WORDS OF WISDOM - Colossians 3:16 / கொலோசெயர் 3: 16

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,412

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 20, 2024. 💚வெள்ளிக்கிழமை

"கிறிஸ்துவின் வசனம் உங்களுக்குள்ளே சகல ஞானத்தோடும் பரிபூரணமாக வாசமாயிருப்பதாக; " ( கொலோசெயர் 3: 16)

இன்றைய தியான வசனம் நாம் கிறிஸ்துவின் வசனத்தில் தேறினவர்களாக இருக்கவேண்டியதன் அவசியத்தை விளக்குகின்றது. இன்றைய தியான வசனம் வெறுமனே, "கிறிஸ்துவின் வசனம் உங்களுக்குள்ளே வாசமாயிருப்பதாக" என்று கூறாமல், "சகல ஞானத்தோடும் பரிபூரணமாக வாசமாயிருப்பதாக" என்று கூறுகின்றது. 

நாம் வேதாகமம் மூலம் வேத வசனங்களை வாசிப்பது மட்டும்போதாது அந்த வசனங்களை அவை கூறும் சரியான பொருள் உணர்ந்து பூரணமாக நாம் அறிந்தவர்களாகவும் அதன்படி வாழ்பவர்களாகவும்  இருக்கவேண்டும். அதாவது அவரது வசனம் நமக்குள் நிலைத்திருக்கவேண்டும். "நீங்கள் என்னிலும், என் வார்த்தைகள் உங்களிலும் நிலைத்திருந்தால், நீங்கள் கேட்டுக்கொள்ளுவதெதுவோ அது உங்களுக்குச் செய்யப்படும்." ( யோவான் 15: 7) என்று கூறவில்லையா? 

மேலும், நாம் தேவனுடைய வசனத்தில் தேறினவர்களாக இருந்தால் மட்டுமே மற்றவர்களுக்கு தேவனைப்பற்றி தெளிவாக அறிவிக்கவும் நம்மிடம் விளக்கங்களைக் கேட்பவர்களுக்கு ஏற்ற பதிலையும் கொடுக்க முடியும். எனவேதான் அப்போஸ்தலராகிய பவுல்,  "அவனவனுக்கு இன்னின்னபடி உத்தரவு சொல்லவேண்டுமென்று நீங்கள் அறியும்படிக்கு, உங்கள் வசனம் எப்பொழுதும் கிருபை பொருந்தினதாயும் உப்பால் சாரமேறினதாயுமிருப்பதாக." ( கொலோசெயர் 4: 6) என்று நமக்கு அறிவுறுத்துகின்றார்.

தேவனுடைய வசனங்களுக்குச் சரியான விளக்கங்கள் நமக்குக் கிடைக்கவேண்டுமானால் நாம் பரிசுத்த ஆவியானவரின் விளக்கத்தைப் பெறுவதற்கே முன்னுரிமை கொடுக்கவேண்டும். காரணம், வேத வசனங்கள் ஆவியானவரால் அருளப்பட்டவை. அவரே அவற்றுக்கான சரியான பொருளை நமக்குக் கொடுக்க முடியும். இப்படி ஆவியானவரின் துணையோடு வேத வசனங்களை நாம் அறியும்போதுதான்  அது நமக்குள்ளே  சகல ஞானத்தோடும் பரிபூரணமாகவும் செயல்படும்.   

ஒரே தேவ வார்த்தை பல்வேறு சமயங்களில் பல்வேறு வித உணர்த்துதல்களை நமக்குத் தருவதற்கு வல்லமையுள்ளது. எனவேதான் வேத வார்த்தைகள் உயிருள்ளவையாக இருக்கின்றன. சுமார் நாலாயிரம் ஐயாயிரம் ஆண்டுகளுக்குமுன் வாழ்ந்த பரிசுத்தவான்களுக்குக் கூறப்பட்ட வார்த்தைகள் இன்றும் நமக்கு  வழிகாட்டுவனவாக நமக்கு இக்கட்டான நேரங்களில் ஆறுதல் கூறுவனவாக உள்ளதை நாம் பலவேளைகளில் உணரலாம். அந்த ஜீவனுள்ள  வார்த்தைகளே நமது ஆத்துமாவை உயிர்ப்பிக்கின்றது.  "உமது வேதம் என் மனமகிழ்ச்சியாயிராதிருந்தால், என் துக்கத்திலே அழிந்துபோயிருப்பேன். நான் ஒருபோதும் உம்முடைய கட்டளைகளை மறக்கமாட்டேன்; அவைகளால் நீர் என்னை உயிர்ப்பித்தீர்." ( சங்கீதம் 119: 92, 93)

ஆம் அன்பானவர்களே, கிறிஸ்துவின் வசனம் நமக்குள்ளே சகல ஞானத்தோடும் பரிபூரணமாக இருக்குமானால் எந்த எதிர்மறையான சூழலும் நம்மைப் பாதிக்காது.  நாமும் சங்கீத ஆசிரியர் கூறுவதுபோல "நான் ஒருபோதும் உம்முடைய கட்டளைகளை மறக்கமாட்டேன்; அவைகளால் நீர் என்னை உயிர்ப்பித்தீர்." என அறிக்கையிட்டு வாழ்பவர்களாக இருப்போம்.   

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்              

Bible Meditation - Number: 1,412

AATHAVAN 💚December 20, 2024, 💚Friday

"Let the word of Christ dwell in you richly in all wisdom." (Colossians 3:16)

The verse for today's meditation emphasizes the necessity of being rooted in the Word of Christ. It doesn’t simply say, "Let the word of Christ dwell in you," but adds the significant phrase, "richly in all wisdom."

Reading Scripture is not enough; we must also understand its intended meaning and allow it to transform us fully. This means the Word must remain in us consistently. As Jesus said, "If ye abide in me, and my words abide in you, ye shall ask what ye will, and it shall be done unto you." (John 15:7)

Only when we are grounded in God's Word can we clearly proclaim Him to others and answer those who seek explanations about our faith. This is why Apostle Paul advises, "Let your speech be alway with grace, seasoned with salt, that ye may know how ye ought to answer every man." (Colossians 4:6)

To gain a correct understanding of God’s Word, we must prioritize receiving enlightenment from the Holy Spirit, as He alone can reveal the true meaning of Scripture. The Bible, being God-inspired, works powerfully when studied under the guidance of the Spirit.

God's Word has the ability to provide different insights at different times, relevant to our circumstances. That’s why the Word of God is described as living and active. Words spoken to saints thousands of years ago still comfort and guide us today. The living Word revives our souls. As the Psalmist says:

"Unless thy law had been my delights, I should then have perished in mine affliction. I will never forget thy precepts: for with them thou hast quickened me." (Psalm 119:92-93)

Yes, dear believers, when the Word of Christ dwells in us richly in all wisdom, no adverse situation can harm us. Like the Psalmist, we too will declare: "I will never forget thy precepts: for with them thou hast quickened me."

Message from: Bro. M. Geo Prakash                                    

Christian Verses for Meditation - John 3:30 / யோவான் 3: 30

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,411

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 19, 2024. 💚வியாழக்கிழமை

"அவர் பெருகவும் நான் சிறுகவும் வேண்டும்." ( யோவான் 3: 30)

மெய்யான ஆவிக்குரிய வாழ்வின் இலக்கணத்தை யோவான் ஸ்நானகன் ஒரே வரியில் கூறிவிட்டார். அதுவே இன்றைய தியான வசனம், "அவர் பெருகவும் நான் சிறுகவும் வேண்டும்" என்பது. 

ஆவிக்குரிய வாழ்வில் நாம் வளர்கின்றோம் என்பதனை உறுதிப்படுத்தும் அளவுகோல் இதுதான். நாளுக்குநாள் நம்மில் கிறிஸ்து பெருகவேண்டும். அதே வேளையில் "நான்" எனும் அகந்தை சிறுகவேண்டும். இன்று மெரும்பாலான மக்கள் பல்வேறு பக்தி முயற்சிகளிலும் ஈடுபட்டிருந்தாலும் தேவனைத் தனிப்பட்ட முறையில் அறியாமலிருக்கக் காரணம் "நான்" எனும் அகந்தையே. 

