படைத்தவரை விட்டு படைப்பை தொழுது சேவிப்பது .....

                                        - சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ் 

"தேவனுடைய சத்தியத்தை அவர்கள் பொய்யாக மாற்றி சிருஷ்டிகரைத் தொழுது சேவியாமல் சிருஷ்டியைத் தொழுது சேவித்தார்கள்.....இதினிமித்தம் தேவன் அவர்களை இழிவான இச்சை ரோகங்களுக்கு ஒப்புக்கொடுத்தார்..." (ரோமர்- 1:25,26)

படைத்தவரை சேவிப்பது, படைக்கப்பட்ட பொருட்களை சேவிப்பது என இரு வேறு நிலைகளை பவுல்  அடிகள் இங்கு விளக்குகின்றார். அன்று ஏதேனில் துவங்கியது இந்த நிலை. ஆதாமும் ஏவாளும் படைத்த தேவனது கட்டளையை மீறி தேவன் தடை செய்த படைக்கப்பட்ட பொருளான கனியின்மேல் ஆசை கொண்டார்கள். அதனால் தேவனது சாபத்துக்கு உள்ளானார்கள். 

இன்றும் மனிதன் இதையே செய்கின்றான். தேவனைவிட உலகப் பொருட்கள்மேல் ஆசை கொள்வது சிருஷ்டியை தொழுது சேவிப்பதுதான். இப்படி தேவனை விட்டு தேவனால் படைக்கப்பட்ட பொருள்மேல் ஆசை கொள்வதால்தான் இழிவான "இச்சை" மனிதனில் பிறக்கின்றது என இந்த வசனம் சொல்கிறது. 

தேவனுக்கு ஒப்பானது உலகினில் எதுவுமே இல்லை. ஆனால் இன்று மனிதர்கள் பணம், பதவி , பெண் ஆசை, மண்ணாசை என  இழிவான இச்சைகளில் சிக்கி தேவனது சாபத்துக்கு உள்ளாகின்றார்கள். மட்டுமல்ல இப்படி இழிவான இச்சைகளில் சிக்கி இருப்போர் "அவைகளை செய்கின்ற மற்றவர்களிடத்தில் பிரியப்படுகிறவர்களுமாய் இருக்கிறார்கள்." (ரோமர் -1;32)

படைத்தவரை விட்டுப் படைக்கப்பட்டப் பொருள்களின்மேல் இச்சைகொண்டு அலைவது மனிதனில் பல்வேறு பாவ காரியங்களைத் தோன்றச்  செய்கின்றது. இன்று உலகினில் காணப்படும் பல்வேறு பாவங்களுக்குக் காரணம் படைத்தவரை விட்டு படைக்கப்பட்டப் பொருள்களின்மேல் மனிதன் நாட்டம்கொண்டு அலைவதுதான்.  இதனை அப்போஸ்தலரான் பவுல் அடிகள் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றார்:-

"தேவனுடைய சத்தியத்தை அவர்கள் பொய்யாக மாற்றி, சிருஷ்டிகரைத் தொழுது சேவியாமல் சிருஷ்டியைத் தொழுது சேவித்தார்கள், அவரே என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்பட்டவர். ஆமென். இதினிமித்தம் தேவன் அவர்களை இழிவான இச்சைரோகங்களுக்கு ஒப்புக்கொடுத்தார்; அந்தப்படியே அவர்களுடைய பெண்கள் சுபாவ அநுபோகத்தைச் சுபாவத்துக்கு விரோதமான அநுபோகமாக மாற்றினார்கள். அப்படியே ஆண்களும் பெண்களைச் சுபாவப்படி அநுபவியாமல், ஒருவர்மேலொருவர் விரகதாபத்தினாலே பொங்கி, ஆணோடே ஆண் அவலட்சணமானதை நடப்பித்து, தங்கள் தப்பிதத்திற்குத் தகுதியான பலனைத் தங்களுக்குள் அடைந்தார்கள். தேவனை அறியும் அறிவைப் பற்றிக்கொண்டிருக்க அவர்களுக்கு மனதில்லாதிருந்தபடியால், தகாதவைகளைச் செய்யும்படி, தேவன் அவர்களைக் கேடான சிந்தைக்கு ஒப்புக்கொடுத்தார். அவர்கள் சகலவித அநியாயத்தினாலும், வேசித்தனத்தினாலும், துரோகத்தினாலும், பொருளாசையினாலும், குரோதத்தினாலும் நிறையப்பட்டு; பொறாமையினாலும், கொலையினாலும், வாக்குவாதத்தினாலும், வஞ்சகத்தினாலும், வன்மத்தினாலும் நிறைந்தவர்களுமாய்,  புறங்கூறுகிறவர்களுமாய், அவதூறு பண்ணுகிறவர்களுமாய், தேவபகைஞருமாய், துராகிருதம் பண்ணுகிறவர்களுமாய், அகந்தையுள்ளவர்களுமாய், வீம்புக்காரருமாய், பொல்லாதவைகளை யோசித்துப் பிணைக்கிறவர்களுமாய், பெற்றாருக்குக் கீழ்ப்படியாதவர்களுமாய், உணர்வில்லாதவர்களுமாய், உடன்படிக்கைகளை மீறுகிறவர்களுமாய், சுபாவ அன்பில்லாதவர்களுமாய், இணங்காதவர்களுமாய், இரக்கமில்லாதவர்களுமாய் இருக்கிறார்கள்."  (ரோமர் 1:25-31)

"நாங்கள் ஆவிக்குரிய ஆராதனை செய்யும் ஆவிக்குரிய மக்கள்" என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் பல விசுவாசிகளும் அவர்களை வழிநடத்தும் ஊழியர்களும் உண்மையில் தேவனை விட்டு பண ஆசை எனும் உலக இச்சையில் மூழ்கி இருக்கின்றனர். இப்படிச் செய்வது, சிருஷ்டிகரைத் தொழுது சேவியாமல் சிருஷ்டியைத் தொழுது  சேவிப்பதுதான்.

