Wednesday, December 18, 2013

ஏமி கார்மிக்கேல் அம்மையார்

tamilArticle.com

கிறிஸ்துவுக்காய் அநேகர் தங்கள் வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்து அவரை தங்கள் வாழ்வில் பிரதிபலித்த தேவ பிள்ளைகளை உங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்துவதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறோம்.

ஏமி கார்மிக்கேல் அம்மையாரை பற்றி படிக்கப் போகிறோம்.
இவர் 1867ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 16ம் தேதியில் அயர்லாந்து நாட்டில் பிறந்தார். இவருடைய தரிசனம் நம்முடைய இந்திய நாட்டை நோக்கியே இருந்தது. ஆகையால் 1912ம் ஆண்டு, ஓர் மாலை நேரம். தேவனோடு உறவாட சென்றவர், ஆம்...சூரியன் தன் கண்களை மூடிக் கொண்டிருந்த நேரம், ஏமி கார்மிக்கேல் அம்மையாரின் கண்கள் தெளிவாக திறந்துக் கொண்டிருந்தன. காதுகள் அத்தொனியைக் கூர்மையாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தன.
“ஊழியத்திற்குப் புறப்பட்டுப் போ”. இதுவே அந்த சத்தம். உடனே இறைவன் பாதம் தன்னை ஒப்புக் கொடுத்தார். ஜப்பான் நாட்டை நோக்கி தன் பயணத்தை தொடர்ந்தார். 15 மாதங்கள் ஊழியத்தை முடித்து இலங்கை சென்று பணியாற்றினார்.

அக்காலத்தில் இந்தியாவில் தேவதாசி முறைகள் பின்பற்றப்பட்டு, சமுதாயம் சீரழிந்துக் கொண்டிருந்தது. இம்மக்களை மீட்கவோ, ஆதரவுக் கொடுக்கவோ, யாரும் முன் வராத வேளை, ஏமி கார்மிக்கேல் அம்மையார் 1895ம் ஆண்டு இந்தியாவை நோக்கி, இச்சீரழிவைத் தடுக்க சீற்றத்துடன் புறப்பட்டார். சிறுமிகள் மற்றும் பெண்களைப் போன்று சிறுவர்களும் ஆலயங்களுக்குப் படைக்கப்பட்டு, நாடகக் கம்பெனிகளுக்கு விலைக்கு விற்கப்பட்டனர். இத்தகைய ஒழுக்கமற்ற வாழ்வை தடுக்க 1926ம் ஆண்டு “டோனாவூர் ஐக்கியத்தை” நிறுவினார்.

ஏமி கார்மிக்கேல் அம்மையார் அவர்கள் திக்கற்றவர்கள், விதவைகள், துன்பப்படுவோர், ஒழுக்கங்கெட்டவர்கள், ஆதரவற்றோர் போன்றவர்களுக்குப் புகலிடம் தந்து, அவர்களுக்குக் கிறிஸ்துவின் அன்பை செயல் வடிவத்தில் காட்டினார். இந்த அமைப்பை “நட்சத்திரக்கூட்டம்” என்றும் அழைத்தார். இன்றும் இந்த டோனாவூர் ஐக்கியம் ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்டோருக்கு வாழ்வளித்து வருகின்றது.
செம்புலிங்கம் என்ற மாபெரும் கொள்ளையனும் இவரால் மனந்திரும்பினான் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

56 வருடங்களாக இந்தியாவின் நசுக்கப்பட்டவர்களுக்காகவே சேவை செய்த இவர், 38 நூல்களை எழுதியுள்ளார். அவைகளில் பல நூல்கள் தம் வாழ்நாளில் 20 ஆண்டுகள் எலும்பு முறிவினால் தாம் படுத்தப் படுக்கையாக pஇருக்கும் பொழுது எழுதியவையே. “ஏழைகள் என்னுடையவர்கள்” என்ற வாக்கின் படி வாழ்ந்த இவ்வம்மையார் 1951ம் வருடம் ஜனவரி மாதம் 18ம் தேதி பரலோக ராஜ்யத்தை அடைந்தார். அவர் தன்னுடைய வாழ்வில்
அன்புக் கூராமல் கொடுக்க முடியும். ஆனால் கொடுக்காமல் அன்புக் கூர முடியாது

என்ற வார்த்தையை உள்ளடக்கி தன்னுடைய சேவைகளை செய்து முடித்தார். இந்த உலகத்தில் நம்முடைய சேவை என்ன? ஆண்டவரே! ஏமி கார்மிக்கேல் அம்மையாரைப் போன்று சேவை செய்ய என்னை பயன்படுத்தும் ஐயா என்று ஜெபிப்போமா!. நாம் சிந்தித்து செயல்படுவோம். இன்று ஊழியம் என்றால் பிரசங்கம் செய்வது மட்டுமே என்று நினைக்கிறவர்கள் இவர்களிடத்தில் கற்றுக் கொள்ளட்டும். இயேசப்பா இந்த உலகத்திற்கு வரும்போது மற்றவர்களுக்கு ஊழியம் செய்யவே… உதாரணமாக ஒரு மனிதனை கூட தேடி சென்று அற்புதமான ஊழியம் செய்தார்.

அப்படியே, மனுஷகுமாரனும் ஊழியங்கொள்ளும்படி வராமல், ஊழியஞ் செய்யவும், அநேகரை மீட்கும் பொருளாகத் தம்முடைய ஜீவனைக் கொடுக்கவும் வந்தார் என்றார். மத்-20:28
தேவன் தாமே நம் ஒவ்வொருவரையும் ஆசீர்வதிப்பாராக. ஆமென்.

 

ஜான் பேட்டன்

tamilArticle.com
மனிதரைத் தின்ற மக்களின் அருட்பணியாளர்

 நீங்கள் என்னை அம்பு எய்து, சுட்டு கொன்று போடலாம். ஆனால் நானோ உங்களுடைய உண்மையான நண்பன். நான் நேசித்து சேவிக்கிற என் ஆண்டவர் இயேசுவிடம் என்னை அதிசீக்கிரத்தில் அனுப்புகிறீர்கள் என்பதைத் தவிர மரணம் என்னை ஒன்றும் செய்யாது. உங்கள் மத் தியில் மரிக்க நான் பயப்படவில்லை என முழங்கினார் ஜான் பேட்டன். பயங்கர ஆயுதங்களோடு மிருகத்தனமாகத் தன்னைத் தாக்க வந்த மிலேச்சர்கள் நடுவில் தைரியமாய் நின்றார் ஜான் பேட்டன். அன்பும் இரக்கமும் அவர் முகத்தில் காணப்பட, அமைதியும் தைரியமும் உள்ளவராய் முழங்கால்படியிட்டார். கிறிஸ்துவின் அன்பைக் கூற வந்த இத்தெய்வத் தூதுவரை எந்நேரத்திலும் கொல்ல ஆயத்தமாயிருந்தனர் அம்மிலேச்சர்கள்.
 
ஆரம்ப வாழ்க்கை

ஜான் பேட்டன் 1824-ம் ஆண்டு ஸ்காட்லாந்தில் தெய்வ பயமிக்க பெற்றோர்களுக்குப் பிறந்தவர். ஜெபவீரரான அவருடைய தகப்பன் வாணிகம் செய்து வந்தார். அவர்களுடைய இல்லத்தில் ஓர் அறை பரிசுத்த ஸ்தலம் என்றழைக்கப்பட்டது. ஒரு நாளில் மூன்று முறை ஜானின் தகப்பனார் அவ்வறைக்குள் சென்று, தன் குடும்பத்திற்காகவும், ஸ்காட்லாந்து நாட்டிற்காகவும் உலகம் முழுமைக்காகவும் ஊன்றி ஜெபிப்பார். தகப்பனின் சிறந்த தெய்வீக ஜெபவாழ்க்கை ஜானுக்கு சவாலாக அமைந்தது. அவனு டைய பிற்கால வாழ்க்கையில் தன் தகப்பனைப் போல கிறிஸ்துவோடு நடக்க தீர்மானிக்க உதவியது.

ஜானின் தாயார் சிறந்த விசுவாசமும், பக்தியுமுள்ள பெண்ணாக விளங்கினார். ஒரு சமயம் ஜானின் தகப்பனார் வெளியூர் சென்றிருந்த போது வீட்டில் உணவுப் பொருள்கள் தீர்ந்து போனது. அதைக் கண்டு தாய் பசியோடு ஆகாரம் வேண்டி நிற்கும் தன் அருமை மக்களோடு ஜெபித்து நாளைக் காலை தேவன் நமக்கு ஏராளமான ஆகாரத்தை அனுப்புவார் என்று உறுதி கூறி தன் பிள்ளைகளைப் படுக்கைக்கு அனுப்பினார். ஜானின் தகப்பனார் உண்மை என்ன என்று அறியாமலேயே ஏராளமான உணவுப் பொருள்களை அடுத்த நாள் காலை அனுப்பியிருந்தார். அதைக் கண்டு அதிசயித்த தன் பிள்ளைகளைப் பார்த்து ஜானின் தாயார், அருமை மக்களே! உங்கள் தேவைகளையெல்லாம் ஜெபத்தில் தேவனுக்குத் தெரியப்படுத்துங்கள். பரமபிதாவை நேசியுங்கள். நன்மையான யாவற்றையும் உங்களுக்குத் தந்து பிதா தம்மை மகிமைப்படுத்துவார் என்றார். இந்த நிகழ்ச்சியை ஜான் ஒரு  போதும்  மறக்கவில்லை.

12-ம்  வயதில் ஜான் தன்  தகப்பனுக்கு வாணிகத்தில் உதவி செய்தும், கிரேக்க லத்தீன் மொழிகளைக் கற்றும்  அறிந்தார். இயந்திரங்களையும், இயந்திர சாதனங்களையும் அவர் பயின்று கொண்டது. பிற்காலத்தில் அவர் மிஷனரியாகப் பணிபுரியும் போது பேருதவியாக இருந்தது. அவைகளுக்கு முன்னதாகவே ஜான், கிறிஸ்துவைத் தன்னுடைய சொந்த இரட்சகராக ஏற்றுக் கொண்டு தன்னை ஒரு நற்செய்திப் பணியாளனாக ஆயத்தம் செய்ய ஆவல் கொண்டார். கிளாஸ்கோ நகரத்தில் இறையியல் கல்லூhயில் சேரும் வாய்ப்பு அவருக்குக் கிட்டியது. தன்னைப் பயிற்றுவிக்க வீட்டை விட்டு வேதாகமக் கல்லூயில் சேர்ந்தார்.

