40 நாட்கள் மட்டுமா......?

40 நாட்கள் மட்டுமா......?

- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்

சத்தியத்தைவிட  மக்கள் சம்பிரதாயத்தையே அதிகம் பார்க்கிறார்கள்.  தேவன் கூறுவதைவிட பெரும்பாலான மக்கள் கூறுவதையே அனைவரும் நம்புகின்றனர்.   இன்று நோன்பு காலம் அல்லது லெந்து காலம் என கிறிஸ்தவர்கள் கடைப்பிடிப்பதும் அப்படியே. 

வேதத்தில் இல்லாத ஒன்றுக்கு   அல்லது வேதபூர்வமற்ற ஒன்றுக்கு  கிறிஸ்தவர்கள் என்று தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் பலரும் இன்று முக்கியத்துவம் கொடுத்து 40 நாட்கள் ஒரு நாடகமாக நடித்துவிட்டால் கிறிஸ்தவ கடமையை நிறைவேற்றி தேவனது பார்வையில் நல்லவன் எனப் பெயர் வாங்கிவிடலாம் என எண்ணுகின்றனர். 

முதலில் நோன்பு காலம் அல்லது லெந்து காலம் என்பது தேவையா எனப் பாப்போம். இதனை ஒரு சிறு உதாரணம் மூலம் தெளிவு படுத்தலாம் என எண்ணுகிறேன். ஒரு சிறுவன் நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்துவிடுகின்றான்  என வைத்துக்கொள்வோம்.  அந்தச் சிறுவனின் தந்தை வெளி நாட்டில் இருப்பதால் அவர் வரும்வரை அவனது உடலைப்  பத்திரப்படுத்தி வைத்துள்ளனர். ஆனால் மூன்று நாட்கள் கழித்து அவனது தந்தை வந்தபோது அந்த மகன் உயிர் பெற்று எழுந்து விடுகின்றான். அனைவரும் மகிழ்ச்சி அடைகின்றனர். 

இப்போது நான் கேட்பது அந்த மகன்தான் உயிரோடு எழுந்துவிட்டானே பின் ஒவ்வொரு ஆண்டும் அவன் இறந்த  நாளில் அவனது பெற்றோரும் உறவினர்களும்  அழுது புலம்புவார்களா?  இல்லை. காரணம் அந்த மகன் உயிரோடு வாழ்கின்றான். 

இயேசு கிறிஸ்துவும் இதுபோலத்தான். அவர் மரித்தது   உண்மைதான். ஆனால் அவர் மரித்தே போய்விடவில்லை.  உயிருடன் எழுந்து ஜெய கிறிஸ்துவாக ஜீவித்துக்கொண்டிருக்கிறார்.  இதுதான் கிறிஸ்தவத்தின் அடிப்படை.    அவர் செத்தவராக இருந்தால் நாம் அவரை விசுவாசிக்கவேண்டிய அவசியமே இல்லை.

"கிறிஸ்து எழுந்திருக்கவில்லையென்றால் எங்கள் பிரசாங்கமும் விருதா, உங்கள் விசுவாசமும் விருதா" (1 கொரிந்தியர் - 15:14)

"கிறிஸ்து எழுந்திராவிட்டால் உங்கள் விசுவாசம் வீணாயிருக்கும், நீங்கள் இன்னும் உங்கள் பாவங்களில் இருப்பீர்கள் " (1 கொரிந்தியர் - 15:17)

கிறிஸ்து பாடுபட்டு மரித்து தனது இரத்தத்தினால் மீட்பை உண்டுபண்ணினார் என்பதுதான் நமது நம்பிக்கை. இதனை விட்டு அவர் செத்து விட்டார் என அழுது கூப்பாடு போடுவது  வேதத்துக்கு முரணானது.