அன்பானவர்களே, மனிதனது வேசித்தன செயல்பாடுகளுக்கு காரணமும் இச்சையே. அதாவது தேவனை விட்டு தேவனால் படைக்கப்பட்ட ஆண்களையும் பெண்களையும்  (பெண்கள் ஆண்கள் ஆசை கொள்வதும் ஆண்கள்மேல் பெண்கள் ஆசைகொள்வதும்) பொருட்களையும்  விரும்புவதே. இதன்பொருட்டே உலகம் இன்று விலை கொடுத்துக்கொண்டு இருக்கிறது. ஆம் இவை அனைத்துக்கும் காரணம் தேவனை விட்டு தேவனால் படைக்கப்பட்டவைகள் ஆசை கொள்வதே.

அன்பானவர்களே, எந்த சூழ்நிலையிலும் தேவனே போதுமென வாழ்வோம். நமது அனைத்துத் தேவைகளையும் அவரே சந்திப்பார். ஆமென்.   

 

He raiseth up the poor

 

-         Bro. M. Geo Prakash

 “He raiseth up the poor out of the dust, and lifteth the needy out of the dunghill; That he may set him with princes, even with the princes of his people. " (Psalms 113 : 7,8 )

This verse is similar in the book of 1 Samuel also (1 Samuel 2: 8).

Once a man who wanted to tease me asked me, “it has been mentioned in your Bible that “He lifts up the poor out of dust and lifts the needy out of the dunghill." Don't you know that there are millions of poor people in this world? Why your God did not lift up those people?

I responded to him by saying, "here, the word poor does not mean the poor in economic sense, but those simple in their spirit. Just as mountains and valley on the earth so are human economic condition on earth. One may be rich in wealth but at the same time humble in spirit, at the same time a poor man can be an arrogant. Jesus started the Sermon on the Mount like this, “Blessed are the poor in spirit: for theirs is the kingdom of heaven.” (Matthew 5: 3 )

Moreover, in spite of all riches one is poor in the sight of God if one does not have simplicity in spirit. In the same way, if the poor have nothing but a simple spirit, then he is rich in the sight of God. " There are many Old Testament devotees in the Bible who are humble in spirit. Joseph, Moses, Gideon and David are some examples. New Testament believers, especially the disciples of Jesus Christ and Apostle Paul, all had a simple spirit.

God exalted Joseph, who was hated and despised by all the brethren, to be equal to Pharaoh because he had a simple heart. God knew Moses, who was milder than all the people in the world, to save his people from Egypt, and God knew Gideon to deliver the people of Israel from the hands of the Midianites because of his simple spirit. It is because of David's simple heart that he made the shepherd David king over Israel.

Beloved, God's promise is not false. But contrary to this verse, if we live proudly, we will lose what we have. Because Scripture says, "God opposes the proud, but gives grace to the humble." We have seen the end of the lives of many political leaders who lived with worldly pride. The pathetic end of their life also we know.

Beloved, whether we are rich or poor live in humility, and God will exalt us.

Let us continue on our daily journey to perfection

                                                                         - Bro. M. Geo Prakash

God reveals Himself to people in certain specific ways according to His gracious will. Many know God in their difficult times of life. Many people know God when they decide to commit suicide and attempting it. Some come to know God in the face of chronic illness, debt, and distress. We may have heard of such witnesses.

Such men claim, "I am saved." They think this is salvation. But, this is not salvation except the fact that they have come to know God and have been forgiven of their past sins. This fact is not understood by many Christians. Though these people say, "I am saved, I am saved", the truth is that, they practice different forms of worship from the old ones they had followed until then. "Only he who endures to the end will be saved" Jesus Christ said in Matthew 24:13. That means we need to stand firm to the end in our holy lives. Salvation does not happen overnight.

We receive God's forgiveness for our old sins in one day. But constantly we have to stand the test of time in the new born-again life. It is important that after we receive the forgiveness of sins we have to live in harmony with the God we know, to the end, living according to His will.

Christianity is seen today as one among the worldly religions by the people. The reason for this is, the so called redeemed Christians are living a life without any witness. Many, who claim saved today, do not have even the good qualities of people of other religions, or people who do not know God. But they are also proclaiming gospel to others without inheriting any good quality in their personal life.

Most Christians, who claim that they are saved, focus on church worship and certain devotional activities and consider it to be the Christian life. Suffice it to say that they see Christianity as a religion. Every religion has certain rules of worship and certain rituals to follow. Since many Christians view Christianity as a religion, they make it a point to formulate and adhere to certain principles.

When we praise a political leader and cheered, he will be happy. But God is not like world political leaders; He is the seer of the inner human mind. Therefore, empty hymns and shouts of allegiance do not make him happy.

God does not look at one's superficial forms of worship. He will look at the one who trembles at his word. Trembling means not trembling like in cold, but acting out of fear that we must obey God's commands; Fear of God and avoid engaging in sinful situations. God wants us to avoid doing anything that God does not want us to do, regardless of whether it is a small or a big command.

Saul went out to fight against the Amalekites. In the process, God told Saul through prophet Samuel to destroy the Amalekites and their livestock when they were conquered. But when Saul won the battle, he did not listen to God's words. He kept the quality sheep and cows alive and destroyed the trivial and useless ones. When Samuel heard about it, Saul said that he had saved the good of the cattle to be sacrificed to the Lord God. (1 Samuel 15:15)

In response Samuel said, Hath the LORD delight in burnt offerings and sacrifices, as in obeying the voice of the LORD? Behold, to obey is better than sacrifice, and to hearken than the fat of rams”. (1 Samuel 15:22).