கிளாஸ்கோ நகரத்தில் வாழ்க்கை மிகக் கடினமானது. ஜான் மருத்துவம், இறைநூல் ஆகியவற்றைப் படித்துக் கொண்டு அங்குள்ள ஒரு பள்ளியில் ஆசிரியராகப் பணி செய்தார். தன் வாழ்க்கைச் செலவை ஈடுகட்ட உழைத்தார். நகரின் ஒரு பகுதியில் உள்ள தாழ்த்தப்பட்டோருக்காக சேவை செய்யும் கிளாஸ்கோ நகர மிஷனரி ஸ்தாபனத்தில் சேர்ந்து கிறிஸ்தவ சேவையில் ஈடுபட்டார். அநேக ஆண்டுகள் இந்த ஊழியம் அவருக்கு மனச்சோர்வைக் கொண்டு வந்தது என்றாலும் தொடர்ந்து திருப்பணிகளை செய்து வந்தார். பெரிய அளவில் கர்த்தருடைய திராட்சைத் தோட்டத்தில் பணிபுரியுமுன், ஒரு சிறிய இடத்தில் பணிபுரிந்து தன் உண்மையை நிரூபித்துக் காட்டினார். பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரே, அவருடைய உண்மை ஊழியம் பலன் தர ஆரம்பித்தது.

கிறிஸ்துவுக்கென்று அநேகரை ஆதாயப்படுத்தினார். அவர்களில் அநேகர் குடிகாரர், வேலையற்று சோம்பித் திரிகிறவர்கள், கடவுளைச் சபிக்கிறவர்கள். ஆனாலும் இத்தனை உழைப்பின் மத்தியிலும் தன் கல்லூரிப் படிப்பை ஜான் பேட்டன் தொடர்ந்து கற்று வந்தார்.

பிற நாடுகளில் கிறிஸ்துவை அறியாத அழிந்து கொண்டு pஇருக்கும் சமுதாயத்தைப் பற்றி பல காரியங்களில் ஜானுக்கு மனபாரம் இருந்து வந்தது. வெளி நாடுகளில் தெய்வப் பணி செய்ய, கடவுளின் அழைப்பு தனக்கு உண்டு என்பதை உணர்ந்த அச்சமயம், நியூஹெப்ரிட்ஸ் என்னும் தீவுகளில் மிஷனரி தேவையைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டார். அங்கு ஏற்கனவே பணியாற்றிக் கொண்டிருந்த மிஷனரியுடன் சேர்ந்து உழைக்க அழைப்புப் பெற்றார். வேறு யாரும் போக விரும்பாத நிலையில் தேவ அழைப்பு ஜானுக்குக் கிடைத்தது. இதுவரை வேறு எவரும் ஒப்புக் கொடுக்காததால் நீயே எழுந்து அர்ப்பணி என்ற தெய்வ தூண்டுதலை உடனே ஏற்று ஜான் தன்னை அர்ப்பணித்தார். மிஷனரி சங்கமும் ஏற்றுக் கொண்டது.

ஆனால் கிளாஸ்கோ நகர மிஷன் ஸ்தாபனம் அவரை வெளிநாடு செல்ல அனுமதிக்கவில்லை. அவருக்கு அறிமுகமானவர்களும், நண்பர்களும் அவரைப் புரிந்து கொள்ளமுடியாமல் தவித்தனர். ஏற்கனவே நல்லதொரு திருப்பணியைச் செய்து வருகிறார். ஏன் இவர் மிலேச்சர்களிடம் செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்தார்கள். ஒரு வயோதிபர் போகவேண்டாம் இளைஞனே, நரமாமிசப் பட்சிணிகள் உன்னைத் தின்று விடுவார்கள் என்றார்.
அதற்கு ஜான் பேட்டன் சிரித்தபடியே பதிலளித்தார். பெரியவரே நீங்கள் வயது  சென்று சில நாட்களில் மரித்து அடக்கம் செய்யப்படலாம். மண்ணுக்கடியில் புழுக்கள் அரித்து சாப்பிடும். நான் கிறிஸ்து இயேசுவை கனப்படுத்தி கீழ்ப்படிந்து அவரைச் சேவிக்கும் போது மனிதர் சாப்பிட்டால் என்ன? புழுக்கள் அரித்தால் என்ன? என்றார்.

ஜானின் பெற்றோர் அவரைத் தெய்வ நடத்துதலுக்குக் கீழ்ப்படிந்து ஊழியத்தை தெரிந்து கொள்ளும் படி விரும்பினார்கள். ஜான் பேட்டன் தன் மனைவியுடன் நியூஹெப் ரிட்ஸ் செல்ல 1858-ம் ஆண்டு கப்பல் ஏறினார். அப்போது அவருக்கு வயது 34.

நரமாமிசப் பட்சிணியின் தீவுக் கூட்டம்- நியூஹெப்ரிட்ஸ்
தென் பசிபிக் கடலில், ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்து 1400 மைல்கள் வடகிழக்காக அமைந்துள்ள தீவுகளின் கூட்டமே இந்த நியூஹெப்ரிட்ஸ் எனப்படும் இடம். இங்கு வாழ்ந்து வந்த மக்கள் மிலேச்சர்களாகவும், பண்பாடு அற்றவர்களாகவும் இருந்தனர். பயங்கர கொடுமைகள் புரிந்து மனித மாமிசத்தைப் புசிக்கிறவர்களாகவும் காணப்பட்டனர். ஒரு ஆளைக் கொல்லுவது அவர்களுக்கு சர்வ சாதாரணம். அதிக கொலைகளைச் செய்ததினால் தைரியசாலிகளாகவும் இல்லை. அசுத்த ஆவிகளைப் பற்றிய பயமே அவர்களைக் கொலை செய்யத் தூண்டியது. அசுத்த ஆவிகளிடமிருந்து தங்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ள மந்திரவாதிகளை ஏற்படுத்தியிருந்தனர். இந்த மந்திர வாதிகள் அதிக அதிகாரத்தையும் செல்வாக்கையும் பெற்றிருந்தனர்.
இயற்கை மரணம் உண்டு என்பதையே அறியாதிருந்தனர். ஒருவன் மரித்து விட்டால் அது பில்லிசூனியத்தால் ஏற்பட்டது என்று நம்பினர். ஒருவன் மரித்தவுடன் எல்லாரும் கூடி யார் இந்த மரணத்தை வருவித்தது என்று தீர்மானிப்பார்கள். செத்துப் போனவனுக்கு எதிரியாக இருந்த ஒரு வனை கடைசியில் கண்டுபிடித்து அவனைச் சுட்டுத் தள்ள அவர்கள் தலைவன் ஒரு இளைஞனுக்கு கட்டளையிடுவான். (அத்தீவுகளுக்கு வரும் வியாபாரிகளிடமிருந்து இந்த மிலேச்சர்கள் துப்பாக்கியைப் பெற்றிருந்தனர்).
எதிரியாக நினைத்தவனை சுட்டுக் கொன்ற வாலிபனை, சுடப்பட்டு இறந்தவனின் நண்பர்கள் சுட முயற்சிப்பார்கள். இப்படியாக இத்தீவின் மிலேச்ச இன மக்கள் அனைவரும் அழியும் வரை ஒருவரையொருவர் சுட்டுக் கொல்வார்கள். ஒருவன் இறந்ததால் ஏற்பட்ட இழப்பு, அவ்வினத்தையே அழிக்கும் நிலைமை ஏற்படுத்தி விடும். கணவன் மரிப்பானேயாகில் மனைவியையும் கழுத்தை நெரித்து கணவனுடைய பிரேதக் குழியிலேயே போட்டு விடுவார்கள். வயதான முதியவர்கள் அவர்களுக்குப் பாரமாக இருப்பதால் அடித்துக் கொன்று விடுவார்கள். பேய்களையும் முன்னோர்களின் ஆவிகளையும் வணங்கினர். கிறிஸ்துவைப் பற்றி ஒரு போதும் கேள்விப்படாதவர்கள்.

கிறிஸ்தவ மிஷனரிகள் இப்படிப்பட்ட மக்களுக்குச் சுவிசேஷத்தை எடுத்துச் சென்றனர். முதல் மிஷனரிகள் அங்கு இறங்கியவுடனே அடித்துக் கொல்லப்பட்டு புசிக்கப்பட்டனர். அவர்களைத் தொடர்ந்து சென்ற மற்ற மிஷனரிகளும் கொல்லப்பட்டனர். அல்லது விரட்டப்பட்டனர். ஆனால் ஜான் பேட்டன் இத்தீவுகளுக்கு வருகை தந்த போது இரண்டு மிஷனரி தம்பதிகள் இத்தீவுகளில் தங்கி பெரிய ஆபத்துகளுக்கு மத்தியிலும் ஊழியம் செய்து வந்தனர். மனந்திரும்பிய சிலரே இருந்தனர்.

டான்னா எனப்படும் ஒரு தீவு நியூஹெப்ரிட்ஸ் தீவுக் கூட்டங்களில் ஒன்றாகும். இங்கு வேத வசனமாகிய விதையை ஊன்றும் படி எடுத்த எல்லா முயற்சிகளையும் முறியடித்தனர் மந்திரவாதிகள். இம்மந்திரவாதிகள் சுவிசேஷம் சொல்லப்பட பெரிய தடையாயிருந்தனர். தீவு மக்கள் நற்செய்தியை நம்பி ஏற்பார்களானால் தங்களுடைய சகல ஆதிக்கமும் அழிந்து விடும் என்று அறிந்திருந்தனர். இயற்கையின் சீற்றங்களும் இன்னல்களும் நேரும் போது அதற்கு மிஷனரிகளே காரணம் என்று சொல்லி அவர்களைக் கொலை செய்ய ஏவினர். வௌ;ளைக்கார வியாபாரிகளும் இத்தீவு மக்களை மிஷனரிகளுக்கு எதிராகத் தூண்டி விட்டனர்.