" மரித்தேன், ஆனாலும் இதோ சதாகாலங்களிலும் உயிரோடு இருக்கிறேன் " (வெளிப்படுத்தின விசேஷம் - 1;18)

மேலும் கிறிஸ்து சிலுவையைச் சுமந்து கொண்டு செல்லும்போது  அவரைப் பார்த்துப் பல பெண்கள் அழுது புலம்பினார்கள். ஆனால் இயேசு கிறிஸ்து அதனை விரும்பவில்லை.  அழுத  அந்தப் பெண்களைப் பார்த்து இயேசு கிறிஸ்துக் கூறினார், " எருசலேமின் குமாரத்திகளே, நீங்கள் எனக்காக அழாமல், உங்களுக்காகவும் உங்கள் பிள்ளைகளுக்காகவும் அழுங்கள்" (லூக்கா - 23:28)   

மேலும் வேதம் ஆண்டுக்கு நாற்பது நாட்கள் மட்டும் வித்தியாசமான  வாழ்க்கை வாழ வேண்டுமென்று கூறவில்லை.  இவைகள் பிற மதத்தவரைப்  பார்த்து உருவாக்கிக்கொண்ட கோட்பாடு. இயேசு கிறிஸ்து எப்போதுமே நாம் ஒரு சாட்சியுள்ள வாழ்க்கை வாழவேண்டுமென்றுதான் கூறுகிறார். அவரது கற்பனைகளைக் கைக்கொண்டு வாழ்வதுதான் அவரை அன்பு செய்வதே தவிர அழுது கூப்பாடு போடுவதும் சாப்பிடாமல் நோன்பிருப்பதுமல்ல.

" என் கற்பனைகளைப்  பெற்றுக்கொண்டு  அவற்றைக் கைக்கொள்பவனே என்னிடத்தில் அன்பாயிருக்கிறான், என்னிடத்தில் அன்பாயிருக்கிறவன் என்  பிதாவுக்கு அன்பாயிருப்பான் "  (யோவான் -14:21)

மேலும்  வேதத்தில் இப்படி குறிப்பிட்டக்  காலம் என்று ஒரு காலமோ அல்லது அப்படி குறிப்பிட்ட காலத்தில் மட்டும் சில செயல்களை செய்வது நமது ஆன்மீக முன்னேற்றத்துக்கு ஏற்றது என்றோ கூறப்படவில்லை. கிறிஸ்து நம்மை ஒரு சீடத்துவ வாழ்க்கை வாழவே அழைத்துள்ளார். "நீங்கள் ஒருவரிலொருவர் அன்பாயிருங்கள்; நான் உங்களில் அன்பாயிருப்பதுபோல நீங்களும் ஒருவரிலொருவர் அன்பாயிருங்கள். என்கிற புதிதானாக்  கட்டளையை உங்களுக்கு கொடுக்கிறேன். நீங்கள் ஒருவரிலொருவர் அன்பாயிருந்தால் அதனால் நீங்கள் என்னுடையச் சீடர்களென்று எல்லோரும் அறிந்துகொள்வார்கள்."  (யோவான் - 13:34)

கிறிஸ்து கூறிய சீடத்துவ வழக்கை பற்றி பலரும் நினைப்பதில்லை . ஆனால் இன்று உலகதோடு ஒத்து வாழ்ந்துகொண்டு உலக மக்கள் செய்யும் அனைத்துச் செயல்களையும் செய்துகொண்டு தபசு காலத்தில் மட்டும் சில பக்தி முயற்சிகளில் ஈடுபட்டு தங்களைத் தாங்களே உத்தம வாழ்க்கை வாழ்பவர்களாக எண்ணி பல கிறிஸ்தவர்கள் நிறைவடைத்து கொள்கின்றனர். 

குறிப்பிட்ட இந்த நாட்களில் மட்டும் சில உணவுக் கட்டுப்பாடுகளை சிலர் கைக்கொண்டு தாங்கள் தேவனுக்கு ஏற்புடையவர்களாக மாறிவிடத்  துடிக்கின்றனர். இதுவும் பிற மத சகோதர்களை பார்த்து வந்தப்பழக்கம்தான். உண்ணும் உணவு ஒருவரைத் தீட்டுப் படுத்தாது. அசைவ உணவு உண்பதோ காய்கறி உணவுகளை உண்பதோ முக்கியமல்ல. நமது உள்ளமும் வாயிலிருந்து வரும் வார்த்தைகளும் தூய்மையானவையாக, பிறரைக் காய படுத்தாதனவாக இருக்க வேண்டியதே முக்கியம். எனவே தான் இயேசு கிறிஸ்துக்கு கூறினார், "வாய்க்குள்ளே போகிறது மனுஷனைத் தீட்டுப் படுத்தாது, வாயிலிருந்து புறப்படுகிறதே மனுஷனைத் தீட்டுப் படுத்தும்" (மத்தேயு - 15:11)