அன்பானவர்களே, நம்மிடம் பணம், புகழ், அதிகாரம் இருக்கும்போதும் நாம் மற்றவர்களை மதித்து நடப்போமானால் நாம் சிறுக ஆரம்பித்துள்ளோம் என்று பொருள். அதாவது நமது ஆணவம் குறைந்துள்ளது என்று பொருள். அப்போஸ்தலரான பவுல் அதிகம் படித்தவர்தான் ஆனால் அவர் எல்லோரிடமும் ஒரேவிதமாகப் பழகினார், எல்லோரையும் அன்புச்செய்தார். "ஆகிலும், எனக்கு லாபமாயிருந்தவைகளெவைகளோ அவைகளைக் கிறிஸ்துவுக்காக நஷ்டமென்று எண்ணினேன். அதுமாத்திரமல்ல, என் கர்த்தராகிய கிறிஸ்து இயேசுவை அறிகிற அறிவின்மேன்மைக்காக எல்லாவற்றையும் நஷ்டமென்று எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறேன்." ( பிலிப்பியர் 3: 7, 8) என்று தனக்குரிய மேன்மைகளை நஷ்டமென்று கருதினார். 

அதாவது, கிறிஸ்துவை இன்னும் அறியவேண்டும் என்பதற்காக எனக்கு உள்ளவைகளை நஷ்டமென்று எண்ணுகின்றேன் என்கிறார் அவர். இங்கு யோவான் ஸ்நானகன் கூறிய கருத்தையே தனது வாழ்க்கை  அனுபவமாக்கிக் கூறுகின்றார். 

ஆனால் பெரும்பாலான மக்கள் இந்த மனநிலைக்குத் தங்களை உட்படுத்திக்கொள்ளத்  தயாராக இல்லை. ஒரு ஆலயத்தில் நான் செல்லும்போது அடிக்கடிக் காணக்கூடியது காட்சி அங்கிருந்த மின்விசிறியில் பதித்திருக்கும் பெயர்கள். நான்கு இறக்கைகளைக் கொண்ட அந்த மின்விசிறியில் அதனை அன்பளிப்பாக அளித்த குடும்பத்து உறுப்பினர்களது பெயர்கள் ஒவ்வொரு இறக்கையிலும் ஒரு பெயராகப் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. அதாவது இது இன்றைய தியான வசனத்துக்கு நேர் மாறாக, "நான் பெருகவும் அவர் சிறுகவும் வேண்டும்" என உள்ளது. 

"அவர் அதிகமான கிருபையை அளிக்கிறாரே. ஆதலால் தேவன் பெருமையுள்ளவர்களுக்கு எதிர்த்து நிற்கிறார், தாழ்மையுள்ளவர்களுக்கோ கிருபை அளிக்கிறாரென்று சொல்லியிருக்கிறது." ( யாக்கோபு 4: 6) என்கின்றார் அப்போஸ்தலரான யாக்கோபு. 

சாதாரண விசுவாசிமுதல் எவ்வளவு பெரிய ஊழியனாக இருந்தாலும், நான் எனும் ஆணவம் குறைந்துபோகும்போது மட்டுமே  கிறிஸ்து ஒருவரில் பெருக முடியும்; ஆவிக்குரிய மேலான நிலைமைக்கு வர முடியும்.  காரணம், அவர் அதிகமான கிருபையை அளிக்கிறாரே. ஆதலால் பெருமையுள்ளவர்களுக்கு அவர்  எதிர்த்து நிற்கிறார், தாழ்மையுள்ளவர்களுக்கோ கிருபை அளிக்கிறார். எனவே நம்மில் அவர் பெருகவும் நாம் சிறுகவும் இடம்தரவேண்டியது அவசியம். தேவ கிருபை அப்போதுதான் நம்மை நிரப்ப முடியும்.  

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்         

Bible Meditation - No. 1,411

AATHAVAN💚 December 19, 2024. 💚 Thursday

"He must increase, but I must decrease." (John 3:30)

In a single line, John the Baptist encapsulated the essence of true spiritual life. Today's meditation verse, "He must increase, but I must decrease," reveals this profound truth.

The hallmark of growth in the spiritual journey is this: Christ must increase in us daily, and simultaneously, our ego—our "self"—must diminish. Many people, despite engaging in various acts of devotion, fail to know God personally because of their pride, their insistent "I."

Beloved friends, possessing wealth, fame, or authority is not wrong. But if we respect and value others regardless of our position, it signifies that we are beginning to "decrease." It means our pride is diminishing. The Apostle Paul, an erudite scholar, treated everyone with equal love and kindness. He testified:

"But what things were gain to me, those I counted loss for Christ. Yea doubtless, and I count all things but loss for the excellency of the knowledge of Christ Jesus my Lord." (Philippians 3:7-8)

Paul considered his personal achievements as loss to gain the knowledge of Christ. He echoes the same truth John the Baptist proclaimed, applying it to his own life experience.

Sadly, many are unwilling to adopt this mindset. In a church I frequently visit, I often notice fans inscribed with names on their blades—each blade bearing the name of a family member who donated it. This practice starkly opposes today's meditation verse; it declares, "I must increase, and He must decrease."

The Apostle James reminds us: "But he giveth more grace. Wherefore he saith, God resisteth the proud, but giveth grace unto the humble." (James 4:6)

From ordinary believers to prominent ministers, Christ can increase within us only when our pride diminishes. This is the pathway to higher spiritual maturity. God bestows His abundant grace on the humble while resisting the proud.

Therefore, we must create space for Christ to increase in us by letting go of our ego. Only then can God’s grace fill us abundantly.

Gospel Message by: Bro. M. Geo Prakash                                         

Christian Verses for Meditation - 1 Corinthians 12:31 / 1 கொரிந்தியர் 12: 31

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,410

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 18, 2024. 💚புதன்கிழமை

"இப்படியிருக்க, முக்கியமான வரங்களை நாடுங்கள்; இன்னும் அதிக மேன்மையான வழியையும் உங்களுக்குக் காண்பிக்கிறேன்." (1 கொரிந்தியர் 12: 31)

ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை என்பது வேதாகமத்தை வாசிப்பதிலும் ஜெபங்களைச்  செய்வதிலும் ஆவிக்குரிய கூட்டங்களில் கலந்துகொள்வதிலும் மட்டும் நின்றுவிடுவதல்ல, மாறாக தேவன் வழங்குகின்ற ஆவிக்குரிய வரங்களை வாழ்வில் பெற்று அதன்மூலம் மற்றவர்களை கிறிஸ்துவின் பாதைக்கு வழிநடத்துவதிலும் இருக்கின்றது. மட்டுமல்ல இதற்கு மேலும் சில காரியங்கள் உள்ளன. எனவேதான் அப்போஸ்தலரான பவுல் "இன்னும் அதிக மேன்மையான வழியையும் உங்களுக்குக் காண்பிக்கிறேன்" என்று கூறுகின்றார். 

கொரிந்தியருக்கு எழுதிய நிருபத்தில் அவர், ஞானத்தைப் போதிக்கும் வசனம், அறிவை உணர்த்தும் வசனம், விசுவாசம், குணமாக்கும் வரங்கள், அற்புதங்களைச் செய்யும் சக்தி, தீர்க்கதரிசனம் உரைத்தல், ஆவிகளைப் பகுத்தறிதல், பற்பல பாஷைகளைப் பேசுதல், பாஷைகளை வியாக்கியானம்பண்ணுதல் (1 கொரிந்தியர் 12: 8 -10) என ஆவிக்குரிய ஒன்பது வரங்களைக் குறிப்பிடுகின்றார்.  இவற்றில் முக்கியமான வரங்களை நாம் பெற ஆசைகொள்ளவேண்டும் என்கின்றார். 

கிறிஸ்தவர்களில் பலரும் இந்த வரங்கள் ஊழியர்களுக்கு மட்டுமே சொந்தமாகும் என எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.  ஆனால், கிறிஸ்துவின்மேல் விசுவாசம்கொண்டு வாழும் அனைத்து விசுவாசிகளும் இந்த வரங்களைப் பெறுவதற்கு ஆர்வமுள்ளவர்களாக இருக்கவேண்டும். "கேட்கிற எவனும் பெற்றுக்கொள்கிறான்" (லூக்கா 11:10) என்று  இயேசு கிறிஸ்துக்  கூறியுள்ளபடி நாம் இந்த வரங்களைக் கேட்டுப்  பெற்றுக்கொள்ளவேண்டும்; அந்தத் தாகம் உள்ளவர்களாக வாழவேண்டும். 