காரணம் யாதெனில் இங்கு வரும் வியாபாரிகள் தீவு மக்களை ஏமாற்றி தீவுச் செல்வங்களை அபகரித்துச் சென்றனர். இப்படிப்பட்ட தீவில் தான் ஜான் பேட்டனும் அவர் மனைவியும் வந்து இறங்கினர். டான்னா தீவில் கால் வைத்ததும் பேட்டன் அவர்கள், பல வர்ணங்களைத் தங்கள் மேல் பூசிக் கொண்டு இருந்த காட்டு மிராண்டிகள் அமைதலாய் இருப்பதைக் கண்ணுற்றார். அத்தீவு மக்கள் அவரையும் அவர் கொண்டு வந்திருந்த பொருள்களையும் பார்ப்பதில் அதிக ஆர்வமுள்ளவர்களாய் இருந்தனர். பேட்டன் தம்பதிகள் மரவீட்டைத் தங்களுக்கு அமைப்பதில் ஈடுபட்டிருக்கும் பொழுது ஒரு மைல் தள்ளி நர மாமிச விருந்து நடனம் நடந்து கொண்டிருந்தது. மிகுந்த மனபாரத்தோடு இத்தீவின் மக்களின் இரட்சிப்புக்காகப் பாடுபட்டார் பேட்டன்.

டான்னா தீவின் மக்கள் பேசும் மொழிக்கு எழுத்து வடிவம் இல்லை. ஜான் சைகை மூலமாக அவர்களோடு பேசினார். மிகுந்த பிரயாசப்பட்டு இரண்டு கேள்விகளுக்கு டான்னா மொழியின் வார்த்தையைக் கண்டுபிடித்தார். அவை இது என்ன, உன் பெயர் என்ன என்பதே. தொடர்ந்து இவ்விரு கேள்விகளையே கேட்டு பேட்டன் அத்தீவு மக்களின் மொழியிலுள்ள பல பெயர்களையும் சொற்களையும் அறிந்து கொண்டு அவர்கள் மொழியைக் கற்றுக் கொண்டார்.

உபத்திரவங்கள்

பேட்டன் தம்பதியருக்கு டான்னாவில் தங்கியிருக்கும் போது ஒரு மகன் பிறந்தான். அது அவர்களுக்கு அளவற்ற மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்தது. ஆனால் மூன்று வாரங்களுக்குள் தாய் விஷ காய்ச்சலால் தாக்கப்பட்டு மரித்துப் போனாள். மகனும் ஒரு வாரத்திற்குள் மரித்துப் போனான். பேட்டனும் சுகவீனம் அடைந்து விட்டார். எனினும் தானே தன் அருமை மனைவியையும் மகனையும் அடக்கம் செய்ய குழி தோண்ட வேண்டியதாயிற்று. தாங்க முடியாத துக்கம், மனவேதனை என்று பேட்டன் அச்சூழ்நிலையை வர்ணித்துள்ளார். கிறிஸ்துவில் மாத்திரம் என் ஐக்கியம்
நிலைத்திராதிருந்தால் ஒரு மன நோயாளியாக மாறியிருப்பேன் என்றார்.
டான்னா தீவு ஊழியத்தில் பேட்டனுடைய உயிருக்கு எப்போதும் ஆபத்துக்கள் சூழ்ந்து இருந்தன. அநேக முறை அத்தீவில் மழை இல்லாத போது வியாதிகள் அத்தீவு மக்களை தாக்கும் போதும், பேட்டன் தான் அதற்கு கார ணமானவர் என்று சொல்லி கொலை செய்ய முயற்சித்தனர். கர்த்தருடைய பாதுகாக்கும் கரம் அவரோடு தொடர்ந்து இருந்ததினால் அவரை உயிர்ச் சேதங்களுக்கு மீட்டு இரட்சித்தது. இதுவுமல்லாமல் பேட்டன் வைத்திருந்த பொருள்களை எடுத்துச் சென்று விட்டனர். ஒரு முறை சமையல் பாத்திரங்கள் அனைத்தையும் எடுத்துச் சென்று விட்டனர். பேட்டன் தீவு தலைவனை அணுகி, கெஞ்சி மன்றாடியதின் விளைவாக அவருடைய வெந்நீர் பாத்திரம் (கெட்டில்) மூடி இல்லாமல் திருப்பிக் கொடுக்கப்பட்டது.

ஒரு நாள் பிரிட்டிஷ் பேட்டனிடம் ஓடி வந்து கப்பல் கேப்டன் உன்னுடைய பொருட்களை நாங்கள் திருடி விட்டோமா என்று கேட்பானா? என்று கேட்டனர். அதற்கு பேட்டன் ஆம் அவன் அப்படிக் கேட்டால் நான் உண்மையைச் சொல்லத்தானே வேண்டும் என்றார். பேட்டன் அப்படி சொன்னவுடனே திருடப்பட்ட அவருடைய எல்லா பாத்திரங்களும் திரும்பி வந்துவிட்டன.

டான்னா தீவு மக்கள் நாஹாக் என்ற தீய சடங்கு செய்வது உண்டு. வேண்டாத ஒருவனை மரிக்கும் படி செய்யப்படும் ஒரு சடங்காகும். அச்சடங்கைச் செய்ய சாகடிக்கத் தீர்மானித்த மனிதன் ருசி பார்த்த ஆகாரம் தேவை. பேட்டன் கடித்து ருசி பார்த்த சில பழங்களை அவர்களிடம் கொடுத்தார். அதை வைத்துக் கொண்டு பேட்டன் மரிக்கும் படியாக தீய சடங்கை நடத்தினர். ஆனால் அவரோ எந்தத் தீங்கும் நேராதவராக இருந்தார். இந்த நிகழ்ச்சி இரண்டு மந்திரவாதிகளின் மனதில் கிரியை செய்தது. அவர்கள் இயேசுவின் ஒப்பற்ற தியாக செய்திக்குச் செவி சாய்த்தனர்.

வௌ;ளைக்கார கப்பல் வியாபாரிகளும் தீவு மக்களைத் தூண்டி விட்டு கொலை செய்யச் சொன்னார்கள். ஏனெனில் பேட்டன் துப்பாக்கி போன்ற அதிக தளவாடங்களை வாங்க வேண்டாமென்றும், புகையிலை மதுபானங்களை பெற்றுக் கொள்ள வேண்டாமென்றும் தடுத்திருந்தார். ஒவ்வொரு முறையும் அவருடைய உயிரை மேற்கொண்ட முயற்சிகளையெல்லாம், வல்ல தேவன் முறியடித்தார். அம்மை நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த சிலரை கப்பலில் வந்த வௌ;ளை வியாபாரிகள் அத்தீவில் இறக்கி விட, அம்மை நோய் வேகமாக பரவி அத்தீவு மக்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கு மரிக்கும் படி செய்தது. இதற்கு பேட்டனே காரணம் என்று குற்றம் சாட்டிக் கொலை செய்ய எச்சரித் தனர்.
ஒருநாள் பேட்டன் தன் மரவீட்டைப் பழுது பார்த்துக் கொண்டு இருக்கும் போது தீவுத் தலைவன் தன் ஆட்க ளோடு வந்து அவரைச் சூழ்ந்து கொண்டான். சிறிது நேரம் அவரைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்த பின், துப்பாக்கிகளை பேட்டன் தலைக்கு நேராக நீட்டினான். அவர் தப்பிக்க முடியாத சூழ்நிலையில் ஜெபம் மாத்திரமே செய்தார்.

என் நாமத்தினால் நீங்கள் எதை கேட்டுக் கொள்வீர்களோ, அதை நான் செய்வேன் என்ற வசனமே அவருடைய நினைவுக்கு வந்தது. அவர் திடமனதடைந்து தன்னைத் தீமை அணுகாமல் கர்த்தர் பாதுகாப்பார் என்று அறிந்து கொண்டார். முதல் வெடியை வெடிக்க அந்த முரடர்கள் அவர்களுக்குள்ளே ஒருவரையொருவர் தூண்டி விட்டனர். ஆனால் முடியவில்லை. பின் வாங்கிப் போய் விட்டனர். இம்முறையும் தேவன் தமது ஊழியனைப் பாதுகாத்துக் கொண்டார்.

மிஷனரிக் கப்பல் வாங்கப்படுதல்

ஓய்வு நாள் பாடசாலை பிள்ளைகளின் காணிக்கை, ஜெபங்களின் மூலமாக பேட்டன் அவர்கள் ஒரு மிஷனரி கப்பலை வாங்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டார். வளர்ந்து வரும் பலத்த எதிர்ப்புகளை மேற்கொள்ள முடியாதவராய் பேட்டன் டான்னா தீவை விட்டு வெளியேறினார். ஆஸ்திரேலியா நாட்டில் பிரயாணம் செய்து ஒரு மிஷனரிக் கப்பலை வாங்க நிதி திரட்டினார். தீவுகளில் ஊழியம் செய்ய மிஷனரிக் கப்பல் மிக அவசியமாக இருந்தது. அவருடைய மன்றாட்டுக்கள் எல்லாம் ஆஸ்திரேலியா நாட்டின் ஓய்வு நாள் பாடசாலைகளில் கொடுக்கப்பட்டன. அவருடைய வேண்டுதல்களுக்கு இணங்க சிறிய காணிக்கைகளும், நிதிகளும் சேர்க்கப்பட்டு டெஸ்பிரிங் என்ற கப்பலை மிஷனரி உபயோகத்திற்கு என்று வாங்கினார்.
நியூஹெப்ரிஸ் தீவுகளில் திருப்பணியாற்ற எண்ணி முடியாத சிறுபிள்ளைகளின் காணிக்கையும், ஜெபமும் ஒப்பற்ற ஓர் ஊழியத்தை செய்வதற்கான கப்பலை வாங்கும் படி செய்தது. வாலிபரும், பிள்ளைகளும் அவர்களுடைய அற்பமான காணிக்கைகளாலும் ஜெபங்களாலும் ஒரு பெரிய மிஷனரி ஊழியத்தை ஆதரிக்க முடியும் என்று நிரூபித்ததை இந்நிகழ்ச்சியின் மூலம் நாம் அறிந்து கொள்கி றோம் அன்றோ!