Most of the people who claim to be Christians are like this today. They are generous and proud in their offerings, temple work, and donations to the ministry and missionary work. But the word of God does not work in their lives. Many lack the Christian qualities of humility, patience, love, and forgiveness.

This is also the case with many Christian families who claim to be spiritual Christians. Would it be pleasing to the Lord to pray and sing fervently in Sunday worship, engaging in corruption, bribery, violent politics, and husband-wife quarrels in disobedience to God's commands? Many who do not take good care of their own parents at home jump with spirit at temple worship.

God wants a change in lifestyle, not worship. But most pastors do not see these and do not make realize their believers their mistakes and rectify them. The reason is the fear that if they make such comments, the tithe that comes from them will be stopped.

“When ye come to appear before me, who hath required this at your hand, to tread my courts? Bring no more vain oblations; incense is an abomination unto me; the new moons and sabbaths, the calling of assemblies, I cannot away with; it is iniquity, even the solemn meeting.” (Isaiah 1:12, 13) says the Lord GOD.

But God gives the power to people who really want to live life to the fullest. Because God knows that man is inherently weak. This is why apostle Paul writes about his weaknesses: -

“For that which I do I allow not: for what I would, that do I not; but what I hate, that do I. If then I do that which I would not, I consent unto the law that it is good. Now then it is no more I that do it, but sin that dwelleth in me. For I know that in me (that is, in my flesh,) dwelleth no good thing: for to will is present with me; but how to perform that which is good I find not. ( Romans 7 : 15-18 )

Thus, although everyone has the desire to do good, we do not do good. For the good that I would I do not: but the evil which I would not, that I do.( Romans 7 : 19 )." Our human weakness prevents us from doing good.

The first step to perfect salvation is to overcome this sinful human weakness. God will help us to overcome such sins. It was only when we did not know God that we were forgiven of our sins by the crucifixion of Jesus Christ, the Son of God. Apostle Paul writes that we who are thus reconciled are more certain that we will be saved by him. That is, he mentions that we who have been forgiven of our sins are more certain of being saved by him.

“For if, when we were enemies, we were reconciled to God by the death of his Son, much more, being reconciled, we shall be saved by his life”  (Romans 5:10).

“There is therefore now no condemnation to them which are in Christ Jesus, who walk not after the flesh, but after the Spirit. For the law of the Spirit of life in Christ Jesus hath made me free from the law of sin and death.” ( Romans 8 : 1, 2 )

Only if the Spirit of God dwells in us can we live in this world without sin. Those who live like this are called the spiritual people. “But ye are not in the flesh, but in the Spirit, if so be that the Spirit of God dwell in you. Now if any man have not the Spirit of Christ, he is none of his”. ( Romans 8 : 9 )

Therefore, it is necessary for us to move towards perfection without stopping at the same place saying "I am saved, I am saved" and repeating the basic Christian teachings. That perfection is what frees us from the sinful state of mind and leads us straight to salvation. This is what we read in the Hebrew epistle as follows: -

“Therefore leaving the principles of the doctrine of Christ, let us go on unto perfection; not laying again the foundation of repentance from dead works, and of faith toward God, Of the doctrine of baptisms, and of laying on of hands, and of resurrection of the dead, and of eternal judgment.” ( Hebrews 6 :1, 2 )

Yes, let us continue on our daily journey to perfection without dying in sin, thinking salvation was a one-day experience.

பூரணராகும்படி கடந்து போவோமாக

               - சகோ. எம்.ஜியோ பிரகாஷ் 

தேவன் தனது தயவுள்ள சித்தத்தின்படி தன்னைச் சில குறிப்பிட்ட முறைமைகளில் மக்களுக்கு வெளிப்படுத்துகின்றார். வாழ்வின் இக்கட்டான வேளைகளில் பலரும் தேவனை அறிந்துகொள்கின்றனர். தற்கொலை முயற்சிகளில் ஈடுபட முடிவெடுத்து அதற்கு நேராகக் கடந்து செல்லும் வேளையில் பலர் தேவனை அறிந்துள்ளனர். இப்படியே, தீராத நோய்கள், கடன் தொல்லைகள், இக்கட்டான பிரச்சனைகளில் பலர் தேவனை அறிந்துள்ளனர். இத்தகைய சாட்சிகளை பலரும் கேட்டிருக்கலாம்.

இத்தகைய மனிதர்கள், "நான் இரட்சிக்கப்பட்டேன்" என்று கூறிக்கொள்கின்றனர். இவர்கள் தேவனை அறிந்துகொண்டனர், தங்களது அதுவரைச் செய்த பாவங்களிலிருந்து மன்னிப்பு பெற்றுள்ளனர் என்பதுதான் உண்மையே தவிர, இதுவே இரட்சிப்பு அல்ல. இந்த உண்மை பல கிறிஸ்தவர்களுக்குப் புரிவதில்லை. "இரட்சிக்கப்பட்டேன், இரட்சிக்கப்பட்டேன்" என்று கூறினாலும் அதுவே  மெய்யல்ல. அதாவது அதுவரை அவர்கள் கடைபிடித்துவந்த பழைய ஆராதனை முறைமைகளிலிருந்து மாறுபட்ட ஆராதனை முறைமைகளை இவர்கள் செய்கின்றனர் என்பதேஉண்மை."முடிவுபரியந்தம் நிலைநிற்பவனே  இரட்சிக்கப்படுவான்". மத்தேயு 24:13 என்று இயேசு கிறிஸ்து கூறினார். அதாவது நாம் நமது பரிசுத்த வாழ்வில் இறுதிவரை நிலை நிற்கவேண்டியது அவசியம். இரட்சிப்பு ஒரே நாளில் ஏற்படுவதல்ல. 

