Thursday, August 17, 2017

பழைய ஏற்பாடும் புதிய ஏற்பாடும்

பழைய ஏற்பாட்டுக்கும் புதிய ஏற்பாட்டுக்கும் இடையிலான வித்தியாசங்கள்


சகோ . பி . சாலமோன் செல்வராஜ்,
திருமறை ஆராச்சியாளர், 
கிறிஸ்துவின் சபை, நாகர்கோவில்   

ன்றய உலகில் கிறிஸ்தவ மார்க்கத்தைப் போல மாறுபட்ட பல்வேறு பிரிவினைகள், கோட்பாடுகள் கொண்ட வேறு மார்க்கங்கள் எதுவும் இல்லை என்றே சொல்லவேண்டும். ஆயிரக்கணக்கான பிரிவினைகள் தவிர,  வீட்டுக்கு வீடு தனி நபர் ஊழியங்கள் நடைபெறுகின்றன. மட்டுமல்ல இந்த ஊழியங்கள் பலவற்றிலும் வேதாகமத்தை வெவ்வேறு  விதங்களில் பொருள் விளக்கி தாங்கள் சொல்பவைகளே சரி, மற்றவர்கள் எல்லாம் தவறான வழிகாட்டிகள் என்று குறைகூறும் போக்கும் காணப்படுகிறது.

மண் சட்டிகளையோ பிளாஸ்டிக்கையோ  யாரும் போலியாகத் தயாரிப்பதில்லை. ஆனால் விலை உயர்ந்த தங்க நகைகளுக்குப் போலிகள் உண்டு. ரூபாய் நோட்டுகளுக்குப் போலிகள் உண்டு. ஆம், விலைமதிக்க முடியாத பொருள்களுக்குத்தான் போலிகள் உருவாகும்.  விலைமதிப்பில்லாததும்  தேவன் தானே சாட்சி கொடுத்ததுமாஇருக்கிற  பெரிதான இரட்சிப்பை (எபிரேயர் - 2:4) பிரசித்திப் படுத்தும் கிறிஸ்தவ மார்க்கத்திலும் எனவே போலிகள் அதிகரித்திருப்பது ஆச்சரியமான விசயமல்ல.

ஆனால் இந்த வேறுபாடுகள் மற்றும் முரண்பாடான போதனைகளுக்கு அடிப்படை காரணம் எது என்று ஆராய்ந்து பார்ப்போமானால் அது பழைய ஏற்பாடு மற்றும் புதிய ஏற்பாடுகளுக்கிடையிலான வேறுபாடு மற்றும் அவற்றின் அடிப்படை நோக்கம் பற்றி அறியாதிருப்பதே என்பது விளங்கும்.

இன்று எலியாவைப் போல தேவன்மேல் பக்தி வைராக்கியமாக இருக்கவேண்டியது அவசியமே தவிர எலியாவைப்போல் இரக்கமற்ற கொலைகாரனாக ஒருவன் இருக்கக் கூடாது. தாவீதைப்போல தேவன்மேல் அன்பு கொண்டவனாக இருக்கவேண்டியது அவசியமே தவிர அவரைப்போல இரத்தக்கறை  படிந்த கரத்தினனாக நாம் வாழ முடியாது; வாழக் கூடாது. இப்படி பழைய ஏற்பாட்டு பரிசுத்தவான்களுக்கும் பழைய ஏற்பாட்டுக்கால சம்பவங்களுக்கும் நிறைய வித்தியாசங்கள் உண்டு. இவற்றைப் புரிந்துகொண்டால்தான் கிறிஸ்தவத்தை சரியாகப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

எனவேதான் இயேசு கிறிஸ்துக் கூறினார், "பரலோக ராஜ்யத்துக்காடுத்தவைகளில் உபதேசிக்கப்பட்டுத் தேறின வேதபாரகன் எவனும் தன பொக்கிஷத்திலிருந்து புதியவைகளையும் பழையவைகளையும்   எடுத்துக் கொடுக்கிற வீட்டு எஜமானாகிய மனுஷனுக்கு ஒப்பாய் இருக்கிறான் " (மத்தேயு - 3:52)

பழைய ஏற்பாடு 

தேவன் உலகினைப் படைத்த விதம், மனிதனுக்கும் தேவனுக்கும் இருந்த உறவு, அந்த உறவில் ஏற்பட்டப் பிரிவு மற்றும் அந்தப் பிரிவினை சரி செய்ய  தேவன் ஏற்படுத்திய திட்டம். இந்த திட்டத்தைச் செயல்படுத்த தேவன் குறிப்பிட்ட மக்கள் இனத்தை தெரிந்துகொண்டு  எப்படி தனது வல்லமையான கரத்தால் அதனைச் செய்தார். அந்தக் குறிப்பிட்ட மக்களுக்கு தனிப்பட்ட சட்ட திட்டங்களை வகுத்துக் கொடுத்து வழிநடத்தினார். அந்தத் திட்டத்தின் இறுதி செயல்பாடாக அவர் தனது ஒரே குமாரனை இயேசு கிறிஸ்துவாக பூமியில் பிறக்கவைக்க இருப்பதை தனது தீர்க்கத்தரிசிகள் மூலம்  வெளிப்படுத்தினார் என்பவற்றை பழைய ஏற்பாடு விளக்குகிறது. குறிப்பாக பழைய ஏற்பாடு தேவனது பலம் வல்லமை இவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது. 

புதிய ஏற்பாடு 

தேவனது ஒரே குமாரனான இயேசு கிறிஸ்து பூமியில் எப்படி பிதாவின் திட்டத்தினைச் செயல்படுத்தினார், முறிந்துபோன தேவ மனித உறவை எப்படி சரி செய்தார். விலைமதிப்பிடமுடியாத தனது பரிசுத்த இரத்ததால் பாவ மன்னிப்பை ஏற்படுத்தி பிதாவோடு நம்மை எப்படி ஒப்புரவாகினார் என்பதை புதிய ஏற்பாடு விளக்குகிறது.

