'ஆதவன்' தியான எண்:- 1,007 அக்டோபர் 31, 2023 செவ்வாய்க்கிழமை
"போரடிக்கிற மாட்டை வாய்க்கட்டாயாக என்று மோசேயின் பிரமாணத்திலே எழுதியிருக்கிறதே. தேவன் மாடுகளுக்காகவே கவலையாயிருக்கிறாரோ?" ( 1 கொரிந்தியர் 9 : 9 )
பயிர்களை அறுவடைசெய்தபின் அவற்றைப் கதிரிலிருந்து பிரித்தெடுக்க மாட்டைவைத்து போரடிப்பார்கள். அப்படிப் போரடிக்கும்போது மாடுகள் வைக்கோலோடு சேர்த்து தானியத்தையும் தின்னும். எனவே, போரடிக்கும்போது விவசாயிகள் மாடுகளின் வாயைக் கட்டிவிடுவதுண்டு. ஆனால் அப்படிச் செய்யக்கூடாது என்று தேவன் மோசே மூலம் கட்டளைக் கொடுத்திருந்தார். இதை நாம் "போரடிக்கிற மாட்டை வாய் கட்டாயாக." ( உபாகமம் 25 : 4 ) என உபாகமத்தில் வாசிக்கலாம்.
அப்போஸ்தலரான பவுல் இந்த உபாகம கட்டளையை சுவிசேஷ அறிவிப்புச் செய்யும் ஊழியர்களுக்கு ஒப்பிட்டு இன்றைய தியானத்துக்குரிய வசனத்தில் கூறுகின்றார். காரணம், "அந்தப்படியே சுவிசேஷத்தை அறிவிக்கிறவர்களுக்குச் சுவிசேஷத்தினாலே பிழைப்பு உண்டாகவேண்டுமென்று கர்த்தரும் கட்டளையிட்டிருக்கிறார்." ( 1 கொரிந்தியர் 9 : 14 ) என்று கூறுகின்றார்.
முழு நேர ஊழியத்தில் ஈடுபட்டுள்ள ஊழியர்கள் பிழைக்கவேண்டுமானால் அவர்களுக்கு வருமானம் வேண்டும். அப்படி அவர்கள் தேவைகள் சந்திக்கப்படும்போதுதான் அவர்களும் உற்சாகமாக ஊழியம் செய்யமுடியும். ஆனால், கிறிஸ்துவுக்கு ஊழியம் செய்வோர் முதலாவதாக நற்செய்தி அறிவிப்புக்குத்தான் முன்னுரிமைகொடுக்க வேண்டுமே தவிர அதன்மூலம் பெறப்படும் பணத்துக்கல்ல. ஏனெனில், "சுவிசேஷத்தை நான் பிரசங்கித்து வந்தும், மேன்மைப்பாராட்ட எனக்கு இடமில்லை; அது என்மேல் விழுந்த கடமையாயிருக்கிறது; சுவிசேஷத்தை நான் பிரசங்கியாதிருந்தால், எனக்கு ஐயோ." ( 1 கொரிந்தியர் 9 : 16 ) என்கின்றார் பவுல் அப்போஸ்தலர்.
மாடுகளுக்காக கவலைப்படும் தேவன் மனிதர்களுக்குக் கவலைப்படாமல் இருப்பாரா? உண்மையாய் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்வோரை தேவன் நிச்சயமாகக் கனம் பண்ணுவார். அந்த நம்பிக்கையில் அவர் கூறுகின்றார், போராடிகின்ற மாட்டுக்கு அந்த வைக்கோலைத் தின்ன அதிகாரம் உள்ளதுபோல மக்களது பணத்தை நான் பெறுவது எனது அதிகாரம். ஆனால் நான் அந்த அதிகாரத்தை மக்கள்மேல் செலுத்தவில்லை. அப்படி செலவில்லாமலேயே நான் கிறிஸ்துவின் சவிசேஷத்தை அறிவிப்பேன் என்கின்றார்.