அனீவா தீவில் ஊழியம்

ஜான் பேட்டன் மறுமுறை திருமணம் செய்து கொண்டு நியூஹெப்ரிட்ஸ் தீவுகளுக்குப் பயணமானார். இம்முறை அனீவா என்ற தீவைச் சென்றடைந்தார். அனீவா தீவு மக்கள் அவரை அன்புடன் வரவேற்றபோது ஊழியம் வியாபித்துப் பரவியது. முதிர் வயதுள்ள அத்தீவுத் தலைவன் இரட்சிக்கப்பட்டான். பேட்டன் தம்பதியர் அத்தீவு மக்களுக்கு உடையணிய கற்றுத் தந்தார்கள். ஒரு சமயம் சிறிய மரத்துண்டில் பேட்டன் செய்தி எழுதியிருந்தார், தன் அச்செய்தியைப் படித்துவிட்டு பேட்டன் விரும்பிய பொருளைக் கொடுத்து அனுப்பினார். சிறிய மரத்துண்டு பேசுகிறதே என்று அறியாமையிலிருந்த தலைவன் ஆச்சரியப் பட்டுப்போனான். இந்நிகழ்ச்சியை வைத்துப் பேட்டன் அவனுக்கும் மற்றவர்களுக்கும் மரத்துண்டில் எழுதப்பட்ட செய்தியை வாசித்துக் காண்பித்து அத்தீவு மக்களும் எழுத படிக்கக் கற்றுக் கொள்ளும் படி செய்தார்.

அனீவா என்னும் தீவு ஏழு மைல் நீளமும் இரண்டு மைல் அகலமுடைய தீவாகும். தீவின் அனைத்துப் பழங்குடியினரும் வழிநடத்தப்பட்டு அவரால் மீட்கப்பட்டார்கள். இது எப்படி நடந்தது என்றால் அனீவா நல்ல குடிநீர் வசதியற்ற ஒரு தீவாக இருந்தது. பேட்டன் அவர்கள் பலமுறை ஜெபித்து ஒரு கிணறு தோண்டும் முயற்சியில் தானே pஇறங்கினார். தீவு மக்களால் இதைப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் எப்படி தண்ணீர் பூமிக்கடியிலிருந்து வரும் என்று விளங்கிக் கொள்ள முடியாத நிலையில் இருந்தனர். கிணறு தோண்டப்படும் இடத்தின் அருகே வர பயந்தார்கள். அவர்கள் எல்லாரும் தங்கள் கைகளைக் கோர்த்துக்கொண்டு ஒவ்வொருவராய் உள்ளே எட்டிப் பார்த்தனர். பேட்டன் அவர்கள் தான் தோண்டிய கிணற்று நீரை ருசி பார்க்கச் சொன்னார்.

தீவுத் தலைவன் தண்ணீரைப் பெற்றுக் கொண்டு ஆட்டி ஆட்டி முகர்ந்துப் பார்த்தான். கடைசியில் வாயில் ஊற்றிக் கொண்டு ருசி பார்த்தான். அவன் ஆச்சரியத்தில் மூழ்கியவனாய் யெகோவாவே உண்மையான தெய்வம் என்று ஆரவாரித்தான். பேட்டன் அவர்களும் யெகோவா என் தெய்வம், அவரே உங்களுக்கு இந்த நல்ல நீரைக் கொடுத்தார் என்றார்.

உடனே தீவுத் தலைவனின் ஆணைப்படி எல்லா விக்கிரகங்களும் கொளுத்தப்பட்டு புதைக்கப்பட்டன. தீவின் அனைத்து மக்களும் கிறிஸ்து இயேசுவின் இரட்சிப்புக்குள்ளாக வந்தனர். 1899-ம் ஆண்டு, அனீவா மொழியில் புதிய ஏற்பாட்டை பேட்டன் பிரசுரித்தார். அந்த ஆண்டு முடிவிற்குள் 25 முதல் 30 தீவுகளில் மிஷனரிகள் கிறிஸ்துவின் சாட்சிகளாய், மிலேச்சர்களான காட்டுமிராண்டிகள் மத்தியில் பணிபுரிய வந்து விட்டனர். கிறிஸ்துவின் ஒளி பரவிற்று.

முதுமை அடைந்த நிலைமையிலும், தெய்வ தூதுவர் ஜான் பேட்டன் அவர்கள், நரமாமிசப் பட்சிணிகளுக்கென்று என் உயிருள்ளவரை உழைப்பேன் என்று தீர்மானித்தார். நியூஹெப்ரிட்ஸ் தீவுகளின் இரட்சிப்புக்கென்று ஆஸ்திரேலியாவில் இருந்து கொண்டே ஜெபிப்பார். மற்றவர்களையும் ஜெபிக்;கத் தூண்டுவார். பொருளாதாரத் தேவைகளை தேடி அனுப்புவார். அவரும் தீவுகளுக்குச் சென்று திருப்பணியில் ஈடுபடுவார். அவருடைய மகனும் டான்னா தீவில் தங்கி ஊழியம் செய்து கொண்டு இருந்தார். முன்பு பேட்டனை வெளியேற்றிய அத்தீவார் கிறிஸ்துவை ஏற்றுக் கொள்ள ஆரம்பித்தனர். முடிவில் நூற்றுக்கணக்கான மிலேச்சர்களும் நரமாமிசப் பட்சிணிகளும் கிறிஸ்துவிடம் வருவதைப் பார்த்த பின் 1907-ம் ஆண்டு ஜனவரி 28-ம் நாள் மகிமைக்குள் பிரவேசித்தார். அப்போது அவருக்கு வயது 88.
இன்று, ஐந்து புரோட்டஸ்டண்டு, மிஷனரி இயக்கங்கள் நியூஹெப்ரிட்ஸ் தீவுகளில் பணிபுரிந்து வருகின்றன. டான்னா தீவையும் சேர்ந்த எல்லாத் தீவுகளிலும் ஜான் பேட்டன் அவர்களின் சலியாத உழைப்பின் பயனாக ஏராளமான கிறிஸ்தவ மக்கள் இன்றும் கிறிஸ்துவை வணங்கிப் போற்றுகிறார்கள்.

ஆகையால், மேகம்போன்ற இத்தனை திரளான சாட்சிகள் நம்மைச் சூழ்ந்துகொண்டிருக்க, பாரமான யாவற்றையும், நம்மைச் சுற்றி நெருக்கிநிற்கிற பாவத்தையும் தள்ளிவிட்டு, விசுவாசத்தைத் துவக்குகிறவரும் முடிக்கிறவருமாயிருக் கிற இயேசுவை நோக்கி, நமக்கு நியமித்திருக்கிற ஓட்டத்தில் பொறுமையோடே ஓடக்கடவோம். எபி 12:1



வில்லியம் கேரி

tamilArticle.com
வில்லியம் கேரி வேத புத்தகத்தைப் பல மொழிகளில் மொழி பெயர்த்து உலகின் மூன்றில் ஒரு பகுதிக்கு கொடுத்து உதவியவர். இன்றைய மிஷனரி இயக்கங்களின் தந்தை என்ற நிலையை அடைந்தவர். அவரது சிறு வீட்டிலே செருப்பு செப்பனிடும் வாலிபனாகக் கண்டவர்கள் எவரும் அவரை இந்த அளவுக்கு எதிர் பார்த்திருக்க மாட்டார்கள்.

வில்லியம் கேரி தீரச் செயலைச் செய்ய ஆரம்பித்து அதை விடாது தொடர்ந்து செய்து முடிப்பார். தீரச் செயல்களில் மிகவும் விருப்பம் கொண்டவர். ஒரு முறை ஒரு மரத்தின் உச்சியில் இருக்கும் குருவிக் கூட்டை ஆராய்ந்து பார்ப்பதற்காக அவர் மரத்தில் ஏறிய போது அவர் வழுக்கி கீழே விழுந்தார். கரம், கால்களில் அடிபட்ட அவருக்குக் கட்டுகள் போட்டு அவரை அவரது தாயார் படுக்கையில் படுக்க வைத்தார். ஆனால் சிறுவனான கேரியினால் தோல்வியை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. அவர் மறுபடியும் சென்று மரத்தில் ஏறி அந்தக் குருவியின் கூட்டைக் கையிலே கொண்டு வருவதை அவர் தாயார் கண்டார்கள்.

தனது பன்னிரண்டு வயதில் கேரி தன் பள்ளிப்படிப்பை நிறுத்தி விட்டார். அவர் தந்தையார் செருப்புத் தைக்கும் செம்மான் ஒருவருக்கு உதவியாளனாக கேரியை பணிக்கு அமர்த்தினார். அவர் ஆத்மீகத்தில் அவ்வளவு ஈடுபாடு இல்லாதவராக இருந்தார். ஆனாலும் ஓர் ஆலயத்தில் பாடகர் குழுவில் சேர்ந்து பாடல்களைப் பாடினார்.
ஒரு சிறந்த கிறிஸ்தவ குடும்பத்திலே அவர் பிறந்திருந்தாலும், தனது பாடகர் நண்பர்களுடன் சேர்ந்து பல சமயம் தவறாக ஆணை இடுவது, பொய் சொல்வது, கீழ்த்தரமான கதைகளை பேசுவது இவைகளில் அவர் விருப்பம் காட்டினார்.

வார்டு என்னும் வாலிபன் அவரோடு சக பயிற்சியாளனாக செருப்புக் கடையில் பயிற்சி பெற்று வந்தான். வார்டின் ஆழமான அசைக்க முடியாத கிறிஸ்தவ ஜீவியத்தின் நற்சாட்சி வில்லியம் கேரியினைத் தொட்டது. வில்லியம் அவ்வப்போது ஜெபிக்க ஆரம்பித்தார். ஒருமுறை வில்லியம் தன்னுடைய எஜமானனின் நாணயம் ஒன்றினை எடுத்துச் செலவழித்து விட்டு அதற்குப் பதிலாக ஓர் உடைந்த செல்லாத நாணயத்தை அதில் வைத்து விட்டார். ஆனால் அவருடைய எஜமான் அதைக் கண்டுபிடித்து எல்லாருக்கும் முன்பாகவும் அவரை அவமானப்படுத்தி விட்டார். இந்த அனுபவம் கேரி தன் இதயத்தை ஆண்டவருக்கு ஒப்புக் கொடுக்க நடத்தியது.