விசுவாசிகள் இந்த வரங்களைப் பெற்றவர்களாக இருப்பது மற்றவர்களை கிறிஸ்துவை நோக்கி நடத்த மிகவும் உபயோகமாக இருக்கும். கிறிஸ்துவை அறியாத மக்கள் மத்தியில் வாழ்த்த ஒரு பெண்ணுக்கு குணமாகும் வரம் மிகுதியாக இருந்தது. அந்தப்பெண்மணி அதனால் அப்பகுதியிலுள்ள மக்களில் பலரை நோய்களிலிருந்து குணமாக்கினார். இதனைக்கண்ட மக்களில் பலர் கிறிஸ்துவை விசுவாசித்து ஏற்றுக்கொண்டார்கள். அந்தக் கிராமமே இன்று கிறிஸ்தவ கிராமமாக மாறியுள்ளது. 

முற்காலத்தில் இந்தியாவுக்கு  மிஷனரிகளாக வந்த ஊழியர்களிடம் இத்தகைய வரங்கள் இருந்ததால்தான் அவர்களை மக்கள் ஏற்றுக்கொண்டனர். இன்றும் வடமாநிலங்களில் நற்செய்தி அறிவிக்கும் பணிகளில் ஈடுபட்டுள்ள பலருக்கு தேவன் இந்த வரங்களைக் கொடுத்துள்ளதால்தான் பலர் கிறிஸ்துவண்டைக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.   

அன்பானவர்களே, இதுவரை ஆவிக்குரிய வரங்களை பெறுவதில் ஆர்வமில்லாதவர்களாக, அது குறித்து எந்த முயற்சி எடுக்காமல் வாழ்ந்துகொண்டிருந்தால் இனியாவது தேவனிடம் இந்த வரங்களை நாட முயற்சியெடுப்போம். ஆவிக்குரிய வரங்களை தேவன் நமக்குத் தரும்போது அதோடுகூட நமது குடும்பத்தையும் நமது சந்ததிகளையும் ஆசீர்வதிப்பேன் என்று வாக்களித்துள்ளனர்.

"தாகமுள்ளவன்மேல் தண்ணீரையும், வறண்ட நிலத்தின்மேல் ஆறுகளையும் ஊற்றுவேன்; உன் சந்ததியின்மேல் என் ஆவியையும், உன் சந்தானத்தின்மேல் என் ஆசீர்வாதத்தையும் ஊற்றுவேன். அதினால் அவர்கள் புல்லின் நடுவே நீர்க்கால்களின் ஓரத்திலுள்ள அலரிச்செடிகளைப்போல வளருவார்கள்." ( ஏசாயா 44: 3, 4) என்கிறார் தேவனாகிய கர்த்தர். 

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                             

Scripture Meditation - Number: 1,410

AATHAVAN💚 December 18, 2024, 💚 Wednesday

"But covet earnestly the best gifts: and yet shew I unto you a more excellent way." (1 Corinthians 12:31, KJV)

The spiritual life is not limited to reading the Bible, praying, or participating in spiritual gatherings. Rather, it extends to receiving the spiritual gifts that God provides and using them to lead others to Christ. Additionally, there are higher aspects of spiritual living, as highlighted by Apostle Paul when he says, “yet shew I unto you a more excellent way.”

In his epistle to the Corinthians, Paul lists nine spiritual gifts: the word of wisdom, the word of knowledge, faith, gifts of healing, working of miracles, prophecy, discerning of spirits, diverse kinds of tongues, and interpretation of tongues (1 Corinthians 12:8-10). He urges believers to earnestly desire these greater gifts.

Many Christians assume that these gifts are exclusive to ministers, but all believers who live by faith in Christ should eagerly desire and seek these gifts. As Jesus said, “For every one that asketh receiveth” (Luke 11:10, KJV), we must ask and strive to receive these gifts with genuine spiritual thirst.

Believers who receive these gifts can significantly impact others, guiding them toward Christ. For instance, a woman with the gift of healing in a non-Christian community helped many people recover from illnesses. Witnessing these miracles, several people embraced faith in Christ, and the entire village became a Christian community.

During the missionary era in India, the missionaries possessed such gifts, which helped them gain acceptance among the local people. Even today, many evangelists in North India, empowered with these gifts, bring multitudes to Christ.

Dear believers, if we have lacked interest or effort in seeking spiritual gifts so far, let us resolve to earnestly ask God for them. God promises not only to bless us with these gifts but also to bless our families and future generations.

"For I will pour water upon him that is thirsty, and floods upon the dry ground: I will pour my spirit upon thy seed, and my blessing upon thine offspring: And they shall spring up as among the grass, as willows by the water courses." (Isaiah 44:3-4, KJV)

Message by: Bro. M. Geo Prakash                     

Christian Verses for Meditation - Ezekiel 18:23 / எசேக்கியேல் 18: 23

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,409

'ஆதவன்' டிசம்பர் 17, 2024. 💚செவ்வாய்க்கிழமை

"துன்மார்க்கன் சாகிறது எனக்கு எவ்வளவேனும் பிரியமோ? அவன் தன் வழிகளை விட்டுத் திரும்பிப் பிழைப்பது அல்லவோ எனக்குப் பிரியம் என்று கர்த்தராகிய ஆண்டவர் சொல்லுகிறார்." ( எசேக்கியேல் 18: 23)

தேவன் உலகத்திலுள்ள அனைவரையும் நேசிக்கிறார். நல்லவர்கள், கெட்டவர்கள், துன்மார்க்கர்கள் எல்லோரையும் நேசிக்கிறார். அதாவது அவர் பாவத்தை வெறுக்கிறார்; பாவிகளையோ நேசிக்கிறார். எனவே பாவத்தில் வாழும் மனிதர்கள் தங்களது பாவ வழிகளிலிருந்து மனம்திரும்ப அவர்களுக்கு வாய்ப்பளிக்கிறார். இன்றைய வசனத்துக்கு இணையாக, "நான் துன்மார்க்கனுடைய மரணத்தை விரும்பாமல், துன்மார்க்கன் தன் வழியை விட்டுத் திரும்பிப் பிழைப்பதையே விரும்புகிறேன் என்று என் ஜீவனைக்கொண்டு சொல்லுகிறேன்' ( எசேக்கியேல் 33: 11) என்றும் தேவன் கூறுவதையும்  நாம் வேதாகமத்தில் வாசிக்கலாம். 

இயேசு கிறிஸ்து பாவிகளை மன்னித்து ஏற்றுக்கொண்டதை நாம் புதிய ஏற்பாட்டு நூலில் அதிக இடங்களில் வாசிக்கின்றோம். பாவிகளை தேவன் மன்னிப்பது குறித்து அவர் கூறிய கெட்ட குமாரன் உவமை மிகச் சிறந்த உதாரணமாக உள்ளது. அந்த உவமையை கூறுமுன் அவர் கூறுகின்றார், "மனந்திரும்ப அவசியமில்லாத தொண்ணூற்றொன்பது நீதிமான்களைக்குறித்துச் சந்தோஷம் உண்டாகிறதைப்பார்க்கிலும் மனந்திரும்புகிற ஒரே பாவியினிமித்தம் பரலோகத்தில் மிகுந்த சந்தோஷம் உண்டாயிருக்கும் என்று உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்." ( லுூக்கா 15: 7)

பாவம் மனிதனைக் கொல்லுகின்றது. மனம் திரும்பும்போதோ மனிதன் உயிரடைகின்றான். இதனையே அவர் அந்த உவமையின் இறுதியில் கூறுகின்றார், "உன் சகோதரனாகிய இவனோ மரித்தான், திரும்பவும் உயிர்த்தான்; காணாமற்போனான், திரும்பவும் காணப்பட்டான்; ஆனபடியினாலே, நாம் சந்தோஷப்பட்டு மகிழ்ச்சியாயிருக்கவேண்டுமே என்று சொன்னான் என்றார்." ( லுூக்கா 15: 32)