புதிய ஏற்பாடு தேவனது கிருபையை  அடிப்படையாகக் கொண்டது 

பழைய ஏற்பாட்டுக்கும் புதிய ஏற்பாட்டுக்கும் இடையிலான வித்தியாசங்கள் 

பழைய ஏற்பாடு 
புதிய ஏற்பாடு 

யூத மார்க்கம் என அழைக்கப்பட்டது (கலா-1:13,14)
கிறிஸ்தவ மார்க்கம் என அழைக்கப்படுகிறது (அப்.9:2)
மோசே எனும் மத்தியஸ்தர் மூலம் அருளப்பட்டது (உபா - 5:5)
இயேசு கிறிஸ்து எனும் மத்தியஸ்தர் மூலம் அருளப்பட்டது (1 திமோ -2:5)
முதலாம் உடன்படிக்கை (எபிரே - 9:1)
இரண்டாம் உடன்படிக்கை (எபிரே - 8:7)
தற்காலிக உடன்படிக்கை (எபிரே - 8:13)
நித்திய உடன்படிக்கை (எபிரே - 13:20)
மோசேயின் பிரமாணம் (1கொரி -9:9)
கிறிஸ்துவின் பிரமாணம் (கலா-6:2)
அடிமைத்தனத்தின் நுகம் (கலா-6:2)
விடுதலை அளிக்கக்கூடிய சட்டம் (யாக் -1:25)
பிழையுள்ள பலவீனமான பிரமாணம் (எபிரே - 8:7)
பிழையற்ற பூரண ராஜரீக பிரமாணம் (யாக் -1:25)
ஒன்றையும் பூரணப்படுத்தவில்லை  (எபிரே - 7:19)
மனிதனைப் பூரணப்படுத்தும் சட்டம் (எபிரே - 7:19)
பாரமான சுமையாய் இருந்தது (அப் - 7:19) 
 பாரமற்றது, எளிதானது (மத்  - 11:30)
பழமையான எழுத்தின் பிரமாணம் (ரோமர் - 7:6)
புதுமையான ஆவியின் பிரமாணம் (ரோமர் - 7:6)
வரப்போகும் நன்மைகளின் நிழல் (எபிரே - 10:1)
வந்துவிட்ட உண்மையின் சட்டம் (எபிரே - 10:1)
 நிழலும் சாயலுமானது (எபிரே - 8:5)
கிறிஸ்துவைப்பற்றிய நிஜ உருவம் (கொலோ - 2:17)
விசுவாசத்துக்குரிய ஒன்றல்ல (கலா-3:12)
விசுவாசத்துக்குரிய பிரமாணம்  (கலா-3:11)
கிரியையின் பிரமாணம் (ரோமர் - 3:27)
விசுவாசப்  பிரமாணம்  (ரோமர் - 3:27)
மனிதனை நீதிமானாக்குவதில்லை (கலா-2:16)
மனிதனை நீதிமானாக்கும்   (கலா-2:16)
இடித்துப்போடப்பட்ட  பிரமாணம்  (கலா-2:16)
நிலை நிறுத்தப்பட்டப்  பிரமாணம் (எபிரே - 10:9)
பாவத்தின் கீழ் மனிதனை அடைத்துப்போட்டது (கலா-3:32)
பாவ மன்னிப்பினை அளிக்கிறது (எபிரே - 1:7)
கோப ஆக்கினையை உண்டாக்குகிறது  (ரோமர் - 4:15)
தேவ சமாதானத்தைத் தருகிறது (ரோமர் - 5:1)
சாபத்துக்கு உட்படுத்துகிறது (கலா-3:10)
சாபத்திலிருந்து மனிதனை மீட்கிறது  (கலா-3:13)
மீறுதல் பெருகும்படி வந்தது (ரோமர் - 5:20)
கிருபை பெருகும்படி வந்தது (ரோமர் - 5:20)
பாவங்கள் உண்டு என ஞாபகப்படுத்தும் பிரமாணம் (எபிரே - 10:2)
பாவங்கள் இனி நினைக்கப்படுவதில்லை (எபிரே - 8:12)
கொல்லும் பிரமாணம் (2 கொரி - 3:6)
உயிர்ப்பிக்கும் பிரமாணம் (2 கொரி - 3:6)
கிறிஸ்துவினால் நீக்கப்பட்டது (2 கொரி - 3:14)
கிறிஸ்துவினால் நிலைநிறுத்தப்பட்டது (எபிரே - 10:9, 30)
ஒழிந்துபோகும் மகிமையின் ஊழியம் (2 கொரி - 3:8)
நிலைத்திருக்கும் மகிமையின் ஊழியம்  (2 கொரி - 3:10,11)
இஸ்ரவேலர் எகிப்தை விட்டு புறப்பட்டபோது இது அமுலுக்கு வந்தது (1 ராஜா 8:9)
இயேசு கிறிஸ்து சிலுவையில் மரித்தபோது இது அமுலுக்கு வந்தது (எபிரே - 9:16,17)
வளமான கானான் தேசம் இவ்வுலக செழிப்பான ஆசீர்வாதங்கள் அடங்கியிருந்தன (உபா 5:33) 
இந்த வாழ்விலும் இனி வரும் வாழ்விலும் தேவனது பராமரிப்பு இதில் அடங்கியிருக்கிறது (1 பேதுரு - 1:4,5)
மாம்ச ஜென்மத்தினால் ஆபிரகாமின் பிள்ளைகளாய் இருந்தனர் (ரோமர் - 9:3,4)
ஆவிக்குரிய பிறப்பால் தேவனுடைய பிள்ளைகளாகின்றனர்  (யோவான் - 1:13)
விருத்தசேதனம் என்பது சரீர அடையாளமாய் இருந்தது (ஆதி  - 17:11) 
பரிசுத்த ஆவியானவரின் வரமே முத்திரையாய்  இருக்கிறது (எபே  - 1:13)
மாம்ச சமந்தமான கட்டளை (எபிரே - 7:16)
ஜீவனைத் தரும் ஆவியின் பிரமாணம் (ரோமர் - 8:2)
மரணத்துக்கேதுவான ஊழியம் (2 கொரி - 3:7)
நீதியைக் கொடுக்கும் ஊழியம் (2 கொரி - 3:8,9)

தேவ ஊழியன்


தேவ ஊழியன் 

     - எம். ஜியோ பிரகாஷ் 

தேவ ஊழியனுக்குரிய தகுதிகளாக வேதத்தில் நாம் காண்பவை:-  

1.ஜெபத்தில் நிலைத்திருப்பவன், விழித்திருப்பவன் (கொலோ 4:2, 1 தெச - 5:17)

2. வேத அறிவு மிக்கவன்  (கொலோ 4:6)

3. தேவனோடு நடப்பவன் (1.கொரி -11:1)

4. பேச்சும் பிரசாங்கமும் ஆவியின் பெலத்தினால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டவன்  (1.கொரி -2:5)

5. தேவனின் உடன் ஆளாகப் பணி  செய்பவன் (1.கொரி -3:9)

6. தன் சரீரத்தை ஒடுக்கிக் கீழ்ப்படுத்துகிறவன் (1.கொரி -9:27)

7. சுவிசேஷ அறிவிப்புப் பணியை பெருமைக்காகச் செய்யாமல் கடமை எனக் கருதிச்  செய்பவன்  (1.கொரி -9:16)

8. எல்லாருக்கும் எல்லாமாக இருக்க முயல்பவன்  (1.கொரி -9:22)

9. கிறிஸ்துவைப் பின்பற்றுபவன் (1.கொரி -11:1)

10. தேவ வசனத்தை தேவன் அருளியபடியே பிரசங்கிப்பவன் (2.கொரி -2:17, 1 பேதுரு 4:11)

11. பிறருக்கு இடறல் செய்யாமலிருப்பவன் (1.கொரி -6:3)

12. மாம்ச இச்சைகளை (உடல் ஆசைகளை) சிலுவையில் அறைந்தவன் (கலா 5:24)

13.  மனுஷருக்கென்று ஊழியம் செய்யாமல் கர்த்தருக்கென்றே ஊழியம் செய்பவன் (எபே  6:8)

14. மனுஷருக்குப் பிரியமாயிருக்க  விரும்பி பார்வைக்கு ஊழியம் செய்யாமல் கர்த்தருக்கென்று மனப்பூர்வமாய் ஊழியம் செய்பவன் (எபே  6:6)

15. கிறிஸ்துவின் குரலைத் தன்னுள் கேட்கும் அனுபவம் உள்ளவன் (2.கொரி -13:3)

16. குற்றம்சாட்டப்படாதவன் (தீத்து 17:9)

17. தன் சுய விருப்பத்தின்படி எதுவும் செய்யாதவன் (தீத்து 17:9)

18. முன்கோபமில்லாதவன் (தீத்து 17:9)

19. மதுபான பிரிய மில்லாதவன் (1.திமோ 3:3)

20. இழிவான ஆதாயத்தைத் தேடாதவன் (1.திமோ 3:3)

21. களவு செய்யாதவன் ( ரோமர் 2:21)

22. விபச்சாரம் செய்யாதவன் ( ரோமர் 2:22)

23. தேவனால் அழைப்பு பெற்றவன் (எபி 5:4)