வில்லியம் பாவத்தைக் குறித்து ஆழமாக உணர்த்தப்பட்டார். இதை அறிந்த அவருடைய போதகர் அவரை அழைத்து இயேசுகிறிஸ்துவை தன் வாழ்க்கையிலே ஏற்றுக் கொள்வதின் மூலமாக மட்டுமே அவர் பிள்ளையாக முடியும் என்பதை அவருக்கு விவரித்தார். அது மட்டுமல்ல, நல்ல பிள்ளையாக வாழ்க்கை நடத்துவதோ, அல்லது ஒழுங்காக ஆலயத்திற்குச் செல்வதோ, ஒருவனை கிறிஸ்துவின் பிள்ளையாக மாற்றாது என்பதையும் அவருக்குத் தெளிவாக விவரித்தார். இவைகள் எல்லாவற்றையும் கேட்கக் கேட்க அவர் மிகவும் ஆழமாகத் தொடப்பட்ட படியினாலே மிகவும் அதிகமாகக் கதறி அழுதார்.

மனவேதனை அடைந்த அவர் முழங்காலில் நின்று, கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவே என்னுடைய உள்ளத்தில் வந்து என்னுடைய பாவங்கள் எல்லாவற்றையும் கழுவியருளும். இப்போது நான் உம்மை ஏற்றுக் கொள்;ள ஆயத்தமாக இருக்கிறேன் என்று கூறினார். அப்போதே இயேசுகிறிஸ்து அவருடைய இருதயத்தில் வந்தார். அவர் புது சிருஷ்டியாக மாற்றப்பட்டார்.
வில்லியம் புதிய செருப்புகளைத் தைப்பதும் பழையவைகளை பழுது பார்ப்பதுமான வேலையோடு நில்லாமல் இங்கிலாந்து தேசத்தில் உள்ள மோல்டன் என்னும் பட்டணத்தின் ஒரு சிற்றாலயத்தில் போதகராகப் பணி ஏற்றார். இயேசுகிறிஸ்துவின் இராஜ்யத்தை விரிவடையச் செய்வதே என்னுடைய முதன்மையான பணி என்றும், செருப்புகளை தைப்பதும், பழுது பார்ப்பதும் தன்னுடைய செலவுக்குதான் என்பார்.

அவர் செருப்புகளைத் தைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது அவர் பக்கத்திலேயே ஒரு புத்தகத்தை வைத்து வாசித்துக்  கொண்டிருப்பார். இவ்விதமாக அவர் கிரேக்கு, இலத்தீன், எபிரெயர், பிரெஞ்சு, இத்தாலி, டச்சு மொழிகளைக் கற்றார். எபிரெய மொழியைக் கற்பதற்காக 15 கிலோ மீட்டர் தூரம் நடக்கவும் முன் வந்தார்.

கேப்டன் குக் என்பவருடைய கடற் பயணங்கள் என்று சொல்லப்படும் ஒரு புத்தகத்தை வில்லியம் கேரி படித்ததன் மூலமாக தென்கடல் தீவுகளில் அநேகமாயிரம் மக்களுக்கு நற்செய்தி அறிவிக்கப்பட வேண்டிய அவசியத்தை அந்நாட்களில் உணர்ந்தார். தானே ஒரு பெரிய உலகப் படத்தை வரைந்து அதைச் செருப்புத் தைக்கும் தன்னுடைய பட்டறையின் சுவற்றிலே மாட்டி வைத்து, அதில் உள்ள ஒவ்வொரு தேசத்திலும் உள்ள மக்கள் தொகையையும் அந்த மக்களைப் பற்றிய குறிப்புகளையும் அதிலே குறித்து வைத்திருந்தார். ஒவ்வொரு நாள் காலையிலும் அவர் இத்தேசப்படத்திற்கு முன்பாக முழங்கால் படியிட்டு, அதிலே உள்ள கிறிஸ்து அல்லாத தேசங்களின் மக்களுக்காக ஜெபிக்க ஆரம்பித்தார். இவ்விதமாக ஜெபிப்பதின் மூலம் ஆண்டவருடைய நற்செய்தியை எடுத்துச் சொல்ல வேண்டுமென்ற ஒரு நிரந்தரமான பாரம் அவருடைய உள்ளத்திலே எழுந்தது. இயேசுகிறிஸ்துவைப் பற்றி அறியாத மக்களுக்காக ஜெபிக்க ஒரு ஜெபக்குழுவை கேரி அமைத்தார். மேலும் மிஷனரி பணிகளுக்கான தேவைகள் பற்றி தன் உடன் ஊழியர்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டு இவைகளைப் பற்றி அவர் தொடர்ந்து எழுதினார்.

1791-ம் ஆண்டு வில்லியம் கேரி போதகராக அபிஷேகம் செய்யப்பட்டார்.
பாப்டிஸ்து சபை போதகர்களுடைய ஆண்டு நிறைவுக் கூட்டம் ஒன்றில் 1792-ம் ஆண்டில் வில்லியம் கேரி ஆண்டவருடைய செய்தியைக் கொடுப்பதற்காக அழைக்கப்பட்டார். கடவுளிடம் இருந்து பெரிய காரியங்களை எதிர்பார். கடவுளுக்காக பெரிய காரியங்களை சாதிக்கப் பார் என்பதே அவருடைய செய்தியின் மையமாக இருந்தது. இந்தக் கருத்தே அவர் வாழ்க்கை முழுவதிலும் அவர் குறிக்கோளாகவும் மாறி விட்டது. இந்தக் கூட்டத்தின் விளைவாக பாப்டிஸ்து மிஷனரி சங்கம் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. அச்சங்கம் உடனடியாக ஒரு மிஷனரியை வெளிநாட்டுக்கு அனுப்புவதற்கும் முன் வந்தது.

இந்தியாவில் வில்லியம் கேரி

கேரி ஒரு மிஷனரியாகச் செல்வதற்கான வழி இப்போது திறந்து விட்டது. ஆனால் எங்கு மிஷனரியாகச் செல்வது என்ற கேள்வி எழுந்தது. மேற்கு ஆப்பிரிக்கா அல்லது தென்கடல் தீவுகளுக்கு மிஷனரியாகச் செல்லலாம் என்ற எண்ணம் கேரியினிடத்தில் இருந்தது. ஆனால் ஆண்டவர் கேரிக்காக இந்தியாவைத் தம் மனதிலே வைத்திருந்தார். ஆகவே டாக்டர் தாமஸ் என்ற ஒரு மனிதனைக் கேரியைச் சந்திக்கும் படியாக அனுப்பினார். டாக்டர் தாமஸ் என்பவர் இந்தியாவில் இருந்தவர். இந்தப் பெருமகனாருடைய வாழ்க்கையின் மூலமாகவும் அதிகமாகக் கவரப்பட்ட கேரி இந்தியாவிற்கு மிஷனரியாக அவருடன் கூடச் செல்வதற்காக தீர்மானம் செய்து கொண்டார். பாப்டிஸ்து மிஷனரி சங்கத்தின் தலைவரும் இன்னும் அவரோடு சேர்ந்த ஒரு சிலரும் கேரியைத் தங்களுடைய ஜெபத்தாலும் பொருளாலும் தாங்குவதாக அவரிடத்தில் வாக்குறுதி கொடுத்தனர். வில்லியம் கேரி தன் குடும்பத்துடனும் டாக்டர் தாமஸீடனும் 1793-ம் ஆண்டு ஜீன் மாதம் 13-ம் தேதி கப்பல் ஏறினார். நீண்ட பிரயாணத்திற்குப் பின்பு நவம்பர் மாதத்தில் கல்கத்தாவில் வந்து pஇறங்கினார். கேரியோடு அவர் மனைவியும், 4 பிள்ளைகளும், அவருடைய மைத்துனியும் இருந்தார்கள். மிஷனரியாக கேரி இந்தியாவிற்கு வந்த போது அவர் 33 வயது நிரம்பியவராக இருந்தார்.

தனது நீண்ட கடற்பிரயாணத்திலேயே வில்லியம் கேரி வங்காள மொழியைக் கற்க ஆரம்பித்தார். பிறகு அவர் இந்துஸ்தானி, பாரசீகம், மராத்தி, சமஸ்கிருதம் ஆகிய மொழிகளையும் கற்றார். இந்தியா வந்து இறங்கிய உடனேயே அவர் இந்திய மக்களோடு வங்க மொழியில் பேசவும் ஆண்டவருடைய வார்த்தையைப் பிரசங்கிக்கவும் வேத வசனங்களை மொழி பெயர்க்கவும் ஆரம்பித்தார். நிச்சயமாகவே ஆண்டவர் கேரியினைத் தம்முடைய உயர்ந்த திட்டத்திற்காக நடத்தினார். மொழிகளைக் கற்கும் வாஞ்சையை அவருக்குக் கொடுத்தார்.

இந்தியாவில் அவர் வாழ்ந்த முதல் வருடத்தில் அவருடைய குடும்பத்தின் மக்கள் அனைவருமே ஒருவர் பின் ஒருவராக நோய்வாய்ப்பட்டனர். அவருடைய அருமையான ஐந்து வயது மகன் பீட்டர் இறந்து போனான். இந்து, முஸ்லீம் வேலை ஆட்கள் புதைகுழி வெட்ட முன் வரவி;ல்லை. தன்னுடைய சுகவீனத்தில் ஏற்பட்ட பலவீனத்தோடு கேரி தாமாகவே புதைகுழி வெட்டினார். அந்தச் சமயத்தில் இரண்டு பேர் அவருக்கு உதவி செய்ய முன் வந்தனர். அதைக் கண்ட கேரி நன்றி பெருக்கோடு கண்ணீர் வடித்தார்.

தன் குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற ஒரு சாயத் தொழிற்சாலையில் பொறுப்பாளராக கேரி வேலை செய்ய ஆரம் பித்தார். அதுமட்டுமல்ல, வேத வசனங்களை அச்சடிப்பதற்கு ஓர் அச்சுக் கூடமும் ஆரம்பித்தார். வியாபாரத் தில் ஏற்பட்ட நஷ்டத்தினால் குறுகிய காலத்தில் கேரி தனது வேலையை இழந்தார். தொடர்ந்து அவரது அச்சுக்கூடமும் தீக்கிரையானது என்றாலும் இச்சம்பவங்கள் கேரியை எந்த விதத்திலும் மனந்தளர்ந்து போகச் செய்யவில்லை. அவருடைய உள்ளத்தில் அடிக்கடி எழுந்த ஒரே கேள்வியானது, நான் எவ்வகையில் இந்தியாவுக்கு உதவ முடியும்? என்பதே
கடவுள் கேரியை பயன்படுத்திய விதம்

கேரி ஏழு ஆண்டுகள்  கடுமையாக உழைத்தார். அந்த ஊழியத்தின் முதல் கனியான கிறிஸ்னு பால் என்னும் ஒரு தச்சனுக்கு கேரி ஞானஸ்நானம் கொடுத் தார். ஒரு கிறிஸ்தவனாக மாறுவதற்கு அநேக பாடு களைக் கடந்து வந்த  போதிலும் கிறிஸ்னு  பால் உண்மையான ஒரு கிறிஸ்தவனாக நிலைத்திருந்தான். அவன்  வாழ்க்கையின் மூலமாக  இன்னும் பலரை கிறிஸ்துவுக்குள் வழி நடத்தினான்.