தேவனிடம் நமது பழைய பாவங்களுக்கு மன்னிப்பை ஒரேநாளில் பெறுகின்றோம். ஆனால் தொடர்ந்து நாம் புதிய மறுபடி பிறந்த வாழ்வில் நிலை நிற்கவேண்டும். பாவ மன்னிப்பு பெற்று நாம் அறிந்துகொண்ட தேவனை இறுதிவரைப் பற்றிகொண்டவர்களாக, அவரது சித்தத்தின்படி வாழ்பவர்களாக வாழவேண்டியதே முக்கியம். 

கிறிஸ்தவம் இன்று மக்கள் மத்தியில் பத்தோடு பதினொன்றான ஒரு மதமாகவே பார்க்கப்படுகின்றது. காரணம், சாட்சியற்ற வாழ்வு. இரட்சிக்கப்பட்டேன் என்று கூறிக்கொள்ளும் பலரும்  மற்ற மதத்தைச் சார்ந்த மக்கள் கடைபிடிக்கும் நல்ல பண்புகள்கூட இல்லாமல் இருந்துகொண்டு, "நாங்கள் கிறிஸ்துவை அறிவிக்கிறோம்" என்று ஊழியம்செய்ய இன்று  புறபடுகின்றனர்.

தங்களை இரட்சிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவர்கள் என்று கூறிக்கொள்ளும் பெரும்பாலான கிறிஸ்தவர்கள் ஆலய ஆராதனைகளுக்கும் பக்தி   சார்ந்த சில செயல்பாடுகளுக்குமே முக்கியத்துவம் கொடுத்து அதுவே கிறிஸ்தவ வாழ்வு என்று எண்ணிக்கொள்கின்றனர். இவர்கள் கிறிஸ்தவத்தை ஒரு மதமாகப் பார்க்கின்றனர் என்றுதான் கூறவேண்டும். ஒவ்வொரு மதத்திலும் ஆராதனைக்குரிய சில சட்டதிட்டங்களும் கடைபிடிக்கவேண்டிய சில சம்பிரதாயங்களும் உண்டு. பல கிறிஸ்தவர்களும் கிறித்தவத்தை மதமாகவே பார்ப்பதால் இப்படியே ஒருசில கோட்பாடுகளை  வகுத்துக்கொண்டு அவற்றைக் கடைபிடிப்பதே கிறிஸ்தவ வாழ்வு என எண்ணிக்கொண்டு செயல்படுகின்றனர். 

அரசியல் தலைவனுக்கு  அவன் வரும்போது அவனைப்  புகழ்ந்து ஆரவாரக்  குரலெழுப்பினாலே போதும், அவன்  உள்ளம்  மகிழுவான். ஆனால் தேவன் உலக அரசியல் தலைவர்களைப் போன்றவரல்ல;    அவர் உள்ளான மனித மனங்களைப்  பார்கின்றவர். எனவே, வெற்றுப் புகழ்ச்சிக் கீதங்களும் அல்லேலூயா            அலறல்களும்       அவரை மகிழ்ச்சியடையச்  செய்யாது.   

தேவன் ஒருவரது மேம்போக்கான ஆராதனை முறைமைகளைப் பார்ப்பதில்லை. தனது வசனத்துக்கு நடுங்குகிறவனையே நோக்கிப்பார்ப்பார். நடுங்குகிறவன் என்றால் குளிரால்  நடுங்குவதுபோல நடுங்குவதல்ல,  தேவனது கட்டளைகளுக்கு நாம் கீழ்ப்படியவேண்டுமெனும் அச்ச உணர்வுடன் செயல்படுவது;  பாவம் செய்யக்கூடிய சூழ்நிலைகள் ஏற்படும்போது  தேவனுக்கு அஞ்சி  அவற்றில் ஈடுபடாமல் இருப்பது. சின்னக் கற்பனையோ  பெரிய கற்பனையோ என்று பார்க்காமல், தேவன்  விரும்பாத எந்தச் செயலையும்  செய்யாமல்  தவிர்ப்பதையே தேவன் விரும்புகின்றார். 

சவுல் அமெலேக்கியரை எதிர்த்துப் போரிடச் சென்றான்.   அப்படிச் செல்லும்போது,  அமெலேக்கியரை வெற்றிகொள்ளும்போது அவர்களையும் அவர்களது கால்நடைகளையும் அழித்துவிடுமாறு தேவன் சாமுவேல் தீர்க்கத்தரிசி மூலம் சவுலுக்குச் சொன்னார். ஆனால் சவுல் போரில்  வெற்றி பெற்றபோது தேவனது வார்த்தைகளுக்குச்  செவிகொடுக்க வில்லை. தரமான  ஆடு மாடுகளை தனக்கென்று  உயிரோடு வைத்துக்கொண்டு அற்பமானவைகளையும்  உதவாதவைகளையும் அழித்துப்போட்டான். சாமுவேல்  அதுபற்றிக்கேட்டபோது  சவுல், ஆடுமாடுகளில் நலமானவைகளை தேவனாகிய கர்த்தருக்குப் பலியிடும்படிக்குத்  தப்பவைத்ததாகக் கூறினான். (  1 சாமுவேல் 15 : 15 ) 

அதற்கு மறுமொழியாகவே சாமுவேல்,  "கர்த்தருடைய சத்தத்திற்குக் கீழ்ப்படிகிறதைப்பார்க்கிலும், சர்வாங்க தகனங்களும் பலிகளும் கர்த்தருக்குப் பிரியமாயிருக்குமோ? பலியைப்பார்க்கிலும் கீழ்ப்படிதலும், ஆட்டுக்கடாக்களின் நிணத்தைப்பார்க்கிலும் செவிகொடுத்தலும் உத்தமம்." என்று கூறுகின்றார்.