Monday, July 31, 2017

ஆவிக்குரிய துணுக்கு சிந்தனைகள்




ஆவிக்குரிய துணுக்கு சிந்தனைகள் 



றும்பு ஒன்று இமய மலையைப் பார்க்கச் சென்றது. அடிவாரத்தில் மலையின் மேல் நின்றுகொண்டு தன்னால் முடிந்தமட்டும் பார்த்தது. ஆனால் அதன் சிறிய கண்ணுக்கு ஒரு அங்குல தூரம்தான் பார்க்க முடிந்தது. எறும்பு சொன்னது, "எல்லோரும் உலகிலேயே பெரிய மலை இமய மலை என்று சொல்லுகிறார்கள். ஆனால் அப்படி ஒரு மலையே இல்லை. நான் நன்றாகப் பார்த்துவிட்டேன்." இப்படித்தான் மனிதன் கடவுளை பார்ப்பதும் உள்ளது. தனது மட்டமான அறிவினைக் கொண்டு கடவுளைப் பார்க்க முயலுகிறான். ஆனால் அந்தக் கடவுள் தன்னிலும் தன்னைச் சுற்றிலும் இருப்பதை அவனால் காண முடிவதில்லை. மனிதன் தனது இயலாமையை தனது தகுதியின்மையை ஒப்புக்கொண்டு தன்னை அவருக்கு ஒப்புவித்தால் தேவன் அவனுக்கு வெளிப்படுவார்.


கிறிஸ்துவுக்குள் உண்மையாய் நடக்க முயன்றாலும் துன்பங்கள் ஏன் தொடர்கின்றன? எனப் பலரும் எண்ணி சோர்ந்து போவதுண்டு. சாது சுந்தர் சிங் அவர்களுக்கு கிறிஸ்து இதனைப் பின்வருமாறு வெளிப்படுத்திக் கொடுத்தார். 
கசப்பான கனிகளைத் தரும் மரம் நல்ல கனிகளைத் தரவேண்டுமானால் கசப்பான மரத்தின் கிளைகளை வெட்டிச் சரிப்படுத்தி இனிப்பான கனி தரும் மரத்தின் கிளைகளுடன் ஒட்டுப் போடவேண்டும். இப்படி ஒட்ட வைப்பதில் இரண்டு மரங்களும் வலியை அனுபவித்ததாக வேண்டும். மனிதனும் தன்னிலுள்ள கசப்பான கெட்டக் குணங்கள் மாறி ஆவிக்குரிய பரிசுத்த ஜீவனாகி கனிகளைத் தரவேண்டுமானால் கிறிஸ்து நமக்காகத் துன்பங்களை அனுபவித்ததுபோல கிறிஸ்து தரும் சிலுவையின் துன்பங்களை அனுபவிக்கவேண்டியது அவசியமாகிறது.

Wednesday, July 19, 2017

தேவனுக்கு உகந்த ஊழியராக.........


தேவனுக்கு உகந்த ஊழியராக.....

- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ் 


கிறிஸ்தவ ஊழியர்கள் பலரது வாழ்க்கை சாட்சியற்றதாக இருக்கக் காரணங்கள்  பல உண்டு. இப்படி கிறிஸ்தவ ஊழியர்கள் இருப்பதால் இவர்களே கிறிஸ்தவத்துக்கு தடைக் கற்களாக இருக்கின்றனர். எனது இருபத்திநான்கு  கால ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையில் பல ஊழியர்களோடு பழகியும் அவர்களோடு சேர்ந்து ஊழியம் செய்த அனுபவத்திலும் பல காரியங்களை கண்டறிந்துள்ளேன்.    அதன்மூலம் ஒருவர் சிறப்பான ஊழியராக இருக்க வேண்டுமானால் அவரிடம் சில அடிப்படைக் காரியங்கள் அல்லது தகுதிகள்  இருந்தாக வேண்டும் என்பதை அனுபவம் மூலம்  அறிந்துகொண்டேன்.   அவை என்னவென்றால்...

1. தனிப்பட்ட ஜெபம் ஊழியர்களுக்கு மிக மிக அவசியம். ஒருவர் தனியாக எந்த அளவு ஜெபிக்கிறாரோ அதனைப் பொறுத்துதான்  அவரது ஊழியம்  இருக்கும். கடமைக்காக பிரசங்கிக்கச் செல்லும் முன் மட்டும் ஜெபித்துச் செல்லும் ஊழியன் அற்ப ஊழியனாக தானாகவே தன்னை வெளிப்படுத்திவிடுவான். 

2. கடமைக்காக வேதத்தைப் படிக்காமல் தேவனை அறியும் ஆவலில் அதனைப் படிக்கும் ஊழியனிடம்தான் தேவ வெளிப்படுத்தல்கள் இருக்கும். அத்தகைய ஊழியன்தான்  மனிதர்களை திருப்திப்படுத்தப் போதிக்காமல் தேவன் சொன்னதைப்  போதிப்பவனாக இருப்பான். 

3. தான் வாழும் சமூகத்தில் நல்ல ஒரு சாட்சி உள்ள வாழ்க்கை வாழ்பவனாக இருக்கவேண்டும். தாறுமாறான வாழ்க்கை வாழ்பவனை எவரும் ஏற்றுக்கொள்ளமாட்டார்கள். 

4. ஊழியன் தனது உடை விசயத்தில் கவனமாக இருக்க வேண்டும். தரமான எளிய உடையே போதும். சினிமா நடிகர்களைப்போல உடை உடுத்தவேண்டும் எனப் பல ஊழியர்களும் எண்ணுகின்றனர்.  பிரபல ஊழியர்களின் இந்த பகட்டு இன்று பல சிறிய ஊழியர்களிடமும்  பரவியுள்ளது. கிறிஸ்துவை உண்மையாய் போதிப்பவன் இந்தப் பகட்டுக்கு அப்பாற்பட்டவனாகவே இருப்பான். 

5. இயல்பாக பேசுவதைவிட பல ஊழியர்களும் செயற்கையான முறையில் பேசி தங்களை உயர்ந்தவர்களாக கட்டிக்கொள்ள விரும்புகின்றனர். இத்தகைய மாய்மால பேச்சை பேசுவதை தவிர்த்தல் வேண்டும். 

6. சில ஊழியர்கள் தங்களது அங்க சேஷ்டைகள் மூலம் தங்களை சிறந்த போதகர் என வெளிக்காட்ட முயல்கின்றனர். (கண்களை உருட்டுதல், புருவத்தை வளைத்து நடித்தல், தோள்பட்டையை குலுக்குதல், கைகளை அபிநயித்து பேசுதல் போன்ற செயல்கள்) இது பல வேளைகளில் கேலிக்  கூத்தாக  இருக்கிறது. உண்மைக்கு நடிப்பு தேவையில்லை. எனவே அங்க சேஷ்டைகளைத் தவிர்த்தல் வேண்டும்.

7. உண்மையைப் பேசுங்கள். பிறர் உங்களை வல்லமை உள்ளவர்கள் என எண்ண வேண்டுமென பொய் தரிசனங்களையும் பொய் அனுபவங்களையும் கூறாதிருங்கள்.

8. அடுத்தவர் சட்டைப் பையில் உள்ளதற்கு ஆசைப் படாதிருங்கள். இன்று பல ஊழியர்களும் அப்படி ஆசைப் படுவதால் தான்  அவர்களது பிரசங்கத்தில் தேவ செய்தியைவிட காணிக்கை பற்றிய உபதேசமே மேலோங்கி நிற்கிறது.

9. பிற ஊழியர்களைக் காப்பியடிக்காதிருங்கள். இந்தக் காப்பியடித்தல்தான்  கிறிஸ்தவ ஊழியத்தினை இன்று  கெடுத்திருக்கிறது. நாம்  காப்பியடிக்க வேண்டியது கிறிஸ்துவை மட்டுமே. 