ஆம் அன்பானவர்களே, சிறிய பாவமோ பெரிய பாவமோ தேவனுக்கு எதிராக அது இருப்பதால் நம்மை அது தேவனைவிட்டுப் பிரிக்கின்றது. ஆனாலும் அவர் தனது கிருபையால் மனிதர்கள் மனம் திரும்பி தன்னிடம் வரவேண்டுமென்று விரும்புகின்றார். இன்று புனிதர்களாக போற்றப்படுபவர்கள் மனம் திரும்பிய பாவிகள்தான். நாம் யாருமே பரிசுத்தவான்களல்ல. பாவங்களை தேவன் மன்னிப்பதால்தான் நாம் அவர்முன் நிற்கமுடிகின்றது. ஆம், "அவர் நம்முடைய பாவங்களுக்குத்தக்கதாக நமக்குச் செய்யாமலும், நம்முடைய அக்கிரமங்களுக்குத் தக்கதாக நமக்குச் சரிக்கட்டாமலும் இருக்கிறார்." ( சங்கீதம் 103: 10)

மேலும், "மேற்குக்கும் கிழக்குக்கும் எவ்வளவு தூரமோ, அவ்வளவு தூரமாய் அவர் நம்முடைய பாவங்களை நம்மைவிட்டு விலக்கினார்." ( சங்கீதம் 103: 12) என்று நாம் வாசிக்கின்றோம். நம்மில் யாரும் கெட்டு அழிந்துபோவதை தேவன் விரும்பவில்லை.

இயேசு கிறிஸ்து பூமியில் வந்த நோக்கமே நம்மை பாவத்திலிருந்து மீட்பதற்காகத்தான். எனவே அன்பானவர்களே, நமது பாவங்களை எண்ணிக் கலங்கி தேவனைவிட்டு நாம் தூரப்போய்விடவேண்டாம். நம் தேவனிடம் இரக்கங்கள் உண்டு. எந்தப் பாவம் நம்மிடம் இருந்தாலும் அவரிடம் அறிக்கையிட்டு அவரது இரத்தத்தால் கழுவப்படும்படி மன்றாடுவோம். அவரே நம்மைக் கழுவி தந்து மகனாக மகளாக ஏற்றுக்கொள்வார். "...................அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுகிறிஸ்துவின் இரத்தம் சகல பாவங்களையும் நீக்கி, நம்மைச் சுத்திகரிக்கும்." (1 யோவான்  1 : 7)

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                          

AATHAVAN 💚 December 17, 2024 💚 Tuesday

"Have I any pleasure at all that the wicked should die? saith the Lord GOD: and not that he should return from his ways, and live?" (Ezekiel 18:23, KJV)

God loves everyone in this world—good people, sinners, and even the wicked. Although He hates sin, He loves sinners. Therefore, He provides an opportunity for those living in sin to turn away from their sinful paths and repent. In alignment with today's verse, we also read in the Bible: "As I live, saith the Lord GOD, I have no pleasure in the death of the wicked; but that the wicked turn from his way and live: turn ye, turn ye from your evil ways; for why will ye die, O house of Israel?" (Ezekiel 33:11, KJV).

In the New Testament, we frequently see how Jesus Christ forgave and accepted sinners. The parable of the Prodigal Son is a perfect example of God’s forgiveness. Before sharing this parable, Jesus said: "I say unto you, that likewise joy shall be in heaven over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine just persons, which need no repentance." (Luke 15:7, KJV).

Sin leads to death, but repentance brings life. Jesus highlights this truth at the conclusion of the parable, saying: "For this thy brother was dead, and is alive again; and was lost, and is found." (Luke 15:32, KJV).

Yes, dear ones, whether it is a small or great sin, it separates us from God. Yet, by His grace, God desires that all people repent and return to Him. Even the saints we revere today were once sinners who repented. None of us are inherently holy. It is only through God’s forgiveness that we can stand before Him. As the Bible declares: "He hath not dealt with us after our sins; nor rewarded us according to our iniquities." (Psalm 103:10, KJV).

Furthermore, the Bible reassures us: "As far as the east is from the west, so far hath he removed our transgressions from us." (Psalm 103:12, KJV). God does not wish for anyone to perish or be destroyed.

Jesus Christ came to earth with the purpose of saving us from sin. Therefore, beloved, let us not dwell on our sins and distance ourselves from God in guilt and shame. Our God is merciful. Whatever sin may burden us, let us confess it to Him and seek to be cleansed by His precious blood. He will wash us and accept us as His sons and daughters. As it is written: "The blood of Jesus Christ his Son cleanseth us from all sin." (1 John 1:7, KJV).

Message by: Brother M. Geo Prakash                        

Christian Verses for Meditation - Luke 13:11 / லுூக்கா 13: 11

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,408

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 16, 2024. 💚திங்கள்கிழமை

"அப்பொழுது பதினெட்டுவருஷமாய்ப் பலவீனப்படுத்தும் ஆவியைக்கொண்ட ஒரு ஸ்திரீ அங்கேயிருந்தாள். அவள் எவ்வளவும் நிமிரக்கூடாத கூனியாயிருந்தாள்." ( லுூக்கா 13: 11)

பலவீனமான கூன் முதுகுகொண்ட ஒரு பெண்ணைக்குறித்து லூக்கா நற்செய்தியில் நாம் வாசிக்கின்றோம். இந்தப் பெண்மணி பதினெட்டு ஆண்டுகள் இப்படிக் கூன் முதுகுடன் சிரமப்பட்டாள் என்பதைத் தவிர வேறு எந்தத் தகவலும் நமக்குக்  கொடுக்கப்படவில்லை. ஆனால் ஓய்வுநாளில் இயேசு கிறிஸ்து அவளுக்குச் சுகம் அளித்ததை ஜெப ஆலயத் தலைவன் விரும்பவில்லை. இயேசு கிறிஸ்துவிடம் எதுவும் சொல்லாமல் அவன் மக்களை அதட்டுகின்றான். ஓய்வுநாள் தவிர மற்ற நாட்களில் வந்து சுகம் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள் என்கின்றான். 

மக்கள்மேல் உண்மையான அன்பு இல்லாத அவனை இயேசு "மாயக்காரனே" என்று அழைத்து  அவனுக்கு விளக்கமளிக்கின்றார். அப்போது அவர்  "இதோ, சாத்தான் பதினெட்டு வருஷமாய்க் கட்டியிருந்த ஆபிரகாமின் குமாரத்தியாகிய இவளை ஓய்வுநாளில் இந்தக் கட்டிலிருந்து அவிழ்த்துவிடவேண்டியதில்லையா என்றார்." ( லுூக்கா 13: 16)

இந்தச் சம்பவம் நமக்கு ஒரு உண்மையினை வெளிப்படுத்துகின்றது. அந்தக் கூனி பாவி என்று கூறப்படவில்லை மாறாக, ஆபிரகாமின் குமாரத்தி என்றுதான்  கூறப்பட்டுள்ளது. அதாவது அவள் தேவனுக்கேற்ற விசுவாசம்கொண்ட ஒரு நல்ல பெண்மணி. ஆனால் அவளைச் சாத்தான் ஒன்றல்ல இரண்டல்ல...பதினெட்டு ஆண்டுகள் கட்டி வைத்திருந்தான்.!

ஆம் அன்பானவர்களே, நாமும் தேவனுக்கேற்ற வாழ்க்கை வாழ்ந்துகொண்டிருந்தாலும் சில பலவீனங்கள் நம்மை சில காலங்கள் தாக்கி அடிமைப்படுத்தி வைத்தியிருக்கக்கூடும். அது பொருளாதார பலவீனமாயிருக்கலாம், அல்லது உடல் வியாதிகளாய் இருக்கலாம், அல்லது நாமே வெறுத்தும் நம்மால் விடமுடியாதச்  சில பாவப்  பழக்கவழக்கங்களாக இருக்கலாம்.  இந்தக் கூன் முதுகு பெண் அவதிப்பட்டதுபோல நாமும் அவற்றால் அவதிப்பட்டுக்கொண்டிருக்கலாம். ஆனால் தேவன் நம்மைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கின்றார். 