கிறிஸ்தவர்கள் என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் மனிதரில் பெரும்பாலானவர்களும் இன்று இப்படியே இருக்கின்றனர். காணிக்கைகளையும், ஆலய காரியங்களையும், ஊழியங்களுக்கு,  ஊழியர்களுக்கு,  மிஷனரி பணிகளுக்கு  அள்ளிவழங்குவதையும்  தாராளமாக, பெருமையாகச் செய்கின்றனர். ஆனால் தேவனது வார்த்தை இவர்களது                  வாழ்வில் செயலாவதில்லை. தாழ்மை, பொறுமை, அன்பு, விட்டுக்கொடுத்தல் என்று எந்த கிறிஸ்தவ பண்புகளும்  பலரிடம் இருப்பதில்லை.                   

தங்களை ஆவிக்குரிய கிறிஸ்தவர்கள் என்று கூறிக்கொள்ளும்  பல கிறிஸ்தவக் குடும்பங்களிலும்கூட இப்படிப்பட்ட நிலைமையே       இருக்கின்றது. தேவனது கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படியாமல் ஊழலிலும் லஞ்சத்திலும், அடிதடி அரசியலிலும், கணவன் மனைவி சண்டையிலும் ஈடுபட்டுக்கொண்டு ஞாயிறு ஆராதனையில் உருக்கமுடன் வேண்டுதல் செய்வது, பாடுவது கர்த்தருக்குப் பிரியமாயிருக்குமோ? வீட்டில் சொந்த தாய் தந்தையரைச் சரிவர கவனிக்காமல் இருக்கும் பலர் ஆலய ஆராதனையில் ஆவியில் நிறைந்து துள்ளிக் குதிக்கின்றனர். 

ஆராதனைகளையல்ல, வாழ்க்கை முறைகளிலான மாற்றத்தையே தேவன் அதிகம் விரும்புகின்றார். வாழ்க்கை மாற்றமில்லாத ஆராதனைகள் தேவனுக்கு ஏற்புடைய ஆராதனைகளல்ல. ஆனால் பெரும்பாலான ஊழியர்கள் இவற்றைக் கண்டுகொள்வதுமில்லை,  விசுவாசிகளுக்கு எடுத்துச் சொல்வதுமில்லை. காரணம் , இத்தகைய தவறுகளை எடுத்துச் சொன்னால் அவர்கள்மூலம் வரும் காணிக்கை வராமல்போய்விடும் எனும் பயம்.  

"நீங்கள் என் சந்நிதியில் வரும்போது, என் பிரகாரங்களை இப்படி மிதிக்கவேண்டுமென்று உங்களிடத்தில் கேட்டது யார்? இனி வீண்காணிக்கைகளைக் கொண்டுவரவேண்டாம்...........உங்கள் சபைக் கூட்டத்தையும் நான் சகிக்கமாட்டேன்." (ஏசாயா - 1 : 12, 13 ) என்கின்றார் கர்த்தராகிய பரிசுத்தர்.

ஆனால், தேவனுக்கு  வாழ்க்கை வாழ உண்மையிலேயே விரும்பும் மக்களுக்கு தேவன் அதற்கான ஆற்றலைக் கொடுக்கின்றார். ஏனெனில் மனிதன் இயற்கையிலேயே பலவீனமானவன் என்பது தேவனுக்குத் தெரியும். அப்போஸ்தலரான பவுல் இதனால்தான் தனது பலவீனங்களைக் குறித்துப்  பின்வருமாறு எழுதுகின்றார்:-

"எப்படியெனில், நான் செய்கிறது எனக்கே சம்மதியில்லை; நான் விரும்புகிறதைச் செய்யாமல், நான் வெறுக்கிறதையே செய்கிறேன்.

இப்படி நான் விரும்பாததைச் செய்கிறவனாயிருக்க, நியாயப்பிரமாணம்நல்லதென்றுஒத்துக்கொள்ளுகிறேனே.

ஆதலால் நான் அல்ல, எனக்குள் வாசமாயிருக்கிற பாவமே அப்படிச் செய்கிறது. அதெப்படியெனில், என்னிடத்தில், அதாவது, என் மாம்சத்தில், நன்மை வாசமாயிருக்கிறதில்லையென்றுநான்அறிந்திருக்கிறேன்; நன்மை செய்யவேண்டுமென்கிற விருப்பம் என்னிடத்திலிருக்கிறது நன்மை செய்வதோ என்னிடத்திலில்லை." ( ரோமர் 7 : 15 - 18 )

இப்படி, நன்மை செய்யவேண்டுமென்கிற விருப்பம் எல்லோரிடமும் இருந்தாலும் நன்மை செய்வதோ நம்மிடத்திலில்லை. "ஆதலால் நான் விரும்புகிற நன்மையைச் செய்யாமல், விரும்பாத தீமையையே செய்கிறேன்." ( ரோமர் 7 : 19 ) நமது மனித பலவீனம் நம்மை நன்மை செய்யவிடாமல் தடுக்கின்றது.