10. உண்மையாய், நேர்மையாய், போதுமென்ற மன நிறைவுடன் வாழுங்கள்.


Thursday, June 29, 2017

A Lost and Forgotten Early Christian ‘Gospel’


A Lost and Forgotten Early Christian ‘Gospel’

Introduction

Imagine discovering a lost and forgotten ancient Jewish/Christian writing, one not included in the New Testament that dates to the earliest days of the emergence of Christianity. 

For historians of early Christianity or ancient Judaism, there is nothing more exciting — think of the amazing significance of the Dead Sea Scrolls, or the Nag Hammadi “Gnostic” gospels.
That is precisely what we have in the case of the Didache (pronounced “did-a-kay”), an ancient Greek manuscript discovered in 1873 in a library at Constantinople by a Greek priest, Father Philoteus Bryennios. “Didache“means “teaching,” and its full title is “The Teachings of the 12 Apostles.”
This precious copy of the ancient text, dating to the late first or early second century CE, is mentioned by early Christian writers but had disappeared. Few Christians today have even heard of it.
The Didache is divided into 16 chapters and was intended to be a “handbook” for Christian converts. The first six chapters give a summary of Christian ethics based on the teachings of Jesus, divided into two parts: the way of life and the way of death. Much of the content is similar to what we have in the Sermon on the Mount and the Sermon on the Plain — that is, the basic ethical teachings of Jesus drawn from the “teaching” source now found in Matthew and Luke. It begins with the two “great commandments,” to love God and to love ­one’s neighbor as oneself, as well as an alternative version of the Golden Rule: “And whatever you do not want to happen to you, do not do to another.”
It contains many familiar injunctions and exhortations, but often with additions not found in our Gospels.
The entire content and tone of the Didache reminds one strongly of the faith and piety we find in the letter of James and the teachings of Jesus. The most remarkable thing about the Didache is that there is nothing in this document that corresponds to ­Paul’s letters. Anyhow this contains the core teachings of Christ. 


The Didache

The Lord's Teaching Through the Twelve Apostles to the Nations.


Chapter 1.

The Two Ways and the First Commandment

There are two ways, one of life and one of death, but a great difference between the two ways. The way of life, then, is this: First, you shall love God who made you; second, love your neighbor as yourself, and do not do to another what you would not want done to you. And of these sayings the teaching is this: Bless those who curse you, and pray for your enemies, and fast for those who persecute you. For what reward is there for loving those who love you? Do not the Gentiles do the same? But love those who hate you, and you shall not have an enemy. Abstain from fleshly and worldly lusts. If someone strikes your right cheek, turn to him the other also, and you shall be perfect. If someone impresses you for one mile, go with him two. If someone takes your cloak, give him also your coat. If someone takes from you what is yours, ask it not back, for indeed you are not able. Give to every one who asks you, and ask it not back; for the Father wills that to all should be given of our own blessings (free gifts). Happy is he who gives according to the commandment, for he is guiltless. Woe to him who receives; for if one receives who has need, he is guiltless; but he who receives not having need shall pay the penalty, why he received and for what. And coming into confinement, he shall be examined concerning the things which he has done, and he shall not escape from there until he pays back the last penny. And also concerning this, it has been said, Let your alms sweat in your hands, until you know to whom you should give.

Chapter 2.

The Second Commandment: Grave Sin Forbidden

And the second commandment of the Teaching; You shall not commit murder, you shall not commit adultery, you shall not commit pederasty, you shall not commit fornication, you shall not steal, you shall not practice magic, you shall not practice witchcraft, you shall not murder a child by abortion nor kill that which is born. You shall not covet the things of your neighbor, you shall not swear, you shall not bear false witness, you shall not speak evil, you shall bear no grudge. You shall not be double-minded nor double-tongued, for to be double-tongued is a snare of death. Your speech shall not be false, nor empty, but fulfilled by deed. You shall not be covetous, nor rapacious, nor a hypocrite, nor evil disposed, nor haughty. You shall not take evil counsel against your neighbor. You shall not hate any man; but some you shall reprove, and concerning some you shall pray, and some you shall love more than your own life.

Chapter 3. 

Other Sins Forbidden. 

My child, flee from every evil thing, and from every likeness of it. Be not prone to anger, for anger leads to murder. Be neither jealous, nor quarrelsome, nor of hot temper, for out of all these murders are engendered. My child, be not a lustful one. for lust leads to fornication. Be neither a filthy talker, nor of lofty eye, for out of all these adulteries are engendered. My child, be not an observer of omens, since it leads to idolatry. Be neither an enchanter, nor an astrologer, nor a purifier, nor be willing to took at these things, for out of all these idolatry is engendered. My child, be not a liar, since a lie leads to theft. Be neither money-loving, nor vainglorious, for out of all these thefts are engendered. My child, be not a murmurer, since it leads the way to blasphemy. Be neither self-willed nor evil-minded, for out of all these blasphemies are engendered.

Rather, be meek, since the meek shall inherit the earth. Be long-suffering and pitiful and guileless and gentle and good and always trembling at the words which you have heard. You shall not exalt yourself, nor give over-confidence to your soul. Your soul shall not be joined with lofty ones, but with just and lowly ones shall it have its intercourse. Accept whatever happens to you as good, knowing that apart from God nothing comes to pass.

Chapter 4.

Various Precepts.

My child, remember night and day him who speaks the word of God to you, and honor him as you do the Lord. For wherever the lordly rule is uttered, there is the Lord. And seek out day by day the faces of the saints, in order that you may rest upon their words. Do not long for division, but rather bring those who contend to peace. Judge righteously, and do not respect persons in reproving for transgressions. You shall not be undecided whether or not it shall be. Be not a stretcher forth of the hands to receive and a drawer of them back to give. If you have anything, through your hands you shall give ransom for your sins. Do not hesitate to give, nor complain when you give; for you shall know who is the good repayer of the hire. Do not turn away from him who is in want; rather, share all things with your brother, and do not say that they are your own. For if you are partakers in that which is immortal, how much more in things which are mortal? Do not remove your hand from your son or daughter; rather, teach them the fear of God from their youth. 

Do not enjoin anything in your bitterness upon your bondman or maidservant, who hope in the same God, lest ever they shall fear not God who is over both; for he comes not to call according to the outward appearance, but to them whom the Spirit has prepared. And you bondmen shall be subject to your masters as to a type of God, in modesty and fear. You shall hate all hypocrisy and everything which is not pleasing to the Lord. Do not in any way forsake the commandments of the Lord; but keep what you have received, neither adding thereto nor taking away therefrom. In the church you shall acknowledge your transgressions, and you shall not come near for your prayer with an evil conscience. This is the way of life.

Chapter 5. 

The Way of Death.

And the way of death is this: First of all it is evil and accursed: murders, adultery, lust, fornication, thefts, idolatries, magic arts, witchcrafts, rape, false witness, hypocrisy, double-heartedness, deceit, haughtiness, depravity, self-will, greediness, filthy talking, jealousy, over-confidence, loftiness, boastfulness; persecutors of the good, hating truth, loving a lie, not knowing a reward for righteousness, not cleaving to good nor to righteous judgment, watching not for that which is good, but for that which is evil; from whom meekness and endurance are far, loving vanities, pursuing revenge, not pitying a poor man, not laboring for the afflicted, not knowing Him Who made them, murderers of children, destroyers of the handiwork of God, turning away from him who is in want, afflicting him who is distressed, advocates of the rich, lawless judges of the poor, utter sinners. Be delivered, children, from all these.

Chapter 6.

Against False Teachers, and Food Offered to Idols.