அந்தப்பெண் இயேசு கிறிஸ்துவிடம் சென்று எனக்குச் சுகம்  தாரும் என்று கேட்கவில்லை. ஆனால் அவளது தேவையினை இயேசு அறிந்திருந்தார். அவள் கேட்காமலேயே அவளுக்குத் தாமாகச் சென்று உதவினார். ஆம், நாமும் அவளைப்போல ஆபிரகாமின் குமாரத்திகளாக, குமாரர்களாக வாழ்வோமானால் நிச்சயமாக நமது எந்தக் குறைவினையும் அவர் நிறைவாக்கிட  வல்லவராகவே இருக்கின்றார். 

"அவர் சகலத்தையும் அதனதன் காலத்திலே நேர்த்தியாகச் செய்திருக்கிறார்; உலகத்தையும் அவர்கள் உள்ளத்திலே வைத்திருக்கிறார்; ஆதலால் தேவன் ஆதிமுதல் அந்தம்மட்டும் செய்துவரும் கிரியையை மனுஷன் கண்டுபிடியான்." ( பிரசங்கி 3: 11)

எத்தனை ஆண்டுகள் ஆகியிருந்தாலும் விசுவாசத்தோடு காத்திருப்போம். நமது தேவைகளை அவர் நிறைவாக்குவார். 

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                  

Scripture Meditation - No. 1,408

AATHAVAN 💚 December 16, 2024. 💚 Monday

"And, behold, there was a woman which had a spirit of infirmity eighteen years, and was bowed together, and could in no wise lift up herself." (Luke 13:11)

In the Gospel of Luke, we read about a woman who had a spirit of infirmity that caused her to be bent over for eighteen years. We are not given much detail about her life except that she struggled with this condition for such a long time. However, on the Sabbath day, Jesus healed her, which displeased the ruler of the synagogue. Instead of addressing Jesus directly, he rebuked the people, saying, "Come and be healed on the other days, not on the Sabbath."

Jesus, seeing the lack of genuine love in this man, called him a hypocrite and clarified: "And ought not this woman, being a daughter of Abraham, whom Satan hath bound, lo, these eighteen years, be loosed from this bond on the sabbath day?" (Luke 13:16)

This event reveals an important truth. The woman was not labelled as a sinner but was identified as a daughter of Abraham, a believer faithful to God. Yet, Satan had bound her, not for a day or two but for eighteen long years!

Yes, dear ones, even when we strive to live a life pleasing to God, weaknesses may occasionally bind us for a time. These could be financial hardships, physical illnesses, or persistent sinful habits that we detest yet cannot seem to overcome. Like the bent woman who suffered, we too may endure struggles. But God sees us.

The woman didn’t ask Jesus to heal her or even voice her need, but Jesus, in His compassion, understood her pain and healed her. Likewise, if we live as faithful children of Abraham and strive to follow Him, God is mighty to fulfil all our needs and set us free from every weakness.

"He hath made everything beautiful in his time: also, he hath set the world in their heart, so that no man can find out the work that God maketh from the beginning to the end." (Ecclesiastes 3:11)

No matter how many years pass, let us wait in faith. God will meet our needs and make all things beautiful in His time.

There may be some like the ruler of the synagogue who try to shake our faith with sweet words, questioning our belief in Christ. Let us not give room to such hypocrites in our lives. Instead, let us stand firm and unwavering in our faith.

God's Message: Bro. M. Geo Prakash      

Christian Verses for Meditation - 2 கொரிந்தியர் 10: 17, 18 / 2 Corinthians 10:17–18

வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,407

'ஆதவன்' டிசம்பர் 15, 2024. 💚ஞாயிற்றுக்கிழமை

"மேன்மைபாராட்டுகிறவன் கர்த்தரைக்குறித்தே மேன்மைபாராட்டக்கடவன். தன்னைத்தான் புகழுகிறவன் உத்தமனல்ல, கர்த்தரால் புகழப்படுகிறவனே உத்தமன்." (2 கொரிந்தியர் 10: 17, 18)

மேன்மைபாராட்டல் அல்லது பெருமை கொள்ளுதல் தேவனுக்குமுன் ஏற்புடைய செயலல்ல என்பதுபற்றி இன்றைய தியான வசனம் கூறுகின்றது. இந்த உலகினில் மனிதர்கள் தங்கள் பதவி, அழகு, செல்வாக்கு, அந்தஸ்து இவை குறித்து பெருமையுள்ளவர்களாக உள்ளனர். ஆனால் அப்போஸ்தலரான பவுல் இப்படி உலக செல்வங்களையும் அந்தஸ்துக்களையும் குறித்துப்  பெருமை கொள்பவன் நல்லவனாக இருக்கமுடியாது  என்று கூறுகின்றார். இதனையே அவர், "தன்னைத்தான் புகழுகிறவன் உத்தமனல்ல" என்று கூறுகின்றார்.  

இந்த உலகத்தில் மிகவும் மதிப்புமிக்கது கர்த்தரை வாழ்க்கையில் நாம் தனிப்பட்ட விதத்தில் அறிந்து அனுபவிப்பது. அதற்கு இணையானது உலகினில் எதுவுமில்லை. பெரிய பெரிய இறையியல் படிப்பு படித்தவர்களும் வேதாகமதில் ஆராய்ச்சிசெய்து முனைவர் பட்டம் பெற்றவர்களும் அறிந்திராத இறை அனுபவங்களை சாதாரண கூலித்தொழிலாளர்கள், கட்டுமானப் பணியாளர்கள் அனுபவித்துக்  கூறுவதை நான் கேட்டுள்ளேன்.  இதுவே மேன்மையாகும். 

இதனையே எரேமியா "மேன்மைபாராட்டுகிறவன் பூமியிலே கிருபையையும், நியாயத்தையும் நீதியையும் செய்கிற கர்த்தர் நான் என்று என்னை அறிந்து உணர்ந்திருக்கிறதைக்குறித்தே மேன்மைபாராட்டக்கடவன் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்; இவைகளின்மேல் பிரியமாயிருக்கிறேன் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்." ( எரேமியா 9: 24) என்று கூறுகின்றார். 

எனவே, கர்த்தரை அறிகின்ற அறிவு நமக்கு வேண்டுமென்று நாம் விரும்புவதும் அதனை அடைய முயல்வதுமே நாம் செய்யவேண்டியது. கர்த்தரை அறியும்போது உலகம் தரக்கூடாத மகிழ்ச்சி நம்மை நிரப்புகின்றது. எனவேதான் தாவீது, "அவர்களுக்குத் தானியமும் திராட்சைரசமும் பெருகியிருக்கிற காலத்தின் சந்தோஷத்தைப்பார்க்கிலும், அதிக சந்தோஷத்தை என் இருதயத்தில் தந்தீர்." ( சங்கீதம் 4 : 7) என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூறுகின்றார். 

ஆம் அன்பானவர்களே, உலகத்தின் மேன்மை, பதவி, அழகு, செல்வாக்கு, அந்தஸ்து இவைகளால் கிடைக்காத மகிழ்ச்சி கர்த்தரை அறிகின்ற அறிவினால் கிடைக்கின்றது. எனவேதான் இன்றைய தியான  வசனம் "மேன்மைபாராட்டுகிறவன் கர்த்தரைக்குறித்தே மேன்மைபாராட்டக்கடவன்." என்று கூறுகின்றது.   தேவனால் உத்தமன், சன்மார்க்கன் என்று அழைக்கப்பட்ட யோபு, இருதயத்துக்கு ஏற்றவன் என்று புகழப்பட்ட தாவீது, தேவனுடைய தாசன், என் வீட்டில் எங்கும் உண்மையுள்ளவன். ( எண்ணாகமம் 12: 7) என்று புகழ்ப்பெற்ற மோசே எனக் கர்த்தரால் புகழப்பட்ட பலர் வேதாகமத்தில் உண்டு. இப்படி கர்த்தரால் புகழப்படுவதே நாம் உத்தமர்கள் என்பதற்கு அடையாளம். 