"ஆதலால் எனக்குப் பலன் என்ன? நான் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கிக்கையில் அதைப்பற்றி எனக்கு உண்டாயிருக்கிற அதிகாரத்தை முற்றிலும் செலுத்தாமல், கிறிஸ்துவின் சுவிசேஷத்தைச் செலவில்லாமல் ஸ்தாபிப்பதே எனக்குப் பலன்."( 1 கொரிந்தியர் 9 : 18 )
இந்த உறுதி அவருக்கு எப்படி வந்தது? அது தேவன் தனது ஊழியர்களைக் கைவிடமாட்டார் எனும் நம்பிக்கையில் வந்தது. அதுபோலவே, சில கஷ்டங்களை அவர் அனுபவித்தாலும் தேவன் அவரை ஊழிய பாதையில் நடத்தினார். இப்படி விசுவாசத்தால் ஊழியம் செய்தவர்கள் பலர் உண்டு. மக்களை நம்பியல்ல, தேவனையே முற்றிலும் நம்பி அவர்கள் ஊழியம் செய்தனர். தேவனும் அவர்களை நடத்தினார். ஜார்ஜ் முல்லர் (1805 - 1898) எனும் பரிசுத்தவான் தேவனையே நம்பி ஆயிரக்கணக்கான அனாதைக் குழந்தைகளை ஆதரித்து வந்தார். அவர் வாய் திறந்து கேட்காமலேயே அதிசயமாக தேவன் அவரை நடத்தினார். தற்போதும் நமது நாட்டிலேயே பல ஊழியர்கள் இப்படி ஊழியம் செய்கின்றனர்.
இன்றைய தியான வசனம் தனது நற்செய்தியை அறிவிப்பவர்களை தேவன் எப்படிக் கனப்படுத்துகின்றார் என்பதற்கு உதாரணம். பிரயாசைப்பட்டு ஒருவர் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்யும்போது அவரைத் தேவன் கைவிடமாட்டார். சாதாரண மாடுகளுக்காக கவலைப்படும் தேவன் தனக்கு ஊழியம் செய்யும் ஊழியர்களைக் கைவிடுவாரா? ஆனால் ஒன்று, போரடிக்கும் மாடுகள் வலுக்கட்டாயமாக பறித்துத் தின்பதில்லை. அவற்றுக்கு உரிமையானத்தைச் சாப்பிடுகின்றன. உண்மையான ஊழியர்கள் இந்த மாடுகளைப் போலவே மக்களை வலுக்கட்டாயம் செய்யாமல் போரடிப்பார்கள்; தேவனே அவர்களை நடத்துவார்.
"For it is
written in the law of Moses, thou shalt not muzzle the mouth of the ox that
treadeth out the corn. Doth God take care for oxen?" ( 1 Corinthians
9 : 9 )
After harvesting, the crops
are threshed by oxen to separate them from the chaff. When doing like that,
cows will eat grain along with hay. Therefore, farmers tie the cow's mouths
when they tread. But God had commanded through Moses not to do that. We read
this in Deuteronomy as, "Thou shalt not muzzle the ox when he treadeth
out the corn." (Deuteronomy 25: 4)
In today’s meditation verse
the apostle Paul compares this commandment to evangelists. The reason is, "Even so hath the Lord ordained that they which preach
the gospel should live of the gospel." (1 Corinthians 9: 14)
Christian ministers in
full-time ministry need income if they are to survive. Only when their needs
are met, they can serve enthusiastically. But those who serve Christ must give
priority first to the proclamation of the gospel and not to the money received
from it. For, "For though I preach the gospel, I
have nothing to glory of: for necessity is laid upon me; yea, woe is unto me,
if I preach not the gospel!" (1 Corinthians 9: 16) Paul the
apostle said.
Does God who cares for cows
not care for humans? God will surely honour those who truly serve God. In that
belief he says, I have authority to receive people's money as a struggling cow
has authority to eat that straw. But I do not exercise that authority over the
people. He said, "I will preach the gospel of Christ without any
expense."
"What is my
reward then? Verily that, when I preach the gospel, I may make the gospel of
Christ without charge, that I abuse not my power in the gospel." (1
Corinthians 9: 18)
How did he get this
conviction? It came in the hope that God would not forsake His servants.
Similarly, even though he experienced some hardships, God led him on the path
of ministry. There are many people who ministered by faith like this. They did
not rely on people but completely trusted in God. God also guided them. George
Muller (1805 - 1898) believed in God and supported thousands of orphans. God
miraculously treated him without opening his mouth and asking others for help.
Even now many such people in our country are doing this kind of work.
Today's meditation verse is
an example of how God honours those who proclaim His gospel. God will not
forsake one when he strives to serve God. Will a God who cares for ordinary
cows abandon his servants? But for one thing, bored cows do not forcefully pick
and eat. They are entitled to it. True servants will do their ministry like
these cows without forcing others; God will guide them.
God’s Message:- ✍️ Bro. M. Geo Prakash
No comments:
Post a Comment