See that no one causes you to err from this way of the Teaching, since apart from God it teaches you. For if you are able to bear the entire yoke of the Lord, you will be perfect; but if you are not able to do this, do what you are able. And concerning food, bear what you are able; but against that which is sacrificed to idols be exceedingly careful; for it is the service of dead gods.

Chapter 7.

Concerning Baptism.

And concerning baptism, baptize this way: Having first said all these things, baptize into the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, in living water. But if you have no living water, baptize into other water; and if you cannot do so in cold water, do so in warm. But if you have neither, pour out water three times upon the head into the name of Father and Son and Holy Spirit. But before the baptism let the baptizer fast, and the baptized, and whoever else can; but you shall order the baptized to fast one or two days before.

Chapter 8.

Fasting and Prayer (the Lord's Prayer). 

But let not your fasts be with the hypocrites, for they fast on the second and fifth day of the week. Rather, fast on the fourth day and the Preparation (Friday). Do not pray like the hypocrites, but rather as the Lord commanded in His Gospel, like this:
Our Father who art in heaven, hallowed be Thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth, as it is in heaven. Give us today our daily (needful) bread, and forgive us our debt as we also forgive our debtors. And bring us not into temptation, but deliver us from the evil one (or, evil); for Thine is the power and the glory for ever..
Pray this three times each day.

Chapter 9.

The Eucharist. 

Now concerning the Eucharist, give thanks this way. First, concerning the cup:
We thank thee, our Father, for the holy vine of David Thy servant, which You madest known to us through Jesus Thy Servant; to Thee be the glory for ever..
We thank Thee, our Father, for the life and knowledge which You madest known to us through Jesus Thy Servant; to Thee be the glory for ever. Even as this broken bread was scattered over the hills, and was gathered together and became one, so let Thy Church be gathered together from the ends of the earth into Thy kingdom; for Thine is the glory and the power through Jesus Christ for ever..
But let no one eat or drink of your Eucharist, unless they have been baptized into the name of the Lord; for concerning this also the Lord has said, "Give not that which is holy to the dogs."

Chapter 10. 

Prayer after Communion. 

But after you are filled, give thanks this way:
We thank Thee, holy Father, for Thy holy name which You didst cause to tabernacle in our hearts, and for the knowledge and faith and immortality, which You modest known to us through Jesus Thy Servant; to Thee be the glory for ever. Thou, Master almighty, didst create all things for Thy name's sake; You gavest food and drink to men for enjoyment, that they might give thanks to Thee; but to us You didst freely give spiritual food and drink and life eternal through Thy Servant. Before all things we thank Thee that You are mighty; to Thee be the glory for ever. Remember, Lord, Thy Church, to deliver it from all evil and to make it perfect in Thy love, and gather it from the four winds, sanctified for Thy kingdom which Thou have prepared for it; for Thine is the power and the glory for ever. Let grace come, and let this world pass away. Hosanna to the God (Son) of David! If any one is holy, let him come; if any one is not so, let him repent. Maranatha. Amen.
But permit the prophets to make Thanksgiving as much as they desire.

Chapter 11.

Concerning Teachers, Apostles, and Prophets.

Whosoever, therefore, comes and teaches you all these things that have been said before, receive him. But if the teacher himself turns and teaches another doctrine to the destruction of this, hear him not. But if he teaches so as to increase righteousness and the knowledge of the Lord, receive him as the Lord. But concerning the apostles and prophets, act according to the decree of the Gospel. Let every apostle who comes to you be received as the Lord. But he shall not remain more than one day; or two days, if there's a need. But if he remains three days, he is a false prophet. And when the apostle goes away, let him take nothing but bread until he lodges. If he asks for money, he is a false prophet. And every prophet who speaks in the Spirit you shall neither try nor judge; for every sin shall be forgiven, but this sin shall not be forgiven. But not every one who speaks in the Spirit is a prophet; but only if he holds the ways of the Lord. Therefore from their ways shall the false prophet and the prophet be known. And every prophet who orders a meal in the Spirit does not eat it, unless he is indeed a false prophet. And every prophet who teaches the truth, but does not do what he teaches, is a false prophet. And every prophet, proved true, working unto the mystery of the Church in the world, yet not teaching others to do what he himself does, shall not be judged among you, for with God he has his judgment; for so did also the ancient prophets. But whoever says in the Spirit, Give me money, or something else, you shall not listen to him. But if he tells you to give for others' sake who are in need, let no one judge him.

Chapter 12.

Reception of Christians.

But receive everyone who comes in the name of the Lord, and prove and know him afterward; for you shall have understanding right and left. If he who comes is a wayfarer, assist him as far as you are able; but he shall not remain with you more than two or three days, if need be. But if he wants to stay with you, and is an artisan, let him work and eat. But if he has no trade, according to your understanding, see to it that, as a Christian, he shall not live with you idle. But if he wills not to do, he is a Christ-monger. Watch that you keep away from such.

Chapter 13.

Support of Prophets.

But every true prophet who wants to live among you is worthy of his support. So also a true teacher is himself worthy, as the workman, of his support. Every first-fruit, therefore, of the products of wine-press and threshing-floor, of oxen and of sheep, you shall take and give to the prophets, for they are your high priests. But if you have no prophet, give it to the poor. If you make a batch of dough, take the first-fruit and give according to the commandment. So also when you open a jar of wine or of oil, take the first-fruit and give it to the prophets; and of money (silver) and clothing and every possession, take the first-fruit, as it may seem good to you, and give according to the commandment.

Chapter 14.

Christian Assembly on the Lord's Day. 

But every Lord's day gather yourselves together, and break bread, and give thanksgiving after having confessed your transgressions, that your sacrifice may be pure. But let no one who is at odds with his fellow come together with you, until they be reconciled, that your sacrifice may not be profaned. For this is that which was spoken by the Lord: "In every place and time offer to me a pure sacrifice; for I am a great King, says the Lord, and my name is wonderful among the nations."

Chapter 15. 

Bishops and Deacons; Christian Reproof. 

Appoint, therefore, for yourselves, bishops and deacons worthy of the Lord, men meek, and not lovers of money, and truthful and proved; for they also render to you the service of prophets and teachers. Therefore do not despise them, for they are your honored ones, together with the prophets and teachers. And reprove one another, not in anger, but in peace, as you have it in the Gospel. But to anyone that acts amiss against another, let no one speak, nor let him hear anything from you until he repents. But your prayers and alms and all your deeds so do, as you have it in the Gospel of our Lord.

Chapter 16. 

Watchfulness; the Coming of the Lord. 

Watch for your life's sake. Let not your lamps be quenched, nor your loins unloosed; but be ready, for you know not the hour in which our Lord will come. But come together often, seeking the things which are befitting to your souls: for the whole time of your faith will not profit you, if you are not made perfect in the last time. For in the last days false prophets and corrupter shall be multiplied, and the sheep shall be turned into wolves, and love shall be turned into hate; for when lawlessness increases, they shall hate and persecute and betray one another, and then shall appear the world-deceiver as Son of God, and shall do signs and wonders, and the earth shall be delivered into his hands, and he shall do iniquitous things which have never yet come to pass since the beginning. Then shall the creation of men come into the fire of trial, and many shall be made to stumble and shall perish; but those who endure in their faith shall be saved from under the curse itself. And then shall appear the signs of the truth: first, the sign of an outspreading in heaven, then the sign of the sound of the trumpet. And third, the resurrection of the dead -- yet not of all, but as it is said: "The Lord shall come and all His saints with Him." Then shall the world see the Lord coming upon the clouds of heaven.

Saturday, June 17, 2017

ஆவி, ஆத்துமா, சரீரம் - எது ஆவிக்குரிய வாழ்வு?