மேலும் இயேசு கிறிஸ்து கூறினார், "வாயிலிருந்து புறப்படுகிறவைகள் இருதயத்திலிருந்து புறப்பட்டு வரும். அவைகளே மனுஷனைத் தீட்டுப் படுத்தும். எப்படியெனில் இருதயத்திலிருந்து பொல்லாத சிந்தனைகளும், கொலை பாதகங்களும், விபச்சாரங்களும், வேசித்தனங்களும், களவுகளும், பொய்ச்சாட்சிகளும், தூஷணங்களும் புறப்பட்டு வரும். இவைகளே மனுஷனைத் தீட்டுப் படுத்தும் ...." (மத்தேயு - 15: 18-20)

அப்போஸ்தலரான பவுல் அடிகள் இதனைத் தெளிவாக   இப்படிக்  கூறுகிறார், " போஜனமானது நம்மை தேவனுக்கு உகந்தவர்களாக்க மாட்டாது. புசிப்பதனால் நமக்கு ஒரு மேன்மையுமல்ல, புசியாதிருப்பதனால் நமக்கு ஒரு குறையுமல்ல" 1கொரி - 8:8)

 ஆம், பவுல் அடிகள் கூறுவதுபோல, "தேவனுடைய ராஜ்யம் புசிப்பும் குடிப்புமல்ல, அது நீதியும் சமாதானமும் பரிசுத்த ஆவியினால் வரும் சந்தோஷமுமாயிருக்கிறது" (ரோமர் - 14:17)

மேலும் சுற்றுலா  போல கோவில்களை சந்திப்பது பலரது வாடிக்கையாக இருக்கிறது.  சந்திக்கும் கோவில்களை பொறுத்து தேவ பெலன் ஒருவருக்கு அதிகம் வந்துவிடுவதில்லை. சுற்றிச் சுற்றி கோவில்களுக்கு அலைவதைவிட ஒரு இடத்திலிருந்து தேவனை வழிபட முடியாதா? பிதாவை எங்கும் தொழுது கொள்ளலாம் என்று இயேசு கிறிஸ்துவே கூறுகின்றார். "நீங்கள் இந்த மலையிலும் எருசலேமிலும் மட்டுமல்ல, எங்கும் பிதாவைத் தொழுதுகொள்ளும் காலம் வருகிறது" (யோவான்  4:21) 

தேவனை உண்மையான ஆத்துமாவோடு அன்போடு தொழுதுகொள்ளவேண்டுமே தவிர அலைந்து திரிந்து தொழுதுகொள்ள வேண்டாம். "தேவன் ஆவியாயிருக்கிறார், அவரைத் தொழுதுகொள்ளுகிறவர்கள் ஆவியோடும் உண்மையோடும் அவரைத் தொழுது கொள்ளவேண்டும்" (யோவான்  4:24) 

மேலும் நமது உடலே தேவன் வாழும் ஆலயமாயிருக்கிறது. நமது உடலை பாவக கறைகள் இல்லாமல் பரிசுத்தமாக வைத்துக் கொள்வதே மெய்யான ஆராதனை

"நீங்கள் உங்கள் சரீரங்களை பரிசுத்தமும் தேவனுக்குப் பிரியமான ஜீவ பலியாக ஒப்புக் கொடுக்கவேண்டுமென்று தேவனுடைய இரக்கங்களை முன்னிட்டு உங்களை வேண்டிக் கொள்கிறேன். இதுவே நீங்கள் செய்யத் தக்க புத்தியுள்ள ஆராதனை"  (ரோமர் - 12:1) 

"உங்கள் சரீரமானது நீங்கள் தேவனாலே பெற்றும் உங்களில் தங்கியுமிருக்கிற பரிசுத்த ஆவியினுடைய ஆலயமாயிருக்கிறதென்றும் நீங்கள் உங்களுடையவர்களல்ல என்றும் அறியீர்களா?" (1 கொரி  - 6:19) 

அன்பானவர்களே, இயேசு கிறிஸ்துவின் பாடுகள் மரணம் இவற்றைக் குறித்து நமக்கு ஒரு தெளிவு வேண்டும்.  கிறிஸ்து நமக்காக ஏற்படுத்தின மீட்புக்கான வழிதான் அவரது மரணம். அது நமக்குத் புதிய நம்பிக்கையையும் பிதாவிடம் சேரும் வாய்ப்பையும் அளித்துள்ளது.