அரசியல்வாதிகள் தங்களைத் தாங்களே புகழ்ந்து போஸ்டர்கள் அச்சிட்டு தங்கள் சுய மகிமையை வெளிப்படுத்துவதுபோல கர்த்தருக்கு ஏற்புடையவர்கள் செய்யவேண்டியதில்லை. நமது கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்து வரும்போது அவருக்கு ஏற்றவர்களாக வாழும் நமக்கு அவர் புகழ் உண்டாகச் செய்வார். "ஆனதால், கர்த்தர் வருமளவும் நீங்கள் காலத்துக்குமுன்னே யாதொன்றைக்குறித்தும் தீர்ப்புச்சொல்லாதிருங்கள்; இருளில் மறைந்திருக்கிறவைகளை அவர் வெளியரங்கமாக்கி, இருதயங்களின் யோசனைகளையும் வெளிப்படுத்துவார்; அப்பொழுது அவனவனுக்குரிய புகழ்ச்சி தேவனால் உண்டாகும்." ( 1 கொரிந்தியர் 4 : 5 )

எனவே உலக ஆசீர்வாதங்களையோ மகிமையையோ, நமது பதவி, அந்தஸ்துகளையோ குறித்து மேன்மைபாராட்டாமல் நாம் கர்த்தரை அறிந்துள்ளோம் எனும் பெருமையே நமக்குப் போதும்.  நாம் கர்த்தரால் புகழப்படுவதே நமக்கு உத்தமம்.

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                      

Scripture Meditation– No: 1,407

AATHAVAN December 15, 2024, Sunday

"But he that glorieth, let him glory in the Lord. For not he that commendeth himself is approved, but whom the Lord commendeth." (2 Corinthians 10:17–18)

This meditation emphasizes that boasting or glorifying oneself is not acceptable before God. In this world, people often boast about their position, beauty, influence, and status. However, Apostle Paul categorically states that boasting in such worldly possessions and status does not make a person righteous. He declares, "He that commendeth himself is not approved."

The greatest value in life is to know and experience the Lord personally. Nothing in this world can match that privilege. I have heard testimonies from simple labourers and construction workers who have had profound experiences of God—experiences that even those with advanced theological degrees or deep biblical studies may not have encountered. This is the true glory.

Jeremiah echoes this sentiment: "But let him that glorieth glory in this, that he understandeth and knoweth me, that I am the Lord which exercise lovingkindness, judgment, and righteousness, in the earth: for in these things I delight, saith the Lord."
(Jeremiah 9:24)

Therefore, our desire and effort should be directed toward knowing God. The joy that comes from knowing Him fills us with a satisfaction that the world cannot provide. As David declares:" Thou hast put gladness in my heart, more than in the time that their corn and their wine increased." (Psalm 4:7)

Yes, beloved, the joy that comes from knowing God surpasses all worldly accomplishments, positions, beauty, influence, or status. This is why today's meditation reminds us, "He that glorieth, let him glory in the Lord."

The Bible is filled with examples of people commended by God for their righteousness and faithfulness. Job was called blameless by God. David was described as a man after God’s own heart. Moses was recognized as a faithful servant in all God’s house (Numbers 12:7). Being commended by God is the mark of true righteousness.

Unlike politicians who print posters to promote their self-glory, those who desire to please the Lord must live humbly. When Jesus Christ returns, He will glorify those who are found faithful to Him. As the scripture says: "Therefore judge nothing before the time, until the Lord come, who both will bring to light the hidden things of darkness, and will make manifest the counsels of the hearts: and then shall every man have praise of God." (1 Corinthians 4:5)

Thus, let us not glory in worldly blessings, positions, or status. The privilege of knowing the Lord is sufficient for us. Being commended by God is our ultimate goal and reward.

Divine Message: Bro. M. Gio Prakash                        

Christian Verses for Meditation - சாட்சி / Testimony - யோவான் 2: 25 / John 2:25

வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,406

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 14, 2024. 💚சனிக்கிழமை

"மனுஷருள்ளத்திலிருப்பதை அவர் அறிந்திருந்தபடியால், மனுஷரைக் குறித்து ஒருவரும் அவருக்குச் சாட்சி கொடுக்கவேண்டியதாயிருக்கவில்லை." ( யோவான் 2: 25)

இந்த உலகத்தில் ஒருவரைக்குறித்து அறிய சாட்சிகள் தேவையாக இருக்கின்றன. எனவேதான் அரசாங்க வேலைகளில் சேருமுன்பு, அல்லது ஒரு நிதி நிறுவனத்தில் பணம் பெற அணுகும்போது அவர்கள் நம்மைக்குறித்து யாராவது சாட்சி கையொப்பம் அளிக்க வலியுறுத்துகின்றனர்.  வங்கியில் புதிதாக கணக்கு ஆரம்பிக்க வேண்டுமானால்கூட  ஏற்கனவே வங்கியில் கணக்கு வைத்துள்ள ஒருவர் சாட்சிக் கையொப்பம் அளிக்கவேண்டியுள்ளது. 

இதற்குக் காரணம் அவர்களுக்கு நம்மைக்குறித்து எதுவும் தெரியாது என்பதே. எனவே, நம்மைக்குறித்து தெரிந்தவர்கள் சாட்சியளிக்கவேண்டியுள்ளது. ஆனால் நமது ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து அனைத்தையும் அறிந்தவர். மனிதர்களது உள்ளத்து உணர்வுகள், நினைவுகள் அனைத்தும் அவருக்குத் தெரியும். இப்படி,  "மனுஷருள்ளத்திலிருப்பதை அவர் அறிந்திருந்தபடியால், மனுஷரைக் குறித்து ஒருவரும் அவருக்குச் சாட்சி கொடுக்கவேண்டியதாயிருக்கவில்லை."

எனவே நாம் அவருக்கேற்ற சாட்சியுள்ள வாழ்க்கை வாழவேண்டியது அவசியமாயுள்ளது. பிதாவாகிய தேவனுக்குமுன் நாம் நிற்கும்போது நம்மைக்குறித்த சாட்சியை இயேசு கிறிஸ்து அளிக்கவேண்டியுள்ளது. அவர் நம்மைக்குறித்து, "இவன் / இவள் எனது அன்பு மகன் / மகள் என்று சாட்சி கூறவேண்டுமானால்  நாம் அதற்கேற்ற சாட்சியுள்ள வாழ்க்கை வாழவேண்டியது அவசியம். "மனுஷர் முன்பாக என்னை அறிக்கைபண்ணுகிறவன் எவனோ, அவனை நானும் பரலோகத்திலிருக்கிற என் பிதாவின் முன்பாக அறிக்கைபண்ணுவேன். மனுஷர் முன்பாக என்னை மறுதலிக்கிறவன் எவனோ, அவனை நானும் பரலோகத்திலிருக்கிற என் பிதாவின் முன்பாக மறுதலிப்பேன்". ( மத்தேயு 10: 32, 33) என்று இயேசு கிறிஸ்து கூறவில்லையா? 

ஆம் அன்பானவர்களே, நாம் நமது வாழ்க்கையால் கிறிஸ்துவை மனிதர்களுக்குமுன் அறிக்கையிடுபவர்களாக வாழவேண்டியது அவசியம். அப்படி வாழும்போதுதான் அவர் நம்மைக்குறித்து பிதாவின்முன்பு சாட்சிகூறுவார். 

வெறுமனே ஆலய வழிபாடுகளிலும் ஜெபக்கூட்டங்களிலும் கலந்துகொள்வதாலோ, ஆலயங்களுக்கு அதிக காணிக்கைகள் அளிப்பதாலோ நாம் தேவனுக்கேற்றவர்கள் ஆக முடியாது.  உள்ளத்தை ஊடுருவி பார்க்கும் அவர்முன் நாம் எதனையும் மறைக்க முடியாது. சர்வ வல்லவரான அவர் எங்கேயும் இருக்கின்றார். எனவேதான் சங்கீத ஆசிரியர் கூறுகின்றார்:- "உம்முடைய ஆவிக்கு மறைவாக எங்கே போவேன்? உம்முடைய சமுகத்தைவிட்டு எங்கே ஓடுவேன்? நான் வானத்திற்கு ஏறினாலும், நீர் அங்கே இருக்கிறீர்; நான் பாதாளத்தில் படுக்கை போட்டாலும், நீர் அங்கேயும் இருக்கிறீர்." ( சங்கீதம் 139: 8)

எங்கும் நிறைந்திருப்பவரும் மனுஷருள்ளத்திலிருப்பதை அறிந்திருப்பவருமான அவருக்கு வேறு யாரும் சாட்சி கொடுக்க அவசியமில்லாததால் நாமே அவருக்குச்  சாட்சியுள்ளவர்களாக வாழ வேண்டியது அவசியமாய் இருக்கின்றது.  