ஆவி, ஆத்துமா, சரீரம் - எது ஆவிக்குரிய வாழ்வு?

- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்  
தேவன் மனிதனை ஆவி, ஆத்துமா, சரீரம் எனும் மூன்று கூறுள்ளவனாகவே படைத்தார். இவற்றில் சரீரம் மட்டுமே நாம் கண்களால் காணக்கூடியதாக இருக்கிறது. இந்தச் சரீரம் தேவனது சித்தத்தை நாம் உலகினில் செயல்படுத்த உதவும் கருவியாகவும் உள்ளது. இந்த உலகினில் தேவன் ஒரு மனிதனுக்குள் இருந்து செயல்படுவது  மனிதர்களது சரீரத்தின் வழியாகத்தான். 

எனவேதான் வேதம், "உங்கள் சரீரமானது நீங்கள் தேவனாலே பெற்றும் உங்களில் தங்கியும் இருக்கிற பரிசுத்த ஆவியின் ஆலயமாயிருக்கிறது என்றும் நீங்கள் உங்களுடையவர்களல்ல என்றும் அறியீர்களா?" (1 கொரிந்தியர் - 6;19) என்று கூறுகிறது.

ஆவி என்பது உயிர்.  ஆத்துமா என்பது   மனிதனது உள்ளான மனத்துடன்  சம்பந்தப்பட்டது . மனிதனது சிந்தனை, அறிவு, ஆசை, மகிழ்ச்சி, கவலை, என்பதுபோன்றவைகள் ஆத்துமா சம்பந்தமானவை. இன்று கிறிஸ்துவை கடவுளாக, இரட்சகராக ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் பலரும் பெரும்பாலும் ஆத்தும அளவில் அதாவது மன அளவில்  அவரை ஏற்றுக்கொண்டவர்களே.

இப்படி மன அளவில் கிறிஸ்துவை கடவுளாக ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் ஆராதனையிலும்  வழிபாடுகளிலும் கடவுளுக்கு என்று செய்யும் பல செயல்கள் மூலமும் தங்களைக் கிறிஸ்தவர்கள் எனக் காட்டிக்கொள்வதுடன் தங்களை ஒரு சிறந்த வாழ்க்கை வாழ்வதாகவும் எண்ணிக்கொள்கின்றனர்.  

இத்தகைய ஆத்தும கிறிஸ்தவர்கள் தேவனை அறியும் நோக்கில் வேதம் வாசிக்கலாம், ஜெபக் கூட்டங்களில் கலந்து கொள்ளலாம், ஆலயத்துக்காக, சுவிசேஷ ஊழியத்துக்காக என்று பணத்தையும் நேரத்தையும் செலவழிக்கலாம் ஏன் பிரபல ஊழியக்கரராகக் கூட மாறலாம்.

ஆத்தும கிறிஸ்தவ ஊழியர்களும் இதுபோல பல்வேறு செயல்பாடுகளைச் செய்யலாம். தங்களது மன எண்ணத்தின்படியே இவர்களது செயல்பாடுகள் இருக்கும். 'தங்கச் சாவி திட்டம்', குழந்தைகளுக்காக ஜெபிக்க என தனித் திட்டங்கள், பல்வேறு காணிக்கை யுக்திகள், ஜெப மலைகள், ஜெப கோபுரங்கள் இன்ன பிற  திட்டங்கள் போன்றவை இப்படி ஆத்தும அல்லது தங்களது மன அடிப்படையில் ஊழியம் செய்யும் ஊழியர்களால் ஏற்படுத்தப்பட்ட திட்டங்கள்தான். இவைகள் அந்த ஊழியர்களின் மனதின் வெளிப்பாடு. ஒரு மனிதனுடைய செயல்பாடுகள் அவன் ஆவிக்குரியவனா இல்லையா என்பதை வெளிக்காட்டிவிடும். ஒரு ஊழியர் அறிவிக்கும் திட்டம் வேதத்துக்கு முரணாக இருந்தால் அந்த ஊழியன் அறிவிக்கும் திட்டம் மன அளவில் அவன் சிந்தித்து அறிமுகப்படுத்திய திட்டம் என்பதை வெளிப்படுத்திவிடும்.     

ஆனால் இத்தகைய ஆத்தும கிறிஸ்தவ வாழ்வு தேவன் விரும்பும் வாழ்க்கையல்ல. இது உலகினில் உள்ள வெவ்வேறு மத பிரிவினர் தங்கள் கடவுளை நம்புவதும் வழிபடுவதும் போலத்தான். அவர்கள் தங்கள் மத நூலைப் படிப்பதுபோல ஒரு ஆத்தும கிறிஸ்தவன் வேதாகமத்தைப் படிக்கின்றான்,  அவர்கள் தங்கள் ஆலயத்துக்கு பணிவிடைச் செய்வதுபோல ஒரு ஆத்தும கிறிஸ்தவனும் செய்கிறான். அவ்வளவே. இன்று ஆவிக்குரிய சபைகள் என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் பல சபைகளும் சபைப் போதகர்களும் உண்மையில் ஆத்தும கிறிஸ்தவர்களாகவே இருக்கின்றனர்.

ஆனால் தேவன் நாம் இப்படி ஒரு மனம் சார்ந்த கிறிஸ்தவனாக இருப்பதை விரும்பவில்லை. வெறும் ஆராதனைக் கிறிஸ்தவனாக இருப்பதை  விரும்பவில்லை. தேவன் நாம் அவரது ஆவியில் நடத்தப்படும் வாழ்க்கையையே விரும்புகின்றார். இப்படி ஆவியால் நடத்தப்படுபவர்களே தேவனது புதல்வர்கள். வேதம் கூறுகிறது, "எவர்கள் தேவனுடைய ஆவியினாலே நடத்தப்படுகிறார்களோ அவர்கள் தேவனுடைய புத்திரராயிருக்கிறார்கள்." (ரோமர் - 8:14)

ஆவியால் நடத்தப்படுகின்ற வாழ்வு வித்தியாசமானது. அது முற்றிலும் தேவனால் நடத்தப்படுவது. தங்களது ஊழியத்தின் எதிர்காலத்தை கணக்கிட்டு சொத்துச் சேர்ப்பதோ, காணிக்கை யுக்திகளைக் கையாள்வதோ  ஆவியினால் நடத்தப்படு பவர்களிடம் இருக்காது. தேவன் சொல்வதை மட்டும் அவர்கள் செய்வார்கள். வேதத்தில் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்தவர்கள் இப்படி ஆவியினால் நடத்தப்பட்டுதான் ஊழியம் செய்தனர். நாளை எங்கு செல்வது? என்ன செய்வது? என்பது கூட அவர்களுக்குத் தெரியாது. தேவனது பரிசுத்த ஆவி நடத்தும் விதமாக அவர்கள் நடப்பார்கள்.

அப்போஸ்தலர் நடப்படிகள் புத்தகம் முழுவதும் இந்த அனுபவத்தைக் காணலாம். பேதுருவுக்கு எனத் தனி திட்டம் எதுவும் இருந்ததில்லை, பவுலுக்கும் அப்படியே. அவர்கள் தேவனுடைய ஆவி கூறியபடியே செயல்பட்டனர்.