பாவம் செய்யும் இந்த மனித  பலவீனத்தை மேற்கொள்வதுதான் பூரண இரட்சிப்பின் முதல்படி. இப்படிப் பாவத்தை  மேற்கொள்ள தேவன் நமக்கு  உதவுவார். நாம் தேவனை அறியாதிருந்தபோதுதான் தேவனுடைய குமாரனாகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் சிலுவை மரணத்தால் அவரால் நமது  மன்னிக்கப்பட்டு தேவனோடு ஒப்புரவாக்கப்பட்டோம். அப்படி ஒப்புரவாக்கப்பட்ட நாம் அவரால் இரட்சிக்கப்படுவது அதிக நிச்சயம் என்று அப்போஸ்தலரான பவுல் எழுதுகின்றார். அதாவது அவரால் பாவம் மன்னிக்கப்பட்ட நாம் அவரால் இரட்சிக்கப்படுவது அதிக நிச்சயம் என்று குறிப்பிடுகின்றார்.

"நாம் தேவனுக்குச் சத்துருக்களாயிருக்கையில், அவருடைய குமாரனின் மரணத்தினாலே அவருடனே ஒப்புரவாக்கப்பட்டோமானால், ஒப்புரவாக்கப்பட்டபின் நாம் அவருடைய ஜீவனாலே இரட்சிக்கப்படுவது அதிக நிச்சயமாமே".(ரோமர்-5:10) 

இப்படி, "கிறிஸ்து இயேசுவுக்குட்பட்டவர்களாயிருந்து, மாம்சத்தின்படி நடவாமல் ஆவியின்படியே நடக்கிறவர்களுக்கு ஆக்கினைத்தீர்ப்பில்லை. கிறிஸ்து இயேசுவினாலே ஜீவனுடைய ஆவியின் பிரமாணம் என்னைப் பாவம் மரணம் என்பவைகளின் பிரமாணத்தினின்று விடுதலையாக்கிற்றே". ( ரோமர் 8 : 1-2 )

இப்படி தேவனுடைய ஆவி நம்மில் வாசமாயிருந்தால் மட்டுமே நாம் பாவம் செய்யாமல் இந்த உலகினில் வாழ முடியும். இப்படி வாழ்பவர்களே ஆவிக்குரிய மனிதர்கள்.  "தேவனுடைய ஆவி உங்களில் வாசமாயிருந்தால், நீங்கள் மாம்சத்துக்குட்பட்டவர்களாயிராமல் ஆவிக்குட்பட்டவர் களாயிருப்பீர்கள். கிறிஸ்துவின் ஆவியில்லாதவன் அவருடையவனல்ல." ( ரோமர் 8 : 9 )

எனவே, "இரட்சிக்கப்பட்டேன், இரட்சிக்கப்பட்டேன்" எனக் கூறிக்கொண்டும்    அடிப்படை கிறிஸ்தவ உபதேசங்களையே திரும்பத்  திரும்பக் கூறிக்கொண்டும்  ஒரே இடத்தில நாம் நின்றுவிடாமல் பூரணத்தைநோக்கி நாம் கடந்து செல்ல வேண்டியது அவசியம். அந்த பூரணம்தான் பாவம் செய்யும் மன நிலையிலிருந்து நாம்மை விடுவித்து  இரட்சிப்புக்கு நேராக நம்மை நடத்தும். இதனைத்தான் எபிரேய நிருபத்தில் நாம் பின்வருமாறு வாசிக்கின்றோம்:- 

"ஆகையால், கிறிஸ்துவைப்பற்றிச் சொல்லிய மூல உபதேசவசனங்களை நாம்விட்டு, செத்த கிரியைகளுக்கு நீங்கலாகும் மனந்திரும்புதல், தேவன்பேரில் வைக்கும் விசுவாசம், ஸ்நானங்களுக்கடுத்த உபதேசம், கைகளை வைக்குதல், மரித்தோரின் உயிர்த்தெழுதல், நித்திய நியாயத்தீர்ப்பு என்பவைகளாகிய அஸ்திபாரத்தை மறுபடியும் போடாமல், பூரணராகும்படி கடந்து போவோமாக. ( எபிரெயர் - 6 : 1, 2 )

ஆம், இரட்சிப்பு ஒருநாள் அனுபவம் என்று எண்ணி நின்ற இடத்திலேயே நின்று பாவத்தில் மரித்திடாமல் பூரணத்தை நோக்கி  நமது அனுதின பயணத்தைக் தொடருவோமாக.

 ,

"Knowing about God and Knowing God"

                                                                        - Bro. M. Geo Prakash

 

"Some trust in chariots, and some in horses: but we will remember the name of the LORD our God." (Psalms 20:7)

 

At the time of writing the Bible, there were no vehicles as we have today. They relied on animals for transportation. The poor and the marginalized used donkeys.  The less affluent used camels and horses. Nobles and royal families used chariots.  They owned horses and chariots as those who own their own cars today. Few affluent had more than one horse and chariot. It was something they were proud of.

 

King David, who had close contact with God, says so because he saw it and tells them that you are proud of thinking about your riches, but we are proud of knowing our God.

 

The experience of knowing God is a fabulous experience. It does not come just by prayers, studying scriptures, or going to Church regularly.  A person who has studied in a Bible college for several years and become a Pastor could not acquire the experience of knowing God. They may learn about God.

 

There is a difference between knowing God and knowing about God. Let me explain it with a simple example. Visually challenged men know different names of colours. They can say only the names of colours as red, blue, yellow, black, etc. It is knowing only about colours. It is possible only for a man with clear eyes to experience different colours and their glories. This is what knowing colours mean. That is, the visually challenged know only about the names of colours and do not experience the glory of colours. Similarly, there is a difference between knowing God and knowing about God. 

 

If you see the entire Bible, the wordings,  “knowledge of God” is used everywhere and not  “knowledge about God”.