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                   

Scripture Meditation – Number: 1,406
"Aathavan" 💚 December 14, 2024. 💚 Saturday

"And needed not that any should testify of man: for he knew what was in man." (John 2:25, KJV)

In this world, testimony is often required to know about someone. For instance, before joining government service or when approaching a financial institution for a loan, they insist on someone giving a signed reference about us. Even to open a new bank account, one must obtain a signature of reference from an existing account holder.

The reason for this is simple: they do not know anything about us. Therefore, those who are familiar with us need to testify. However, our Lord Jesus Christ is omniscient. He knows the thoughts and intents of every human heart. That is why the Bible says, "And needed not that any should testify of man: for he knew what was in man."

Thus, it is essential for us to live a life that bears testimony to Him. When we stand before God the Father, it is Christ who will testify about us. If we desire that Jesus should declare, "This is my beloved son/daughter," we must live a life worthy of such testimony. Jesus said, "Whosoever therefore shall confess me before men, him will I confess also before my Father which is in heaven. But whosoever shall deny me before men, him will I also deny before my Father which is in heaven." (Matthew 10:32-33, KJV).

Yes, beloved ones, it is imperative that we live a life that testifies of Christ before others. Only then will He bear witness about us before the Father.

Simply attending church services, participating in prayer meetings, or giving substantial offerings cannot make us acceptable to God. We cannot hide anything from the One who searches the heart. The Almighty God is present everywhere. That is why the psalmist declares:

"Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee from thy presence? If I ascend up into heaven, thou art there: if I make my bed in hell, behold, thou art there." (Psalm 139:7-8, KJV).

Since He is omnipresent and knows what is in the hearts of men, there is no need for anyone else to testify about us to Him. Therefore, it is crucial that we live as those who bear witness to Him through our lives.

Gospel Message: Bro. M. Geo Prakash                        

Christian Verses for Meditation - Meditation - Psalm 42:11 / சங்கீதம் 42: 11

வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,405

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 13, 2024. 💚வெள்ளிக்கிழமை

"என் ஆத்துமாவே, நீ ஏன் கலங்குகிறாய்? ஏன் எனக்குள் தியங்குகிறாய்? தேவனை நோக்கிக் காத்திரு; என் முகத்திற்கு இரட்சிப்பும் என் தேவனுமாயிருக்கிறவரை நான் இன்னும் துதிப்பேன்." ( சங்கீதம் 42: 11)

துன்பங்கள் சோதனைகள் வரும்போது நாமே நமக்கு தைரியமான வார்த்தைகளைக் கூறிக்கொள்ளவேண்டும். நமது ஆத்துமாவுக்கு அது பெலனைத் தருகின்றது. தாவீது ராஜா இந்த அனுபவத்தில் இருந்ததால் பல்வேறு இக்கட்டான வேளைகளில் நம்பிக்கை இழக்காமல் இருந்தார். இப்படித் தனது ஆத்துமாவுக்குத் தானே ஆறுதல் கூறுவதை அவர் சங்கீதமாக எழுதிவைத்தார்.  

ஆம் அன்பானவர்களே, நமது ஆத்துமாவில் சோர்வு ஏற்படும்போது நாமும் தாவீதைப்போல நமக்குள் பேசவேண்டும். என் ஆத்துமாவே, நீ ஏன் கலங்குகிறாய்? ஏன் எனக்குள் தியங்குகிறாய்? தேவனை நோக்கிக் காத்திரு; என் முகத்திற்கு இரட்சிப்பும் என் தேவனுமாயிருக்கிறவரை நான் இன்னும் துதிப்பேன் என்று  கூறப் பழகவேண்டும். ஏனெனில்,  "சோர்ந்துபோகிறவனுக்கு அவர் பெலன் கொடுத்து, சத்துவமில்லாதவனுக்குச் சத்துவத்தைப் பெருகப்பண்ணுகிறார்." ( ஏசாயா 40: 29) என்று வேதம் கூறுகின்றது. 

தாவீது தனது ஆத்துமாவுக்குச் சொல்வதுபோல நமக்கு கலக்கங்கள் ஏற்படும்போது நாம் தேவனை நோக்கி அமர்ந்திருந்து காத்திருக்கவேண்டியது அவசியம். காரணம் அவர்மேல் நாம் கொள்ளும் விசுவாசம் நம்மை வெட்கப்படுத்திடச் செய்யாது. "நீங்களோ பிரியமானவர்களே, உங்கள் மகா பரிசுத்தமான விசுவாசத்தின்மேல் உங்களை உறுதிப்படுத்திக்கொண்டு, பரிசுத்த ஆவிக்குள் ஜெபம்பண்ணி, தேவனுடைய அன்பிலே உங்களைக் காத்துக்கொண்டு, நித்தியஜீவனுக்கேதுவாக நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவினுடைய இரக்கத்தைப்பெறக் காத்திருங்கள்." ( யூதா 1: 20, 21) என்று வாசிக்கின்றோம். 

தாவீதின் வாழ்க்கை போராட்டம் நிறைந்த வாழ்க்கையாக இருந்தாலும் அவர் தனது ஆத்துமாவோடு பேசித் தானே தன்னைத் தேவனுக்குள் திடப்படுத்திக்கொண்டார். எனவே மகிழ்ச்சியுடன்  "என் முகத்திற்கு இரட்சிப்பும் என் தேவனுமாயிருக்கிறவரை நான் இன்னும் துதிப்பேன்". என்று கூறுகின்றார்,

இந்த உலகத்தில் நமக்கு பலர் ஆறுதல் சொல்ல இருந்தாலும் அவர்கள் எப்போதும் நம்மோடு இருப்பதில்லை. ஒரு சில மணி நேரங்கள் அல்லது ஒருசில நாட்கள் நம்மோடு இருந்து நமக்கு ஆறுதலான வார்த்தைகளைக் கூறலாம், உதவிகள் செய்யலாம். ஆனால் நமது ஆத்துமாவுக்கு நிரந்தரமாக ஆறுதல் தரக்கூடியவர் தேவன் ஒருவரே. எனவே இத்தகைய துன்பநேரங்களில் நாம் அவரை நோக்கிக் காத்திருந்து துதிக்கவேண்டியது  அவசியம். 

துன்பங்கள் பிரச்சனைகள் கலக்கங்கள் வரும்போது நாமும் நமது ஆத்துமாவுக்குக் கூறுவோம், "என் ஆத்துமாவே, நீ ஏன் கலங்குகிறாய்? ஏன் எனக்குள் தியங்குகிறாய்? தேவனை நோக்கிக் காத்திரு" என்று. அவரே நமக்கு ஆறுதலும் தேறுதலும் தந்து உறுதிப்படுத்துவார். 

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்            

Scripture Meditation - No: 1,405    

AATHAVAN Date: December 13, 2024 | Friday

"Why art thou cast down, O my soul? And why art thou disquieted within me? Hope thou in God: for I shall yet praise him, who is the health of my countenance, and my God." (Psalm 42:11, KJV)

When trials and tribulations come, we must speak words of courage to ourselves. These words strengthen our souls. King David, having gone through such experiences, did not lose hope even during critical moments. He wrote this psalm as an encouragement to his own soul.

Yes, dear ones, when we feel weary in our souls, we too must speak to ourselves like David did. Let us learn to say, “Why art thou cast down, O my soul? And why art thou disquieted within me? Hope thou in God: for I shall yet praise him, who is the health of my countenance, and my God.”

The Bible declares, "He giveth power to the faint; and to them that have no might he increaseth strength." (Isaiah 40:29, KJV).

Just as David spoke to his soul, we must also sit before God and wait on Him when faced with turmoil. Our faith in Him will never put us to shame. "But ye, beloved, building up yourselves on your most holy faith, praying in the Holy Ghost, keep yourselves in the love of God, looking for the mercy of our Lord Jesus Christ unto eternal life." (Jude 1:20-21, KJV).

Although David’s life was filled with battles, he fortified himself in God by speaking to his soul. Hence, he declared joyfully, "for I shall yet praise him, who is the health of my countenance, and my God."

In this world, though many may comfort us, they are not always by our side. They may spend a few hours or days offering soothing words or assistance. But the only one who can provide permanent comfort to our soul is God. Therefore, during times of distress, we must look to Him and praise Him.