இயேசு கிறிஸ்துவின் வாழ்வின் முக்கியமான பகுதி அவரது பாடுகளுடன் ஆரம்பிக்கின்றது. இதுவே அறிவிக்கப்படவேண்டிய நற்செய்தி. அப்போஸ்தலரான பவுல் அடிகள் இதனைத் தான் பிரதான அறிவிப்பாக அறிவித்துவந்தார். 

ஆதியில் ஏதேனில் தேவன் அளித்த வாக்குறுதி இயேசு கிறிஸ்துவின் பாடுகள் மரணம் மற்றும் உயிர்த்தெழுதல் மூலம் நிறைவேறியது. 

"உனக்கும் பெண்ணுக்கும், உன் வித்துக்கும் அவள் வித்துக்கும்  பகை உண்டாக்குவேன். அவள் வித்து உன் தலையை நசுக்கும். நீ அதன் குதிகாலை காயப்படுத்துவாய்" (ஆதியாகமம் - 3:15) என தேவன் பாம்பிற்கு (சாத்தானுக்கு)  இட்ட சாபம் பெண்ணின் வித்தாகிய கிறிஸ்துவால்  நிறைவேறியது. தனது சிலுவை மரணத்தின் மூலம் சாத்தானின் தலையை நசுக்கினார். எனவேதான் இந்த உலகத்தின் அதிபதியாகிய சாத்தானுக்கு தன்மீது அதிகாரமில்லை என இயேசு கிறிஸ்து கூறினார். (யோவான் - 14:30)

மேலும் இயேசு கிறிஸ்துவின் மரணம் மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்கான வாயிலைத் திறந்துவிட்டது. பழைய ஏற்பாட்டுக்கால முறைமைகள் மாற்றப்பட்டு கிருபையினால் தேவனைச்  சேரும் மிகப் பெரிய வாய்ப்பு அனைவருக்கும் கிடைக்க இயேசு கிறிஸ்துவின் மரணம் வழிவகுத்தது. காரணம், "இயேசு கிறிஸ்துவின் சரீரம் ஒரேதரம் பலியிடப்பட்டதனாலே அந்தச் சித்தத்தின்படி நாம் பரிசுத்தமாக்கப்பட்டிருக்கிறோம்" (எபிரேயர்  - 10:10)

ஆனால் மிருகங்களின் இரத்தம் பூரண சுத்திகரிப்பை ஏற்படுத்தவில்லை. இதனால் பழைய ஏற்பாட்டுக்காலத்தில் பலி செலுத்திய மனிதன் பாவ மன்னிப்பின் நிச்சயத்தை பெற்று பூரணம் அடையாததால் இரட்சிப்பின் சந்தோஷத்தை அனுபவிக்காததால் மீண்டும் மீண்டும் இரத்த பலி செலுத்தவேண்டியிருந்தது.  (எபிரேயர்  - 10:1-4)

இது இயேசு கிறிஸ்துவின் மரணத்தால் நிவிர்த்தி செய்யப்பட்டது. "இயேசு கிறிஸ்துவும் அநேகருடைய பாவங்களை சுமந்து தீர்க்கும்படிக்கு ஒரேதரம் பலியிடப்பட்டு தமக்காக காத்துக்கொண்டிருக்கிறவர்களுக்கு இரட்சிப்பை அருளும்படி இரெண்டாந்தரம் பாவமில்லாமல் தரிசனமாவார்"   (எபிரேயர்  - 9:28) 

பழைய ஏற்பாட்டின் காலத்தில் பாவ நிவாரணத்திற்காக மிருகங்கள் பலியிடப்பட்டன. காரணம், பாவத்தினால் மரணமடைந்த ஆத்துமாவை மீட்க  இரத்தம் சிந்தப்பட்ட வேண்டியிருந்தது.  ஏனெனில் இரத்தமே உயிர். "மாம்சத்தின்  உயிர் இரத்ததில் இருக்கிறது"  (லேவியராகமம்  - 17:11) மேலும், " சகல மாம்சத்துக்கும் இரத்தம் உயிராயிருக்கிறது, இரத்தம் ஜீவனுக்கு சமானம்" (லேவியராகமம்  - 17:14) என்று வேதம் கூறுகிறது. எனவேதான் "இரத்தம் சிந்துதல் இல்லாமல் பாவ மன்னிப்பு உண்டாகாது"   (எபிரேயர்  - 9:22) என்கிறது வேதம். 