 

Dear beloved, we may live a life with less affluence.  But if we are definite that our sins are forgiven, and we experience redemption, and therefore, the knowledge of God brings us greater joy than the worldly wealth we would like to have. Hence David says: “You have put gladness in my heart, More than in the season that their grain and wine increased” (Psalm: 4:7 – New King James version).

 

Yes, those who have the experience of redemption, even if they are less in worldly wealth, will live joyfully. But, those who are proud of having more worldly wealth and live a life of disobedience to the word of God will stay miserable. 

 

Therefore, the prophet Isaiah says “Woe to those who go down to Egypt for help,    who rely on horses, who trust in the multitude of their chariots and in the great strength of their horsemen, but do not look to the Holy One of Israel, or seek help from the Lord”.(Isaiah 31:1)  Here Egypt refers to a sinful life.

 

Beloved, let us leave the sinful life of Egypt and look to the Lord, the Holy of Israel. Let us pray for the forgiveness of our sins. God will give us the marvelous experience of knowing Him. May our sins are forgiven and let us grow in the knowledge of God.

விசுவாச வாழ்வு

ஜெபத்தைக் குறித்து....

கிறிஸ்துவுக்காக கிறிஸ்துவை அன்புசெய்வோம்

                                                            - சகோ. எம் . ஜியோ பிரகாஷ்  

கிறிஸ்தவ ஆன்மீகம் என்பது இன்று சுயம் சார்ந்த ஒன்றாக; அதாவது, விசுவாசிகள் என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்வோர் தங்களது சுய ஆசைகளை நிறைவேற்றிக்கொள்ள மட்டுமே தேவனைத் தேடுவதாக இருக்கின்றது. தேவனைத் தேடுபவர்களைப்போல பலரும் ஆலயங்களுக்குச் சென்றாலும் அவர்கள் தேடுவதோ உலகப் பொருட்களையும் உலக ஆசீர்வாதங்களையுமே.   எனவேதான் அந்த உலக ஆசீர்வாதங்களை எப்படியாவது பெற்றிட வேண்டி காணிக்கைகளையும் இன்னும் பல்வேறு ஆவிக்குரிய காரியங்களையும் செய்கின்றனர். மற்றபடி அவர்களுக்கு கிறிஸ்து இயேசுவின்மேல் எந்தத் தனிப்பட்ட அன்போ பாசமோ இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. 

பெரும்பாலான கிறிஸ்தவ ஊழியர்களும்கூட மக்களை இதுபற்றி தெளிவுபடுத்துவதோ, மெய்யான ஆன்மீகத்துக்கு நேராக மக்களை வழி  நடத்துவதோ இல்லை. காரணம் அவர்களும் உலக இச்சைகளிலும் பண ஆசையிலும் மூழ்கிப்போய் உள்ளனர். பிரபல ஊழியர்கள் மட்டுமல்ல, சிறிய அளவில் ஊழியம்செய்யும் ஊழியர்கள்கூட இப்படியே இருக்கின்றனர்.

இதற்கு முக்கிய காரணம், இன்று ஊழியம் செய்யும் பலரும் ஊழிய அழைப்பைப் பெற்றவர்களல்ல. அவர்களில் பலரும் கடமைக்காக ஊழியம் செய்பவர்களாகவே இருக்கின்றனர். வேறு வேலை கிடைக்காததால் ஊழியத்துக்கு வந்தவர்கள், பெற்றோரின் நிர்ப்பந்தத்தால் (ஊழியத்துக்கு எனது மகனை ஒப்புக்கொடுப்பேன் என பொருத்தனை செய்துவிட்டதால்)  ஊழியத்துக்கு வந்தவர்கள், சுய மன ஆசையால் ஊழியத்துக்கு வந்தவர்கள், நல்ல வேலையில் இருந்து பணி நிறைவுபெற்றபின் பொழுதுபோக்க ஊழியம் செய்பவர்கள் எனப் பல்வேறு வித ஊழியர்கள் உள்ளனர்.

இதுபோலவே விசுவாசிகளும் இருக்கின்றனர். இன்று விசுவாசிகள் என்று கூறிக்கொள்வோர் எதற்காக தேவனைத் தேடுகிறார்கள் என்று பார்ப்போமானால் அவர்களது பதில் வித்தியாசமாக இருக்கும். நான் சிலரிடம் பேச்சுவாக்கில் இந்தக் கேள்விகளைக் கேட்பதுண்டு. "நீங்கள் எதற்காகக்  கோவிலுக்குப் போகிறீர்கள் ? " அல்லது நீங்கள் தேவனிடம் என்ன வேண்டுவீர்கள்?"

இந்தக் கேள்விகளுக்கு பெரும்பாலோனோர் கூறிய பதில்கள் :- 

* கோவிலுக்குச் செல்வது கிறிஸ்தவ கடமை என்று வேதம் கூறுகின்றது, அதனால் செல்கிறேன்

* சிறுவயதுமுதல் கோவிலுக்குச் சென்று பழகிவிட்டதால் போகவில்லையானால் மனது உறுத்தும் அதனால் போகிறேன்.

*  எனது தேவைகளை ஆண்டவரிடம் கேட்பதற்குச் செல்கிறேன் 

* நோய்கள் , கடன் பிரச்சனைகள், பிள்ளைகளின் திருமண காரியங்கள், வேலை வாய்ப்பு கிடைக்க, தேர்வில் வெற்றிபெற, நல்ல மதிப்பெண் கிடைக்க......இப்படியே தொடரும் அவர்களது பதில்கள். 