When troubles, problems, and anxieties arise, let us also speak to our souls: “Why art thou cast down, O my soul? And why art thou disquieted within me? Hope thou in God.” He will comfort, heal, and strengthen us.

Devotional Message by: Brother M. Geo Prakash

Christian Verses for Meditation - James 2:19 / யாக்கோபு 2: 19

வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,404

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 12, 2024. 💚வியாழக்கிழமை

"தேவன் ஒருவர் உண்டென்று விசுவாசிக்கிறாய், அப்படிச் செய்கிறது நல்லதுதான்; பிசாசுகளும் விசுவாசித்து, நடுங்குகின்றன." ( யாக்கோபு 2: 19)

நமது ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின்மேல் நாம் விசுவாசம் கொண்டுள்ளோம். அப்படி விசுவாசிப்பதால்தான் நாம் கிறிஸ்தவர்கள் என்று நம்மைக் கூறிக்கொள்கின்றோம்.  ஆனால் இன்றைய தியான வசனத்தில் அப்போஸ்தலராகிய யாக்கோபு அது போதாது என்று கூறுகின்றார். காரணம், பிசாசுகளும் தேவன் ஒருவர் உண்டென்று விசுவாசிக்கின்றன என்கிறார். எனவே,  நமது விசுவாசம் பிசாசுகளின் விசுவாசத்தைவிட மேலானதாக இருக்கவேண்டியது அவசியம் என்கின்றார் அவர். 

பிசாசுகள்  தேவன் ஒருவர் உண்டென்று விசுவாசித்தாலும் அவற்றின் செயல்பாடுகள் அவலட்சணமானவை. இயேசு யூதர்களிடம் பேசும்போது கூறினார், "நீங்கள் உங்கள் பிதாவாகிய பிசாசானவனால் உண்டானவர்கள்; உங்கள் பிதாவினுடைய இச்சைகளின்படி செய்ய மனதாயிருக்கிறீர்கள்; அவன் ஆதிமுதற்கொண்டு மனுஷகொலைபாதகனாயிருக்கிறான்; சத்தியம் அவனிடத்திலில்லாதபடியால் அவன் சத்தியத்திலே நிலைநிற்கவில்லை; அவன் பொய்யனும் பொய்க்குப்பிதாவுமாயிருக்கிறபடியால் அவன் பொய்பேசும்போது தன் சொந்தத்தில் எடுத்துப் பேசுகிறான்." ( யோவான் 8: 44)

அதாவது பிசாசு மனுஷ கொலைபாதகன், பொய்யன் என்று கூறுகின்றார் இயேசு. ஆனால் இந்தப் பிசாசுகள் தேவன் ஒருவர் உண்டு என்பதை விசுவாசிக்கின்றன. இப்படி நாம் இருக்கக்கூடாது, கர்த்தர்மேல் நமக்குள்ள விசுவாசத்தை நாம் நமது செயல்களினால் உறுதிப்படுத்தவேண்டும் என்கின்றார். வெறுமனே நாம் தேவனை விசுவாசத்தால் மட்டும் போதாது நமது செயல்கள் அவரை நாம் விசுவாசிப்பதை உறுதிப்படுத்துபவனவாக இருக்கவேண்டும். பிசாசின் செயல்பாடுகளாக இருக்கக்கூடாது.  எனவே,  "வீணான மனுஷனே, கிரியைகளில்லாத விசுவாசம் செத்ததென்று நீ அறியவேண்டுடாமோ? நம்முடைய பிதாவாகிய ஆபிரகாம் தன் குமாரன் ஈசாக்கைப் பலிபீடத்தின்மேல் செலுத்தினபோது, கிரியைகளினாலே அல்லவோ நீதிமானாக்கப்பட்டான்?" ( யாக்கோபு 2: 20, 21) என்கின்றார். 

அதாவது ஆபிரகாம் தேவனை விசுவாசித்தார்  மட்டுமல்ல, தனது மகன் இறந்தாலும் அவனைத்  தான் விசுவாசிக்கும் தேவன் உயிரோடு எழுப்ப வல்லவர் என்று உறுதியாக நம்பினார்.  "ஈசாக்கினிடத்தில் உன் சந்ததி விளங்கும் என்று அவனோடே சொல்லப்பட்டிருந்ததே; இப்படிப்பட்ட வாகுத்தத்தங்களைப் பெற்றவன், மரித்தோரிலிருந்துமெழுப்ப தேவன் வல்லவராயிருக்கிறாரென்றெண்ணி, தனக்கு ஒரேபேறானவனையே பலியாக ஒப்புக்கொடுத்தான்; மரித்தோரிலிருந்து அவனை பாவனையாகத் திரும்பவும் பெற்றுக்கொண்டான்." ( எபிரெயர் 11 : 18, 19 ) என்று வாசிக்கின்றோம். 

ஆம், "விசுவாசம் அவனுடைய கிரியைகளோடேகூட முயற்சிசெய்து, கிரியைகளினாலே விசுவாசம் பூரணப்பட்டதென்று காண்கிறாயே." ( யாக்கோபு 2: 22) இது நமக்கு உதாரணமாக வேதம் கூறியுள்ள சம்பவம். நாமும் தேவனை விசுவாசிக்கின்றோம் என்று கூறிக்கொண்டால் போதாது, நமது வாழ்வின் இக்கட்டான நிலைகளிலும் நமது உறுதியான செயல்பாடுகளால் நமது விசுவாசத்தை உறுதிப்படுத்தவேண்டும். 

பிரச்சனைகள், துன்பங்கள், வியாதிகள் நம்மைத் தொடரும்போது தேவன்மேல் நாம் கொண்டுள்ள விசுவாசத்தில் உறுதியாக இருப்போம். வெறுமனே தேவனை விசுவாசிக்கிறேன் என்று கூறிக்கொண்டு இருப்பதைவிட அந்த விசுவாசத்தை உறுதிப்படுத்தும் செயல்களை செய்யும்போதுதான்  தேவன்மேல் நாம் கொண்டுள்ள நமது விசுவாசம் பிசாசுகளின் விசுவாசத்தைவிட மேலானதாக இருக்கும். 

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்             

Scripture Meditation - No: 1,404

AATHAVAN 💚 December 12, 2024 💚 Thursday

"Thou believest that there is one God; thou doest well: the devils also believe, and tremble." (James 2:19)

We believe in our Lord Jesus Christ, and this belief is what identifies us as Christians. However, in today’s scripture meditation, Apostle James reminds us that mere belief is insufficient. He notes that even the devils believe in God and tremble. Therefore, he urges that our faith must surpass the kind of belief held by devils.

The devils believe in God’s existence, but their actions are inherently wicked. Jesus Himself said to the Jews: "Ye are of your father the devil, and the lusts of your father ye will do. He was a murderer from the beginning, and abode not in the truth, because there is no truth in him. When he speaketh a lie, he speaketh of his own: for he is a liar, and the father of it." (John 8:44)

Jesus describes the devil as a murderer and a liar. Yet, these devils still acknowledge the existence of God. James instructs us not to follow their example; instead, we must affirm our faith through our deeds. It is not enough to merely believe in God; our actions must demonstrate the authenticity of our faith.

James emphasizes: "But wilt thou know, O vain man, that faith without works is dead? Was not Abraham our father justified by works, when he had offered Isaac his son upon the altar?" (James 2:20–21)

Abraham is a prime example of faith combined with works. He not only believed in God but was willing to sacrifice his son Isaac, fully trusting that God had the power to raise him from the dead. As the Scripture says: "Of whom it was said, That in Isaac shall thy seed be called: Accounting that God was able to raise him up, even from the dead; from whence also he received him in a figure." (Hebrews 11:18–19)

James concludes: "Seest thou how faith wrought with his works, and by works was faith made perfect?" (James 2:22)

This example serves as a powerful reminder. Merely professing faith in God is insufficient. We must confirm our faith through steadfast actions, especially in life’s challenging circumstances.

When we face trials, hardships, or illnesses, we should remain unwavering in our faith. It is not enough to simply say, "I believe in God." Instead, we must demonstrate our faith through actions that reflect our trust in Him. Only then will our faith rise above the faith of devils.

Devotional Message: Bro. M. Geo Prakash