ஆசரிப்புக் கூடாரத்தின் மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்தினுள் நுழையுமுன் ஆசாரியன் இரத்ததால் தன்னைச் சுத்திகரிக்கவேண்டியிருந்தது. இயேசு கிறிஸ்து  தனது சொந்த இரத்தத்தால்  சுத்திகரிப்பை உண்டுபண்ணி பிரதான ஆசாரியனாக மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்தினுள் நுழைந்தது மட்டுமல்ல அவர் மூலம் இரட்சிப்பைப் பெற்றுக்கொண்ட  அனைவரும் அதில் நுழையும் வாய்ப்பையும் ஏற்படுத்திவிட்டார்.

" மாம்சத்தில் பலவீனமாயிருந்த நியாயப்பிரமாணம் செய்யக்கூடாததை தேவனே செய்யும்படிக்கு தம்முடைய குமாரனை பாவ  மாம்சத்தின் சாயலாகவும் பாவத்தைப் போக்கும் பலியாகவும் அனுப்பி மாம்சத்திலே பாவத்தை ஆக்கினைக்குள்ளாகத் தீர்த்தார்" (ரோமர் - 8:3)

" ஆகையால் சகோதரரே நாம் பரிசுத்த ஸ்தலத்தில் பிரவேசிப்பதற்கு இயேசுவானவர் தமது மாம்சமான திரையின் வழியாய்ப் புதிதும் ஜீவனுமான மார்க்கத்தை நமக்கு உண்டுபண்ணினபடியால் அந்த மார்க்கத்தின் வழியாக பிரவேசிப்பதற்கு அவருடைய இரத்தத்தால் நமக்கு தைரியம் உண்டாயிருக்கிறபடியினாலும் .."  (எபிரேயர்  - 10:19,20) என்கிறது வேதம்.

இன்று இயேசு கிறிஸ்துவை மெய்யான தேவனாக ஏற்றுக்கொண்டு அவர் நமது பாவங்களுக்காக மரித்தார் என்பதை விசுவாசித்து நமது பாவங்களை அவரிடம் அறிக்கையிட்டால் நாம் இரட்சிக்கப்படுவோம். ஏனெனில் வேதம் கூறுகிறது, " கர்த்தராகிய இயேசுவை நீ உன் வாயினால் அறிக்கையிட்டு  தேவன் அவரை மரித்தோரிலிருந்து எழுப்பினாரென்று உன் இருதயத்தில் விசுவாசித்தால் இரட்சிக்கப்படுவாய்" (ரோமர் - 10:9)

அன்பானவர்களே! கடமைக்காக மட்டுமல்ல, 40 நாட்கள் மட்டுமல்ல கிறிஸ்துவிடம் அன்புகூர்ந்து நமது வாழ்க்கையை அவரிடம் ஒப்படைக்கவேண்டியதே நாம் செய்யவேண்டியது. நமது வாழ்நாள் முழுவதுக்கும் போதுமானவையாக அவர் இருக்கிறார். உலக ஆசை இச்சைகளுக்காக இயேசுவைத் தேடுவதைவிட்டு  நித்திய ஜீவனுக்காக தேடுவோம். உலக ஆசைகளை நிறைவேற்றிட தேவனைத் தேடுபவன் ஆண்டுக்கு நாற்பது நாட்கள் மட்டுமே தேடுவான். 

"இம்மைக்காக மாத்திரம் நாம் கிறிஸ்துவின்மேல் நம்பிக்கையுள்ளவர்களாய் இருந்தால் எல்லா  மனுஷரைப் பார்க்கிலும் பரிதபிக்கப்படத்தக்கவர்க்களாயிருப்போம்" (1 கொரிந்தியர்  - 15:19)  

Who is the God spoke to people in the Old Testament ?

God who spoke to people in the Old Testament is Jesus Christ 

- By Erik Jones

Many consider the God they read about in the Old Testament to be harsh and vindictive.