1798-ம் ஆண்டு இங்கிலாந்தில் இருந்து நான்கு பேர் வந்து கேரியோடு கூட ஊழியத்தில் பங்கு  பெற்றார்கள். செராம்பூர் என்ற இடத்தில் அவர்கள் ஒரு பெரிய அருட்பணி மையத்தை ஏற்படுத்தினர். அங்கிருந்து pஇந்தியாவினுடைய பல பாகங்களுக்குச் சென்று கிறிஸ்துவைப் பிரசங்கித்தார்கள். ஆண், பெண்களுக்காகத் தனித்தனிப் பள்ளிகளை ஏற்படுத்தினர். சிறிய புத்தகங்களையும் வேத புத்தகங்களையும் அச்சிட ஒரு பெரிய அச்சுக்கூடமும் வைத்திருந்தனர்.

1800-ம் ஆண்டு செராம்பூர் கல்லூரியினைக் கேரி நிறுவினார். மேலும் ஓர் அனாதை இல்லத்தையும் ஒரு தொழுநோய் மருத்துவமனையையும் ஏற்படுத்தினார். கேரி இந்தியாவில் ஊழியம் செய்த 22 ஆண்டு காலத்தில் 765 பேர் கிறிஸ்துவுக்காக ஆதாயப்படுத் தப்பட்டனர். கேரி மரிப்பதற்கு முன்னால் இந்தியாவில் 26 சபைகள் எழும்பின.

கல்கத்தாவில் உள்ள அரசாங்கக் கல்லூhயில் கேரி வங்கமொழி பேராசிரியராக நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். பின்னர் சமஸ்கிருதத்தையும் மராட்டியையும் கூட அவர் அதே கல்லூhயில் போதித்தார். 30 ஆண்டுகள் பேராசிரியராகப் பணிபுரிந்தார். அவருடைய வருவா யில் பெரும் பகுதியை கடவுளுடைய ஊழியத்திற் கென்றே பயன்படுத்தினார். ஒரு சிறு பகுதியை மட்டும் தன் செலவுக்காக வைத்துக் கொண்டார்.

புதிய ஏற்பாடு முழுவதும் வங்காள மொழியில் 1800-ம் ஆண்டு மொழி பெயர்க்கப்பட்டது. தனது மரணத் திற்கு முன்பாக இவர் புதிய ஏற்பாட்டை நாற்பதுக்கு மேலான மொழிகளிலும், இருபதுக்கு மேலான மொழி களில் முழு வேதாகமத்தையும் மொழி பெயர்த்திருந்தார். இதன்படி உலகில் மூன்றில் ஒரு பகுதி மக்களுக்கு வேதாகமத்தை மொழி பெயர்த்துக் கொடுத்தார்.

இவரது வேண்டுக்கோளுக்கிணங்க அரசாங்கம் இறந்த கணவனோடு அவனது மனைவியையும் உயிரோடு எரிக்கும் “உடன்கட்டை ஏறுதல்” என்னும் பழக்கத்தை எதிர்த்து, ஒரு சட்டத்தை இயற்றி அதற்குத் தடை விதித்தது. அது மட்டுமல்ல, உயிர்ப்பலியாக பச்சிளங்குழந்தைகளைக் கங்கை நதியிலே தூக்கி எறியும் பழக்கமும் தடை செய்யப்பட்டதற்கு இவரே காரணமாய் இருந்தார்.
இப்படியாக மாபெரும் சாதனைகளைப் புரிந்த கேரி தன்னை ஒரு பயனற்ற ஊழியன் என்றும், சிறிதளவே பயன்பட்டவன் என்றும் கூறினார். “நான் மறைந்த பின்பு கலாநிதி கேரியைப் பற்றி நீங்கள் எதுவும் பேசாமல் கேரியின் இரட்சகரைப் பற்றியே பேச வேண்டும்” என்று தன்னுடைய இறுதி நாட்களில் தன்னைச் சந்திக்க வந்த நண்பர் ஒருவரிடத்தில் கூறினார்.

வங்க மொழியில் புதிய ஏற்பாட்டில் 8-ம் பதிப்பினை அவர் முடித்த பின்பு தனது 72-ம் வயதில் “என்னுடைய வேலை முடிந்தது. ஆண்டவருடைய சித்தத்திற்குக் காத்திருப்பதை விட இதற்கு மேல் இனி நான் செய்வதற்கு ஒன்றும் இல்லை” என்றார். இரு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு 1834-ம் ஆண்டு ஜீன் மாதம் அவர் மரித்தார். அவருடைய உடல் தாம் நேசித்த இந்தியாவிலேயே இளைப்பாறுதலுக்காக அடக்கம் செய்யப்பட்டது. தன்னுடைய தாய் நாட்டிற்கு ஒரு முறை கூட திரும்பிச் செல்லாத படி 41 ஆண்டுகள் அவர் கடுமையாக இந்தியாவிலேயே உழைத்தார். அவருடைய திருப்பணியின் கனிகளானது இன்றும் நம்முடைய கண்களால் காணக் கூடிய நிலையில் உள்ளன. இவ்விதமாக திறம்பட அரியதோர் சேவையினைச் செய்த இவரை “இந்திய அருட்பணியின் தந்தை” என்று அழைப்பது மிகவும் பொருத்தமாகும்.

சாது சுந்தர் சிங்

tamilArticle.com
பஞ்சாப் மாநிலத்தில் பாட்டியாலாவில் சுந்தர் சிங் 1889 ல் பிறந்தார். அன்னாரின் குடும்பம் ஒரு இந்து குடும்பத்தை சார்ந்திருந்ததால் இந்து மத பக்தனாகவே வளர்க்கப்பட்டார். அவர் தன்னுடைய 7ம் வயதில் பகவத் கீதையை மனப்பாடம் செய்தார். அதேபோல தன்னுடைய 16 ம் வயதில் இந்து வேதத்திலும், திருக்குரானிலும் நன்றாக கற்றுத் தேர்ந்தார்.  தன்னுடைய பள்ளிப்படிப்பை கிறிஸ்தவ சுவிஷேசக குழுவினால் நடத்தப் பட்ட பள்ளியில் படித்தார். ஏனோ! அவருக்கு கிறிஸ்துவத்தின் மேல் அவ்வளவு ஈடுபாடு இல்லாமல், அதற்கு எதிராகவே இருந்தார்.

தனது 14ம் வயதில் அவரது தாயார் திடீர் என இந்த உலகை எய்தினார். இந்த இழப்பை தன்னால் ஈடுகட்டமுடியாமல் மிகவும் சமாதானமின்றி தவித்து இந்த உலகத்தில் எது தான் உண்மை அல்லது சத்தியம் என்று தெரியாமல் குழம்பி தன்னை மாய்த்துக் கொள்ளவும் நினைக்கலானார்.

கிறிஸ்தவ உபதேசங்களோ அல்லது இயேசவையோ அவர் தன்னுடைய இருதயத்தில் அங்கீகரிக்க முடியாமல் அது தவறு என்ற ஒரு கொள்கையை தன் மனதில் வைத்திருந்தார். ஆகவே பரிசுத்த வேதாகமத்தை கிழித்தும் இயேசுவை பிரசங்கிப்பவரை கல்லால் எறிந்தும் தன் கோபங்களை நிவர்த்தி செய்துக் கொண்டார்.

ஒரு நாள் அந்த இரவில் அவருடைய எல்லாவற்றையும் மாற்றியது.
மெய்யான சமாதானத்தை காணமுடியாமல் தவித்த அவர் 1903 ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் கடுங்குளிரில் லூதியானா அதி விரைவு புகைவண்டி அவருடைய வீட்டை கடந்து செல்லும் பொழுது ரயில் தண்டவாளத்தில் படுத்து புகைவண்டியில் தன்னை மாய்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று எண்ணினார். ஆகவே அவருக்கு தூக்கம் வராமல் அங்கும் இங்கும் நடந்துக் கொண்டிருந்தவர், தன்னையும் அறியாமல் அந்தநாள் இராத்திரி ஓ! கடவுளே, கடவுள் ஒருவர் இருப்பாரானால் எனக்கு உம்மை வெளிக்காட்டும் என்று கண்ணீரோடு மன்றாடினார். அவர் தன்னை தானே மாய்த்துக் கொள்ள வேண்டிய அந்த கடைசி மணித் துளிகளில் அதாவது அந்த புகை வண்டி வரவேண்டிய சமயத்தில் அவர் அறை முழுவதும் ஒரு வெளிச்சம்.  ம்ம்…. கதவை திறந்து பார்த்தார். சூரியன் இன்னும் உதிக்கவில்லை. அங்கே இருள் மாத்திரமே பார்க்க நேரிட்டது. கதவை மூடினார். மீண்டும் வெளிச்சம் பிரகாசித்தது. அதை பார்த்துக்கொண்டிருந்த அன்னாரின் ஞானத்திற்கு எட்டாத ஒருவர் அவருக்கு முன்பாக தோன்றினார்.

ஒரு தேவ சத்தம். எத்தனை நாட்கள் என்னை மறுதலிப்பாய்.?
உனக்காக நான் மரித்தேனே…! என் ஜீவனை உனக்காக தந்தேனே..!
சுந்தர் சிங் அவரை பார்க்கும் போது அவருடைய கரங்களில் ஆணி கடாவப்பட்டிருந்தது.