ஆவியால் நடத்தப்படும் அனுபவம் ஆவியால் பிறந்த ஒரு மனிதனிடம் மட்டுமே இருக்கும். ஆவியால் பிறந்த மனிதன் எப்படி இருப்பான் என்பது குறித்து  இயேசு கிறிஸ்து பின்வருமாறு கூறினார், " காற்றானது தனக்கு இஷ்டமான இடத்திலே வீசுகிறது, அதன் சத்தத்தைக் கேட்கிறாய், ஆனால் அது இன்ன இடத்திலிருந்து வருகிறதென்றும் இன்ன இடத்துக்குப் போகிறதென்றும்  உனக்குத் தெரியாது. ஆவியினால் பிறந்தவனெவனோ அவனும் அப்படியே இருக்கிறான்"  (யோவான் - 3:8)

ஆவிக்குரிய வாழ்வும் ஆசரிப்புக் கூடாரமும் 

ஆதி காலத்தில் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்ய ஆசாரியர்கள் இருந்தனர். ஆனால் புதிய ஏற்பாட்டுக்காலத்தில் நாம் ஒவ்வொருவரும் ஆசாரியரே. நாம் ஒவ்வொருவரும் தேவனுடைய புண்ணியங்களை அறிவிக்கத் தெரிந்து கொள்ளப்பட்ட ஆசாரியர்கள் என்கிறது.

"நீங்களோ உங்களை அந்தகாரத்தினின்று தம்முடைய ஆச்சரியமான ஒளியினிடத்திற்கு வரவழைக்கப்பட்டவருடைய புண்ணியங்களை அறிவிக்கும்படிக்குத் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட சந்ததியாயும் ராஜரீகமான ஆசாரியக் கூட்டமாகவும் பரிசுத்த ஜாதியாயும் அவருக்குச் சொந்தமான ஜனமாயும் இருக்கிறீர்கள்" (1 பேதுரு - 2;9)

பழைய ஏற்பாட்டுக் கால ஆசரிப்புக் கூடாரம் பற்றி நாம் பார்ப்போமானால், "ஒரு கூடாரம் உண்டாக்கப்பட்டிருந்தது. அதன் முந்தின பாகத்தில் குத்து விளக்கும் மேஜையும் தேவ சமூகத்தப்பங்களும் இருந்தன. அது பரிசுத்த ஸ்தலம் எனப்படும். இரண்டாம் திரைக்குள்ளே மகா பரிசுத்த ஸ்தலம் எனப்பட்டக் கூடாரம் இருந்தது. அதிலே பொன்னால் செய்த தூப கலசமும், முழுவதும் பொற்தகடு பொதிந்திருக்கப்பட்ட உடன்படிக்கைப் பெட்டியும் இருந்தன. " (எபிரேயர் - 9:2-4)

முதலாம் கூடாரத்தினுள் ஆசாரியர்கள் தினமும் பிரவேசிப்பார்கள். ஆனால் இரண்டாம் கூடாரத்தினுள் வருடத்திற்கொருமுறை  மட்டும் பிரதான ஆசாரியன் இரத்தத்தோடு பிரவேசிப்பான்.

இன்று மன அளவில் ஊழியம் செய்யும் ஊழியர்களும் விசுவாசிகளும் ஆவிக்குரிய வாழ்வு எனும் கூடாரத்தின் முதலாம் பாகம் வரை வருகின்றனர். அங்கு  தூப கலசமும், (துதியாகிய தூபம்) குத்து விளக்கும் (ஒளியின் சில செயல்பாடுகளும்)  தேவ சமூகத்தப்பங்களும் (தேவனுடைய வார்த்தைகளை வாசிப்பது கேட்பது போன்ற செயல்கள்) இருக்கின்றன. இன்று பெரும்பாலும் ஆவிக்குரியவர்கள் என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் பலரும் இந்த இடம் வரை வருகின்றனர்.

இவர்களிடம் (அதாவது இந்த மன அளவில் நிற்பவர்களிடம்) பொதுவாக தேவனை துதிக்கும் செயல் இருக்கும், வேதாகமத்தை ப் படிக்கும் செயல் இருக்கும்,    கிறிஸ்துவைப் பற்றிய மூல உபதேசங்கள், மனம்திரும்புதல், விசுவாசம், ஞானஸ்நானம், மரித்தோரின் உயிர்த்தெழுதல், நியாயத்தீர்ப்பு  பற்றிய போதனைகள் இவை இருக்கும். இவை தவிர ஆலயத்துக்கென்றும் ஆவிக்குரிய காரியங்கள் என்றும் செய்யப்படும் பல்வேறு செயல்பாடுகள் இருக்கும். இவை  அஸ்திபாரம் தான், ஆனால் இவை மட்டும்  போதாது. பூராணம்  ஆக வேண்டுமென்றால்  இதனைக் கடந்து செல்லும் அனுபவம் வேண்டும்.

பிற மத மக்களிடம்கூட இன்று ஆவிக்குரிய கிறிஸ்தவர்கள் என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் மக்கள் செய்வது போன்ற இதுபோன்ற செயல்பாடுகளை நாம் காணலாம். அவர்களும் தங்களது தேவனை துதித்து ஆராதிக்கிறார்கள், தங்களது மத புனித நூல்களை படிக்கிறார்கள், தங்களது ஆலயங்களுக்கு வேண்டிய பணிவிடைகளைச்  செய்ய ஆர்வமுடன் ஓடியாடுகின்றனர். அப்படியானால் நமக்கும் அவர்களுக்கும் வித்தியாசம்தான் என்ன? மேற்படி செயல்பாடுகளை மட்டும் செய்து கொண்டிருப்போமானால் நமக்கும் அவர்களுக்கும் எந்த வித்தியாசமும் இருக்காது. அது கூடாரத்தின் முதலாம் பகுதியில் நிற்பதேயாகும்.

நாம் முதலாம் கூடாரத்தினிலேயே நின்றுகொண்டிருந்தால் போதாது. அதாவது, வெறும் துதியும் வேத வாசிப்பும் ஒருசில கிறிஸ்தவச் செயல்பாடுகளும், காணிக்கைகளும், பலிகளும் போதாது. ஏனெனில் அவை மனச் சாட்சியை பூரணப்படுத்தக் கூடாதவைகள். "அதனாலே முதலாம் கூடாரம் நிற்குமளவும் பரிசுத்த ஸ்தலத்துக்குப் போகிற மார்க்கம் இன்னும் வெளிப்படவில்லையென்று பரிசுத்த ஆவியானவர் தெரியப்படுத்தியிருக்கிறார். அந்தக் கூடாரம் இந்தக்காலத்துக்கு உதவுகிற ஒப்பனையாயிருக்கிறது. அதற்கேற்றபடியே செலுத்தப்பட்டு வருகிற காணிக்கைகளும் பலிகளும் ஆராதனை செய்கிறவனுடைய மனச் சாட்சியைப் பூரணப்படுத்தக்   கூடாதவைகளாம்"  (எபிரேயர் - 9:8,9)  

எனவேதான் எபிரேயர் நிருபம் கூறுகிறது மேற்படி அஸ்திபாரத்தை மறுபடி மறுபடி போடாமல் பூரணர் ஆகும்படி கடந்து போவோமாக  (எபிரேயர் - 6:1-2) இப்படிக் கடந்து செல்வதுதான் ஆவிக்குரிய வாழ்வு. அதுதான் ஆவியால் நடத்தப்படும் அனுபவம். மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்துக்குள் நுழைய இயேசு கிறிஸ்து இன்று வழியினை உண்டாக்கியுள்ளார். பிரதான ஆசாரியன் மிருகங்களின் இரத்ததோடு நுழைந்ததுபோல அல்ல இயேசு கிறிஸ்துவின் இரத்தத்தால் அதனுள் நுழையும் வாய்ப்பு நமக்கு அருளப்பட்டுள்ளது.