This view may be based on simply reading some of the well-known stories of the Old Testament. God expelled Adam and Eve from the Garden of Eden and destroyed the earth with a flood. He sent plagues on ancient Egypt and directed Israel to conquer Canaan through war. And He punished Israel and Judah through captivity by foreign nations. Many interpret these as the actions of a stern God of retribution and justice.

On the other hand, many see the New Testament as quite different. It tells about Jesus Christ, the Son of God, who taught love toward others, showed mercy, healed multitudes of people, held children in His arms and gave His life as a sacrifice without resistance.

Comparing these examples, many have concluded that the Father was the God of the Old Testament—the God of justice and punishment. Jesus, the Son, was the God revealed in the New Testament—the God of love and mercy. Some even believe Jesus came to stand in the gap between us and the Father—essentially delivering us from His Father’s restrictive law!

But the truth of the Bible is much different.

It couldn’t have been the Father!

John revealed a surprising truth in John 1:18: “No one has seen God at any time. The only begotten Son, who is in the bosom of the Father, He has declared Him” (emphasis added throughout). Jesus also said, “And the Father Himself, who sent Me, has testified of Me. You have neither heard His voice at any time, nor seen His form” (John 5:37).

These two scriptures teach us an important fact: The Father has not directly spoken to or been seen by any human being at any time.

But if we look through the Old Testament, we see many occasions when God worked directly with human beings. (Consider, for example, Genesis 2:16-17; 6:13-14; 12:1; 17:1; Exodus 3:4-6; 33:11, 22-23; Numbers 12:6-8; Deuteronomy 4:33; Jeremiah 1:4-10).

We see that a divine being in the Old Testament dealt directly with people; but according to Jesus, this divine being could not have been God the Father.

Jesus said that He came to “reveal” the Father (Matthew 11:27). By claiming to be the Son of God (John 10:36), Jesus contradicted one of the Jew’s most treasured doctrines—that God is composed of strictly one divine being. They did not understand that God is actually a family—composed of the Father and the Son (John 1:18; Romans 1:4; Philippians 2:6-11).

If the One who revealed Himself to the patriarchs and Israel in the Old Testament was not the Father—then who was He?

Jesus Christ’s preexistence

A careful study of the Bible shows clearly that the God who interacted with humans in the Old Testament was the One who became Jesus Christ.

The Bible reveals that before Jesus was born to Mary, He was the One John called “the Word” (John 1:1, 14). This title perfectly describes His function before being born as a human being. “Word” in John 1:1 is a translation of the Greek word Logos, meaning “a word” or “something said” (Strong’s Greek Dictionary). The definition includes both the thought and the spoken word.

The use of Logos to describe Jesus before His human birth gives us insight into His Old Testament identity. The Word was, essentially, the being in the God family who served as the spokesman. He has always been responsible for communicating the will of the Father to human beings—during Old Testament and New Testament times. When God’s voice or revelation was given, it was through the Word—who became Jesus Christ—or an angel. The Father has never spoken directly with human beings.

Jesus Christ made His identity very clear—sometimes even to His physical detriment! In John 8 Jesus said He knew Abraham (verse 56). Since Abraham had lived and died nearly 2,000 years before, this statement offended the Jews Jesus was talking to. They considered it blasphemy that a mere man (as they viewed Him) “not yet fifty years old” had the audacity to claim He had known their patriarch Abraham (verse 57).

But Jesus’ response was even more shocking to them: “Most assuredly, I say to you, before Abraham was, I AM” (verse 58).

Yes, Jesus Christ claimed that He predated Abraham. But, in saying this, Jesus also gave a not-so-subtle clue about His identity that wasn’t lost on the angry Jews who surrounded Him. He referred to Himself as “I AM.” This was actually a divine title of God! When God had appeared to Moses from the burning bush, God had identified Himself as “I AM WHO I AM” and “I AM” (Exodus 3:14).

By identifying Himself as “I AM,” Jesus claimed that He had eternally existed. Christ identified Himself as the God of Abraham and Moses, and the One who led Israel out of Egypt (which is also affirmed by the apostle Paul in 1 Corinthians 10:1-4).

Christ was Creator

Before His birth, Jesus Christ was the God who created all things. The apostle Paul made this fact very clear in his writings.

We read that “God [the Father] … created all things through Jesus Christ” (Ephesians 3:9). Jesus Christ, the Word, created “all things”—the angelic realm, the physical universe and all physical life—for the Father and under His direction.