ஆனால் அவருடைய மன்றாட்டும் அவருடைய எதிர்பார்ப்பும்; அவர் வணங்குpற குல தெய்வங்களில் ஒருவர் தவிர இயேசு இல்லை. ஆனால் இவர் இயேசு தான் வேறுயாரும் இல்லை என்பதை கண்டு கொண்டார். அவர் இன்னும் உயிரோடு தான் இருக்கிறார் என்று கண்டு காலம் தாழ்த்தாமல் அவரின் பாதத்தில் விழுந்த அந்த ஷணமே, தன் உள்ளத்தில் இதுவரை உணராத ஒருவித எல்லையில்லா சந்தோஷம் சமாதானத்தை அனுபவித்தார். ஆம் அந்த தரிசனம் விலகியது. ஆனாலும் விலகாத அந்த சந்தோஷம் சமாதானத்தை தொடர்ந்து அனுபவித்தார். அவருடைய வாழ்க்கை மாறியது.
1905 ம் ஆண்டு, அவருடைய பிறந்த நாளில் சிம்லாவிலுள்ள ஆங்கில சபையில் ஞானஸ்நானம் பெற்று தன்னுடைய வாழ்க்கையை நம்முடைய ஆண்டவராகிய. இயேசுகிறிஸ்துவுக்கு தன்னை கிறிஸ்தவ சாதுவாக அர்ப்பணித்தார். அன்று முதல் அவர் சாது சுந்தர் சிங் என்று அழைக்கப்பட்டார். அனேக நாடுகளுக்கும் தேசங்களுக்கும் சுவிஷேசத்தினிமித்தம் தேவன் கொண்டு போனார்.

இவர் எழுதின புத்தகங்கள்.
He At the masters feet (1922)
Reality and religion (1923)
Search after Reality (1924)
Spiritual Life (1925)
Spiritual World (1926)
Real Life (1927)
With and Without Christ (1928)

கடைசியாக 1929 ல் வியாபாரக்காரர்களோட திபெத்துக்கு பல மைல்கள் ஏற்றமும் இறக்கமும் கூடிய பனி மலைகளுக்குள்ளாக நடந்து போனார். என்ன நடந்தது என்று தெரியாது. அனேகர் அவரை தேடிப் போனார்கள். ஆனால் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. அப்படியே தேவன் அவரை எடுத்துக்கொண்டார். அவரை ““Apostle with bleeding feet” என்று அழைப்பார்கள்.
The Life of  Sundar Singh
1889    Born at Rampur, Punjab
1903    Conversion
1904     Cast out from home
1905     Baptized in Simla; begins life as a     sadhu
1907    Works in leprosy hospital at Sabathu
1908    First visit to Tibet
1909    Enters Divinity College, Lahore, to train for the ministry
1911    Hands back his preacher's license; returns to the sadhu's life
1912     Tours through North India and the Buddhist states of the Himalayas
1918 to 1922    Travels worldwide
1923    Turned back from Tibet
1925 to 1927    Quietly spends time writing
1927    Sets out for Tibet but returns due     to illness
1929    Attempts to reach Tibet and disappears

கர்த்தருக்கே மகிமை. ஆமென்.

Tuesday, December 17, 2013

JUDAS ISCARIOT



JUDAS ISCARIOT

To this day Judas being called with the other disciples is somewhat mysterious. Judas Iscariot is noted in history as the one who betrayed Him (Jesus). Yet Judas was first numbered among the Twelve apostles (Lk.6:13, 22:3; Acts 1:16-17 numbered with us), “chosen” by Christ Himself, the “Apostle Judas” became a traitor? How could they not know a betrayer was in their midst. How could Judas go out and minister with them and see the same results and yet turn Jesus over in the hands of those who hated him?


Some things we need to notice about Judas, he called Jesus teacher, he never called Jesus Lord or master as the other apostles did. This may be a hint how he saw Jesus. Jesus wanted to be known as Lord, not just teacher (Mk.12:37; Lk.20:42; Jn.9:36-38). While the other disciples wondered what kind of man Jesus was, a man that could calm the sea by a word, Judas accepted him only as Rabbi.


One cannot be an official apostle without seeing Jesus’ resurrection, which Judas did not see because he hung himself beforehand. The 12 were called apostles (chosen sent ones) prior but did not become the apostles of the Church until the resurrection; for the church was not officially born until the Holy Spirit was sent on Pentecost. It was then the apostles were put in their office of teaching, planting churches and doing miracles in the power of the Holy Spirit.


Was Judas saved because he was a disciple and lost salvation? It is assumed he was saved because he traveled with the other disciples but it may be more prudent to take the position he was not. Judas was handpicked like the other disciples but his position was temporary (Jesus knew what was going on all along). He was given the job of treasury but he was secretly a thief. Jesus put Judas in charge of the very thing that would give either wing to his hearts corruption or for his repentance, money. Judas often heard Jesus speak on money but it did not change him. The possibility to reform him was always there but it did not occur because of his own heart not inclined to obey the words spoken by our Lord.


It was Judas who showed what was in his heart when he complained about the oil was poured over Jesus preparing him for his burial. John 12:2-8 “There they made Him a supper; and Martha served, but Lazarus was one of those who sat at the table with Him. Then Mary took a pound of very costly oil of spikenard, anointed the feet of Jesus, and wiped His feet with her hair. And the house was filled with the fragrance of the oil. Then one of His disciples, Judas Iscariot, Simon’s son, who would betray Him, said, “Why was this fragrant oil not sold for three hundred denari and given to the poor?” This he said, not that he cared for the poor, but because he was a thief, and had the money box; and he used to take what was put in it. But Jesus said, “Let her alone; she has kept this for the day of My burial. “For the poor you have with you always, but Me you do not have always.


Notice that in retrospect what they say of Judas. He was a thief in charge of the money given to the apostles.


He looked at the oil as if to bring in a lot of money (John 12:5-8). Judas estimated the value of the oil at nearly sixty dollars (worth hundreds of dollars today). His apparent concern for the poor was to conceal his own covetousness. He had just missed a chance of stealing on a larger scale than usual. Evidently, no one kept track of what was going inside the box and going out except Judas and Jesus.


Judas Iscariot, one of His disciples, who was intending to betray Him, said, “Why was this perfume not sold for three hundred denari, and given to the poor people?” Now he said this, not because he was concerned about the poor, but because he was a thief, and he had the money box, he used to pilfer what was put into it. Matt: 26: 8, But the disciples were indignant when they saw this, and said, “Why this waste?” For this perfume might have been sold for a higher price and the money given to the poor.


Mark 14: 4 records, “ But some were indignantly remarked to one another, “Why has this perfume been wasted?” Judas, who pretends to care for the poor, influenced the disciples to join with him in his rebellious spirit.


Jesus shielded Mary by cutting short the criticism. Let her alone. Jesus saw in Mary’s act a biblical significance- she kept this for the day of my burying. Mary had reserved this precious oil for Christ. She anticipated his death. Mary believed in Jesus’ words he spoke about this coming; in contrast to many who believed but did not understand, her faith included the work of the Saviour-his death.


It appears from the Synoptics that Judas was deeply offended by this rebuke, which could have prompted him to later strike a bargain with the chief priests to betray Jesus. He was not going to forfeit any money. Another point is hearing Jesus speak about his death; Judas could have looked at his position as temporary and wanted to take advantage of it. The love of money can twist ones good intentions to evil very easily.


There are two people in the Bible who are called the “Son of Perdition,” Judas and the Antichrist!! They both are very much into money. The Bible says the Pharisees loved money and so did Judas, so they had a common affection. This is why they were able to bribe Judas to betray our Lord.


One of the ways the antichrist will deceive and gather people on his side are he will pretend to care about the poor. He will misrepresent himself, as a great humanitarian and offer prosperity. Judas who is called a son of perdition is a type of the one who is to come, and we can learn much from his attitude. Considering that he was among those who did ministry from their heart wanting to serve Jesus with the right motives and he was among them did not.


One of the reasons Judas Iscariot betrayed Jesus is because one of the chief priests “promised to give him money” (Mark 14:10-11). Those who were threatened by Jesus wanted him out of the way. We have to be on guard for those close to us that are doing something wrong that can affect us. The Devil's messenger is often an angel of light who looks like a minister of righteousness. People will do almost anything for money when it is their priority in life. It is obvious from the remarks afterwards that Judas was never honest about his commitment just as Anannias and Saphirra, he was lying.


What are we to think of Judas being one of the disciples, even one of the 12 who were appointed to be an apostle. Mark 3:14-15 adds to preaching, “Then He appointed twelve, that they might be with Him and that He might send them out to preach, and to have power to heal sicknesses and to cast out demons


Mark 6:7 And He called the twelve to Himself, and began to send them out two by two, and gave them power over unclean spirits. “We don’t know whom Judas was teamed up with but they all had the same message and power. “So they went out and preached that people should repent. And they cast out many demons, and anointed with oil many who were sick, and healed them” (Mark 6:12-13). Matt. 10:1 adds “ …and to heal all kinds of sickness and all kinds of disease.”

Luke 9:10 “And the apostles, when they had returned, told Him all that they had done.”


Another time Jesus had the seventy he sent out who came back with stories of healing and deliverance “Nevertheless do not rejoice in this, that the spirits are subject to you, but rather rejoice because your names are written in heaven” (Luke 10:20). Jesus was more concerned about them then what they could do with his authority. Judas never understood this as he had his mind fixed on other things.


How did Judas become one of the 12 see the power and all these miracles and then apostatize? When someone's heart is not right and you give them power it only amplifies what is wrong, not what is right (another example is Peter with Simon the sorcerer). We are also told that Judas did not let the word cleanse him (John 13:10;15:3). He did not abide in Jesus’ teachings, instead he was enticed by the authority to do miracles given to those who followed and his love for the money prevented him from being a servant. Amazingly, Judas was among them having the same results without their suspecting he was a devil who would eventually betray their Lord. Judas a perfect example of those claiming to do miracles in Christ’s name and where Jesus turns to them saying he never knew them (Mt.7:21). Meaning he did not have a relationship (a two way correspondence of love) with the Lord. Demons were subject to him like the rest of the apostles but again as in Mt.7:21 it does not mean that if one uses his name and sees the miraculous they are saved. What proves one is saved is repentance, a continual confession of their sin and reliance on the Lords strength and the fruit of the Holy Spirit present in their life.


Peter learned well from Judas’ betrayal how money can corrupt ones heart. When Simon saw what signs the apostles could do he offered money for this power. Peters response was “Your money perish with you, because you thought that the gift of God could be purchased with money!” You have neither part nor portion in this matter, for your heart is not right in the sight of God. “Repent therefore of this your wickedness, and pray God if perhaps the thought of your heart may be forgiven you. “For I see that you are poisoned by bitterness and bound by iniquity” (Acts 8:20-23).