இதற்கு  மேல் ஒருவர்கூட என்னிடம் வேறு பதில்கள் கூறவில்லை. அதாவது அனைவரும் தேவனைவிட தேவன் தரும் ஆசீர்வாதத்தையே விரும்புகின்றனர் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது.  தேவனே நம்மிடம் வருவது   எவ்வளவு பெரிய ஆசீர்வாதம் என்று ஒருவர்கூட நினைக்கவில்லை. எனவே தேவனே நீர் எனக்கு வேண்டுமென்றோ  நீர் எப்போதும் என்னோடுகூட இருக்கவேண்டுமென்றோ வேண்டியதில்லை.

ஏதேனில் ஆதாம் ஏவாள் இப்படியே இருந்தனர். அவர்கள் தேவனைவிட தேவனால் படைக்கபட்டக் கனியையே அதிகம் விரும்பினர். எனவே, தேவ கட்டளையைப் புறக்கணித்து விலக்கபட்டக் கனியைப் புசித்தனர். 

  

பவுல் அடிகள் தனது சீடனான தீமோத்தேயு குறித்துக் கூறும்போது  "மற்றவர்களெல்லாரும் (தீமோத்தேயு தவிர மற்ற எல்லோரும்) கிறிஸ்து இயேசுவுக்குரியவைகளைத் தேடாமல், தங்களுக்குரியவைகளையே தேடுகிறார்கள்." (  பிலிப்பியர் 2 : 21 ) என்று கூறுகிறார். அன்பானவர்களே இதுவே இன்றும் தொடர்கிறது.

 

இப்படி தேவனைப் புறக்கணித்து தேவனால் படைக்கப்பட்டப் பொருட்கள்மேல் ஆசைகொள்வதுகுறித்து வேதம் பின்வருமாறு கூறுகின்றது. "தேவனுடைய சத்தியத்தை அவர்கள் பொய்யாக மாற்றி, சிருஷ்டிகரைத் தொழுது சேவியாமல் சிருஷ்டியைத் தொழுது சேவித்தார்கள், அவரே என்றென்றைக்கும் ஸ்தோத்திரிக்கப்பட்டவர். ஆமென். இதினிமித்தம் தேவன் அவர்களை இழிவான இச்சைரோகங்களுக்கு ஒப்புக்கொடுத்தார்; " (  ரோமர் 1 : 25, 26 )

தேவனைவிட தேவனால் படைக்கபட்டப் பொருட்கள்மேல் ஆசைகொண்டு அவைகளை அடைந்திட வேண்டுவது சிருஷ்டிகரைத் தொழுது சேவியாமல் சிருஷ்டியைத் தொழுது சேவிப்பதே என்பதை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது.

"மானானது நீரோடைகளை வாஞ்சித்துக் கதறுவதுபோல, தேவனே, என் ஆத்துமா உம்மை வாஞ்சித்துக் கதறுகிறது. என் ஆத்துமா தேவன்மேல், ஜீவனுள்ள தேவன்மேலேயே தாகமாயிருக்கிறது; நான் எப்பொழுது தேவனுடைய சந்நிதியில் வந்து நிற்பேன்?" (  சங்கீதம் 42 : 1 , 2 ) கோடைகாலத்தில் தண்ணீர் தாகத்தால் தவிக்கும் மான் எப்படி தாகம் தீர்க்கும் நீரோடையை நாடி வாஞ்சித்து கதறுகிறதோ அதுபோல ஜீவனுள்ள தேவன்மேல் எனது இருதயம் தாகமாயிருக்கிறது என்று தாவீது ராஜா கூறுகிறார்.

 

ராஜாவாகிய அவருக்கும் பல உலகத் தேவைகள் இருந்தன. ஆனால் அவற்றைவிட அவரது மனமானது தேவனையே தேடியது. மட்டுமல்ல, நான் எப்பொழுது தேவனுடைய சந்நிதியில் வந்து நிற்பேன்? என ஏங்கினார் அவர். எனவேதான் தேவன் தாவீதைத் தனது இருதயத்துக்கு ஏற்றவனாகக் கண்டார்.  இந்த ஆசை நமக்கு இல்லையானால் நமது ஆன்மீக பக்தி முயற்சிகள் அனைத்துமே வீணானவைகளே.

அன்பானவர்களே நமக்குப்  பலப்  பிரச்சனைகள் தேவைகள் இருக்கலாம். ஆனால் பிரச்சனைகளுக்கு மூல தீர்வான தேவனைத் தேடுவதை  விட்டுவிட்டு அவரிடமிருந்து பெறவேண்டியவைகளையே பலரும் தேடுகிறோம். 

ஆனால் இயேசு கிறிஸ்துக் கூறினார், "முதலாவது தேவனுடைய ராஜ்யத்தையும் அவருடைய நீதியையும் தேடுங்கள்; அப்பொழுது இவைகளெல்லாம் உங்களுக்குக் கூடக் கொடுக்கப்படும்." (  மத்தேயு 6 : 33 ) 

இயேசு கிறிஸ்து கூறிய வார்த்தைகளின்மேல் விசுவாசமில்லாததாலேயே பலரும் இப்படி இருக்கின்றனர். அன்பானவர்களே, இப்படியே இருப்போமானால் ஒருவேளை நாம் இந்த உலகினில் விரும்பியதைப் பெறலாம். ஆனால் கிறிஸ்துவை வாழ்வில் அறியாதவர்களாகவே மரிக்கவேண்டியிருக்கும். நமது  வாழ்வில் கிறிஸ்துவை  சுவைக்கும் அனுபவம் இல்லையானால் நாம் மரித்தபின்னும் அதனை சுவைக்கமுடியாது. நித்திய பேரின்பத்தையும் அடையமுடியாது. 

கிறிஸ்துவுக்காக கிறிஸ்துவை அன்புசெய்யும் மேலான நிலையினை வேண்டுவோம். அதுவே மெய்யான இறை அனுபவத்தை நமக்குக்  கொடுக்கும்.