Colossians 1:16-18 reveals more functions of the Word. He not only created “all things … in heaven and that are on earth,” but He also rules over all authorities and powers that exist under the Father. This means that Christ has authority over the entire angelic and human dominions. He existed “before all things” (He is eternal) and “in Him all things consist” (verse 17).The truth of Jesus being the Creator of all things is also reinforced in 1 Corinthians 8:6 and Hebrews 1:2.

The implications

We have just skimmed the surface of this incredibly important topic. There is much more to understand about the identity of God the Father and Jesus Christ. But the key truth to understand is that God the Father and Jesus Christ the Son exist in total harmony (John 10:30). They share the same perfect character of love, truth, mercy and grace.

Though the Father did not speak directly to people, He is mentioned throughout the Old Testament (for example, both Father and Son are evident in verses like Genesis 1:26; 11:7; and Psalm 110:1). The Father has chosen to accomplish His plan for mankind through Jesus, from beginning to end.

Not only is the character of God (both Father and Son) consistent at all times, God’s expectations for human beings also remain the same. It is vital for us to study and understand both the Old and New Testaments (1 Corinthians 10:11; 2 Timothy 3:16). God’s spiritual law—summarized for us in the 10 Commandments—has remained consistent and binding.

God the Father and Jesus Christ are truly “the same yesterday, today, and forever” (Hebrews 13:8; Malachi 3:6)!

சாகப் பிறந்தவர்

கிறிஸ்துமஸ் சிறப்புக் கட்டுரை 

சாகப் பிறந்தவர் 

- சகோ. எம்.ஜியோ பிரகாஷ்  

இந்த உலகத்தில் பிறக்கும் அனைத்துக் குழந்தைகளுமே  வாழ்வதற்காகவே பிறக்கின்றன. அதாவது அந்தக் குழந்தை வளர்ந்து அதற்காகக் குறிக்கப்பட்டப் பணியைச் செய்து முடிக்கவே பிறக்கின்றன. இந்த உலகத்தில் சாதித்து சிறப்பாக வாழ்பவர்களை உலகமானது பொதுவாக , "அவன் வாழப் பிறந்தவண்டா.. " எனப் பெருமையாகக் கூறுவதுண்டு. ஒவொருவருக்கும் வாழ்வில் ஒரு நோக்கம் உண்டு. மருத்துவராகவேண்டும், பொறியியல் வல்லுநராகவேண்டும், பெரியத் தொழிலதிபராகவேண்டும் ...இப்படிப்  பல நோக்கங்கள்..   ஆனால் சாவதற்காகவே பிறந்த ஒரு குழந்தை உண்டு. அதன் நோக்கமே சாவுதான்.

ஆம் கிறிஸ்து இயேசு உலகினில் வந்த நோக்கமே சாவதற்குத்தான். ஆனால் இன்று  இந்தச் சத்தியம் பெரும்பாலும் மறக்கடிக்கப்பட்டுள்ளது.  பிரபல ஊழியர்கள் இன்று "இயேசு கிறிஸ்து அதிசயம் அற்புதம் செய்ய" வந்ததாக பொய்த் தோற்றத்தை மக்களிடம் பரப்பி வருகின்றனர். பல வருடங்கள் இறையியல் கல்லூரியில் படித்து குருக்களாகவும் ஆயர்களாகவும் இருக்கும் மேதைகளுக்குக்  கூட இந்தச் சத்தியத்தை மக்களுக்கு அறிவிக்கவேண்டுமென்ற ஆர்வம் இல்லை இந்தச் சத்தியம் தெரியவும் இல்லை. "எண்ணில்லாத அதிசயங்கள் செய்து காட்டவே ஒரு புண்ணியனின் மடியினிலே புதல்வனாயினார்" என வேத அடிப்படையற்ற ஒரு பாடலைக் கூட இவர்களால் தவறு எங்க கண்டுபிடித்து புறந்தள்ள முடியவில்லை !

அதிசயம் அற்புதம் செய்து மக்களை மயக்க மந்திரவாதி போதும் மேஜிக் நிபுணர் போதும். கிறிஸ்து உலகில் வரவேண்டிய அவசியமில்லை.