At one point in Jesus’ ministry He speaks some strong statements that few understood and many began to leave him. As recorded in John 6 he asks the question to his close disciples (the 12) about their leaving him like the others disciples. But Simon Peter answered Him, “Lord, to whom shall we go? You have the words of eternal life.” Also we have come to believe and know that You are the Christ, the Son of the living God. “Jesus answered them, “Did I not choose you, the twelve, and one of you is a devil? “He spoke of Judas Iscariot, the son of Simon, for it was he who would betray Him, being one of the twelve (John 6:68-71.) Now we understand how Judas was included with the twelve. Jesus knew all along who he was - yet he chose him. And by doing so it was fulfilling the Scripture that cannot be broken.


Jesus said to the multitude “But there are some of you who do not believe.” For Jesus knew from the beginning who they were who did not believe, and who would betray Him” (John 6:64). Judas never believed even from the beginning. Jesus had known from the beginning who they were who did not believe and who would betray him.” It was more than one that had not believed. V.66 tells us many disciples left then. But from the beginning it is referring to Judas as the one who would betray him! For Jesus knew from the beginning who THEY WERE who did not believe and who WOULD be the one to betray him.


Jn.17:12 tells us no one will be lost, but the son of perdition, who is Judas. He fulfilled the position by the purposes of his own heart. Acts 1:24-25 states that he fell from the position of Apostleship, not from salvation, for it appears for all intensive purposes he never possessed it. So they picked another for his position by lots, Mattias who was with them from John and saw the resurrection.


The Scripture had to be fulfilled. Matt 20:17-18 “Now Jesus, going up to Jerusalem, took the twelve disciples aside on the road and said to them, “Behold, we are going up to Jerusalem, and the Son of Man will be betrayed to the chief priests and to the scribes; and they will condemn Him to death; just before the time of the last Passover. Matt 26:14-16 “Then one of the twelve, called Judas Iscariot, went to the chief priests and said, “What are you willing to give me if I deliver Him to you?” And they counted out to him thirty pieces of silver. So from that time he sought opportunity to betray Him.”


Marks account says “And when they heard it, they were glad, and promised to give him money. So he sought how he might conveniently betray Him” (Mark 14:11)


John 13:1-2 “Now before the feast of the Passover, when Jesus knew that His hour had come that He should depart from this world to the Father, having loved His own who were in the world, He loved them to the end. And supper being ended, the devil having already put it into the heart of Judas Iscariot, Simon’s son, to betray Him.”


Did God love Judas Iscariot, whom Scripture calls the son of perdition? At the last supper Jesus even washed Judas’ feet, showing love to his enemy. But showing love to your enemy does not guarantee they will repent. John 13:11-16 “For He knew who would betray Him; therefore He said, “You are not all clean. So when He had washed their feet, taken His garments, and sat down again, He said to them, “Do you know what I have done to you?” You call me Teacher and Lord, and you say well, for so I am.” If I then, your Lord and Teacher, have washed your feet, you also ought to wash one another’s feet.For I have given you an example, that you should do as I have done to you.”


How well do we love our enemies, do we try to wash their feet and serve them giving them room to repent. That is the love Jesus displayed for us.


Even in the betrayal he was loved but this will not negate his responsibility in betraying Jesus and he will be punished for his disobedience that led to high treason. God loves the whole world and at times shows it personally to people yet he has allowed men to reject him and trample underfoot his love and fully knows who they are before they do this to him.

At the last supper Judas sat at the table on one side of Jesus, John on the other. Jesus quotes from Ps. 41 and attributes it to Judas in Jn. 13:18. The full verse from Ps. 41 is: “Even my close friend, whom I trusted, he who shared my bread, has lifted up his heel against me,” v.9. Please note that Judas was once Jesus’ “close friend whom I [Jesus] trusted!” (Also, Ps. 41:9 states of the betrayer as Jesus’ “close friend”). Since Jesus “knew what was in a man” (Jn. 2:25), in his heart, how then could Jesus have trusted Judas early on if Judas was not to be saved? Jn.13:16-21 Jesus says he was not clean. In other words he heard the word day in and day out but did not take it internally (to heart), he really did not believe it or act upon it. He did not have living faith.


When Jesus said one of them would betray him they all wondered if he was speaking of them. They all said “Lord is it I,” but Judas said teacher. Judas knew it!


Luke 22:3 “Then Satan entered Judas, surnamed Iscariot, who was numbered among the twelve.” It is obvious that Judas had already been influenced by Satan which gave him leeway to enter him. He knew Jesus’ ministry was coming to a close. Judas loved the things of the world (money) and so even though he was among the learners and with Jesus personally he was the target that could be easily influenced for the greatest betrayal in history.


Matt. 26:23-24 He answered and said, “He who dipped his hand with Me in the dish will betray Me. “The Son of Man indeed goes just as it is written of Him, but woe to that man by whom the Son of Man is betrayed! It would have been good for that man if he had not been born.”


Then Judas, who was betraying Him, answered and said, “Rabbi, is it I?” He said to him, “You have said it” (Matt. 26:25). Judas wanted to see if Jesus knew what he was doing. It didn’t matter if Jesus knew; Satan had a mission. Satan had the audacity to enter Judas at the last supper (the Passover), right in front of Jesus, and later brought Judas to identify him face to face fervently kissing him to be arrested and later to be crucified.


At the last supper we find Judas partook of the bread (a symbol of Jesus’ body- flesh), Judas dipped with the bread with Jesus but he left before he could partake of the wine (a symbol of Christ’s blood shed on the cross) Jn.13:26-30.

He identified with the humanity of Jesus but not His ultimate mission. He left to do his betrayal before the wine was passed to partake as the new covenant. So he partook of Jesus as far as what the bread stood for, but never partook of communion, a symbol of the blood that could cleanse him.


John 13:27-30 “Now after the piece of bread, Satan entered him. Then Jesus said to him, “What you do, do quickly.” But no one at the table knew for what reason He said this to him. For some thought, because Judas had the money box, that Jesus had said to him, “Buy those things we need for the feast,” or that he should give something to the poor. Having received the piece of bread, he then went out immediately. And it was night.” Interesting, Right after this Jesus gives the disciples a new commandment, to love one another as he loved them.


Judas left and was not present when he gave the disciples the promise in John 14 of his going away and coming again to take his believers to the place he is preparing in heaven.

John 18:1-3 “After Jesus partook the Passover, He went out with His disciples over the Brook Kidron, where he usually went. And Judas, knew the place; Then Judas, having received a detachment of troops, and officers from the chief priests and Pharisees, came there with lanterns, torches, and weapons.”


Judas sold Jesus for 30 pieces of silver, which was the price of a dead slave. If your ox killed the neighbor’s slave he was valued at 30 pieces of silver and the owner would have to pay that amount to the owner of the slave. While the disciples slept as Jesus was praying about his soon coming sacrifice Judas is awake betraying him. The devil never sleeps Judas used the most intimate way to show his betrayal, with a kiss. Because of Judas’ betrayal Peter took up the sword to protect Jesus in his arrest, and the disciples scattered. Selling out Jesus does not just affect oneself but others. Though Peter was brave with a weapon in his hand he later acted like a coward by denying to know Jesus three times outside where his trial took place.


Mt.27:3-5 Later we find Judas is sorry for his betrayal but it was not a godly sorrow that would lead to repentance for salvation. “Then Judas, His betrayer, seeing that He had been condemned, was remorseful and brought back the thirty pieces of silver to the chief priests and elders, saying, “I have sinned by betraying innocent blood.” And they said, “What is that to us? You see to it!” Then he threw down the pieces of silver in the temple and departed, and went and hanged himself.”


Judas had known about the religious trial; seeing Jesus was condemned to death he is overwhelmed with remorse he even gives back the money that wanted so dearly. But this sorrow is not true repentance, so there is no hope for conversion.


The Priests got their way and didn’t care about Judas either, only themselves. This shows there is no honor among thieves. He betrayed Jesus, they betray him, a vicious cycle.

Under Jewish law ill-gained money cannot be put in the temple treasury. Matt 27:6-10 “But the chief priests took the silver pieces and said, “It is not lawful to put them into the treasury, because they are the price of blood.” And they consulted together and bought with them the potter’s field, to bury strangers in. Therefore that field has been called the Field of Blood to this day. Then was fulfilled what was spoken by Jeremiah the prophet, saying, “And they took the thirty pieces of silver, the value of Him who was priced, whom they of the children of Israel priced, “and gave them for the potter’s field, as the Lord directed me.”

Mt. 27:3-10 tells us Judas hung himself. But Acts 1:18-19 states he fell down a cliff and his guts were spilled put. Is there a contradiction in the Bible between these two stories? When he return the money stricken by his conscience of the immensity of what he has done he is overwhelmed with guilt. So he hung himself when it wasn’t accepted.


The first night of Passover was Thursday night (the Jewish day ends at sundown when 3 stars are visible) The first day of Passover was Friday morning, the day before the Sabbath (evening). The Jewish law stated there is to be no dead body within the walls of Jerusalem or it would be defiled, unclean and the Passover sacrifice could not be offered. So they took Judas’ already hung body and threw it over the wall into the valley of Hinnom and his guts split open, so there is no contradiction in the Bible on this.


As Satan fell from his position so did Judas, he was numbered among the twelve. “for he was numbered with us and obtained a part in this ministry” (Acts 1:17). When the original group of twelve became eleven, the apostles sought another to take Judas’ office.


V.20 “For it is written in the book of Psalms: ‘Let his dwelling place be desolate, and let no one live in it’; and, ‘Let another take his office.’ Acts 1:21-22: “Therefore, of these men who have accompanied us all the time the Lord Jesus went in and among us beginning from the baptism of John to that day he was taken up from us One of these must become a witness with us of his resurrection.” They picked the new apostle from only two men among them. And they prayed over and cast lots of who was “to take part in this ministry and apostleship from which Judas by transgression fell, that he might go to his own place” (Acts 1:25)


Matthew 26:13 “Verily I say unto you, Wheresoever this gospel shall be preached in the whole world, there shall also this, that this woman hath done, be told for a memorial of her.


On the other end, the betrayal will always have Judas’ name attached to it. And for this reason he is listed with the 12 in Scripture and always listed last.