'வெள்ளாட்டுக் கடா, இளங்காளை இவைகளுடைய இரத்தத்தால் அல்ல தம்முடைய சொந்த இரத்தத்தால் ஒரேதரம்  மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்தினுள்  பிரவேசித்து நித்திய மீட்பை உண்டுபண்ணினார்" (எபிரேயர் - 9:12) இந்த இரண்டாம் கூடாரத்தினுள் வரும்போது மட்டுமே தேவனுடைய வழி நடத்துதல் இருக்கும். பழைய ஏற்பாட்டு மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்தினுள் தான் உடன்படிக்கை பெட்டி இருந்தது. அதன் மேலிருந்த கிருபாசனத்திலிருந்துதான் தேவன் பேசினார். "மோசே தேவனோடு பேசும்படி ஆசாரிப்புக் கூடாரத்தினுள் பிரவேசிக்கும்போது தன்னோடு பேசுகிறவரின் சத்தம் சாட்சிப் பெட்டியின் மேலுள்ள கிருபாசனமான இரெண்டு கேருபீன்களின் நடுவிலிருந்து  உண்டாகக் கேட்பான். அங்கே இருந்து அவனோடே பேசுவார்." (எண்ணாகமம் - 7;89)


ஆவிக்குரிய மனிதனிடம் ஆவிக்குரிய பல்வேறு செயல்பாடுகள் இருக்கும். அவை பூரண தேவ அன்பினால் உண்டானவைகளாக இருக்கும். ஆவியினால் நடத்தப்படுபவர்களிடம் காணப்படும் குணங்களில் சில :-

*ஆவிக்குரிய மனிதன் கடமைக்காக வேதம் வாசிக்காமல் ஆவிக்குரிய அன்போடு வாசிப்பான். கால அட்டவணைகள் போட்டு வேதம் வாசிக்க மாட்டான்.

* வேதம் வாசிக்கும் போது தேவ குரலைக் கேட்பவனாக இருப்பான் 

* தவறுகள் செய்யும்போது வேதம் வாசிக்க நான் தகுதி உள்ளவன் தானா? என மனச்சாட்சி உறுத்தும் (தேவனோடு மீண்டும் ஒப்புரவு ஆகும் வரை)   

* இயேசு கிறிஸ்து கூறியதுபோல எப்போதும் ஜெபிப்பவனாக இருப்பான். அதாவது அவன் எந்த வேலை செய்து கொண்டிருந்தாலும் அவனது இருதயம் ஜெப சிந்தனையோடு இருக்கும் 

* பாவம் செய்யும்போது மீண்டும் ஒப்புரவாகும் வரை ஜெபிக்க முடியாமலிருக்கும் 

* ஜெபத்தில் தனது உலக தேவைகளை மட்டுமே பட்டியலிட்டு கேட்டுக்கொண்டிருக்க மாட்டான் 

* தேவனது குரலைக் கேட்டு தனது வாழ்வை நடத்துபவனாக இருப்பான் 

* கிறிஸ்து கூறியதுபோல எல்லோரையும் அன்பு செய்வான் 

* கிறிஸ்துவைப் போல பரிசுத்தம் ஆகவேண்டும் எனும் தாகம் அவனுள் இருந்துகொண்டே இருக்கும் 

* குறுகிய மதவெறி ஜாதி வெறி அவனிடம் இருக்காது

* நான் ரோமன் கத்தோலிக்கன் இயேசு கிறிஸ்து உருவாக்கிய சபை எங்களது சபைதான். மற்றவர்கள் எங்களிடமிருந்து பிரிந்து சென்ற பிரிவினை சபைகள்தான் என்று கூறிக்கொண்டிருக்க மாட்டான். (கிறிஸ்து மதத்தை உருவாக்க வரவில்லை, நித்திய ஜீவனுக்கான வழியைத்தான் காண்பிக்க வந்தார்)

* எங்களது பெந்தேகோஸ்தே சபைதான் ஆவிக்குரிய சபை மற்றவை ஆவி இல்லாத செத்த சபைகள்   என்று கூறிக்கொண்டிருக்க மாட்டான் (அதாவது பிறரை நியாயம் தீர்க்க மாட்டான்)


அன்பானவர்களே, மேற்கூறியவை ஆவியினால் வழிநடத்தப்படும் மனிதனின் சில குணங்கள்தான். நாம் வெறும் ஆராதனை, பலிகள், காணிக்கைகள் செலுத்தி இன்னும்  மனம்திரும்புதல், விசுவாசம், ஞானஸ்நானம், மரித்தோரின் உயிர்த்தெழுதல், நியாயத்தீர்ப்பு  பற்றிய போதனைகள் இவைகளுடன் நில்லாமல் இவைகளைத் தாண்டி தேவன் நம்மை வழி நடத்த நம்மை ஒப்புக் கொடுப்போம். தேவன் நடத்தும் வாழ்க்கையில்தான் மேலான ஆவிக்குரிய செயல்பாடுகள்   நம்மிடம் வெளிப்படும். இன்று அந்த அனுபவம் இல்லாததால்தான் கிறிஸ்தவம் மற்ற மதங்களோடு பத்தோடு பதினொன்றாகப் பார்க்கப்படுகின்றது. ஆம் , நாம் வெறும் ஆத்தும கிறிஸ்தவர்களாக அல்ல ஆவிக்குரிய கிறிஸ்தவர்களாக மாற வேண்டியதே இன்றய தேவை. 

Friday, June 16, 2017

Did Paul ever meet Jesus in person?

Did Paul ever meet Jesus in person?



The subject of Jesus Christ and His saving work were at the forefront of the Apostle Paul’s ministry. “Woe to me if I do not preach the gospel!” he said (1 Corinthians 9:16). This great apostle consistently focused his evangelistic efforts on convincing people that Christ was the promised Messiah of Israel as well as the risen Lord and Savior of the Gentiles. The unique identity of Jesus was at the center of Paul’s theology.

But had Paul ever met Jesus during Christ’s three-and-a-half year public ministry? Had the future apostle ever personally seen or heard Jesus in person? While we lack any direct evidence, there are several considerations that may favor the idea that Paul had possibly seen Jesus prior to the crucifixion. First, Paul had been a resident of Jerusalem as a child (Acts 22:3) and was also there years later to approve of Stephen’s stoning (Acts 8:1). The presence of Paul’s nephew in Jerusalem after Paul’s conversion (Acts 23:16) suggests that Paul and his family had resided there for some time. Jesus was known to have visited Jerusalem (Mark 11:11; John 2:13; 5:1). It is quite possible that Paul could have seen Jesus or heard Him speak during one of Jesus’ several trips there.

Second, Paul’s devotion to the Law would have provided him motivation to be present in Jerusalem during Passover—a time where both he and Jesus would have been in close proximity. Third, as a Pharisee, Paul would have been keenly interested in the teaching of a popular, if unconventional, rabbi. As Paul told Herod Agrippa, the things Jesus did were “not done in a corner” (Acts 26:26). Fourth, in one of Paul’s epistles, the apostle hints that he may have had a pre-conversion acquaintance with Jesus (2 Corinthians 5:16), although his statement is far from conclusive.

None of these considerations in any way establish that Paul had seen or heard Jesus personally prior to His atoning death at Calvary. We cannot say for sure whether or not Paul had ever met Jesus.

Of course, Paul did encounter the Lord Jesus on the Damascus Road after Christ’s resurrection. While Jesus’ appearance to Paul may have been different in character from Christ’s pre-ascension appearances, this encounter with Paul was no merely subjective vision, as both Jesus’ voice (Acts 9:7) and the bright light (Acts 22:9) were perceived by Paul’s traveling companions. The Lord chose Paul to proclaim His name to both Gentiles and the children of Israel (Acts 9:15). Paul later underwent intense persecution for the gospel of Christ (Acts 14:19; 2 Corinthians 11:25–26). It was in part through his tireless efforts that the gospel of grace spread throughout the Mediterranean world.