இயேசு கிறிஸ்து உலகினில் வாழ்ந்தபோதே தான் வந்த நோக்கத்தைத்  தெளிவாகக்   குறிப்பிட்டார்:- "அப்படியே மனுஷ குமாரனும் ஊழியம் கொள்ளும்படி வராமல், ஊழியம் செய்யவும் அநேகரை மீட்கும்படியாக தம்முடைய ஜீவனைக் கொடுக்கவும் வந்தார்" (மத்தேயு - 20:28). 

தேவ ஆட்டுக்குட்டி என்றே இயேசு குறிப்பிடப்படுகிறார். அதாவது தேவனுக்குப் பலியிடப்படவேண்டிய ஆடு அவர். அவரது இரத்தம் சிந்தப்படவேண்டும். அந்த இரத்தத்தால்   மனு குலத்துக்கு இரட்சிப்பு கிடைக்கவேண்டுமென்பதே தேவ திட்டம்.  கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு சுமார் எழுநூற்று ஐம்பது வருடங்களுக்குமுன் ஏசாயா தீர்க்கதரிசி இதனைப் பின்வருமாறு தீர்க்கதரிசனமாக குறிப்பிடுகிறார் :-

"மெய்யாகவே அவர் நமது பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்டு நம்முடைய துக்கங்களை சுமந்தார், நாமோ அவர் தேவனால் அடிபட்டு வாதிக்கப்பட்டு, சிறுமைப்பட்டவரென்று எண்ணினோம். நம்முடைய மீறுதல்கள் நிமித்தம் அவர் காயப்பட்டு,  நம்முடைய  அக்கிரமங்களினிமித்தம் அவர் நொறுக்கப்பட்டார்; நமக்கு சமாதானத்தை உண்டுபண்ணும் ஆக்கினை அவர்மேல் வந்தது. அவருடைய தழும்புகளால் குணமாகிறோம். நாமெல்லாரும் ஆடுகளைப்போல வழி தப்பித் திரிந்து, அவனவன் தன் தன் வழியிலே போனோம், கர்த்தரோ நம்மெல்லாருடைய  அக்கிரமத்தையும் அவர்மேல் விழப் பண்ணினார்." (ஏசாயா - 53:4-6)     

இயேசு கிறிஸ்து உலகத்தில் வந்தபோது பல வேளைகளில் இதனைத் தனது  சீடர்களுக்கு விலக்கிக் கூறினார். "அதுமுதல் இயேசு தான் எருசலேமுக்குப் போய் மூப்பராலும் பிரதான ஆசாரியர்களாலும் வேதபாரகர்களாலும் பல பாடுகள் பட்டு கொலையுண்டு மூன்றாம் நாளில் எழுந்திருக்கவேண்டும் என்பதைத் தம்முடைய சீஷர்களுக்குச் சொல்லத்  தொடங்கினார்" (மத்தேயு - 16:21)

" நான் என்  ஜீவனை மறுபடியும் அடைந்துகொள்ளும்படிக்கு அதைக் கொடுக்கிறபடியால் பிதா என்னில்  அன்பாயிருக்கிறார். ஒருவனும் அதை என்னிடத்திலிருந்து எடுத்துக்கொள்ளமாட்டான்; நானே அதைக் கொடுக்கிறேன். அதைக்  கொடுக்கவும் எனக்கு அதிகாரம் உண்டு, அதை மறுபடியும் எடுத்துக்கொள்ளவும் எனக்கு அதிகாரம் உண்டு" (யோவான் - 10:17,18)

தேவனுக்கும் மனிதனுக்கும் இடையே தொடர்பு இல்லாமல் போகக் காரணம் மனிதனது பாவமே.  இந்தப் பாவங்கள் கழுவப்பட்டு தேவனோடு ஒப்புரவாகவேண்டும். அப்போதுதான் தடை நீங்கி தேவத்  தொடர்பு ஏற்படும். பாவங்கள் இரத்தத்தினால் மட்டுமே சுத்திகரிக்கப் பட முடியும். காரணம் " இரத்தம் சிந்துதல் இல்லாமல் பாவ மன்னிப்பு உண்டாகாது" (எபிரேயர் - 9:22)  ஏனெனில் மனிதனது உயிர் இரத்தத்தில் இருக்கிறது என வேதம் தெளிவாகக்  கூறுகின்றது.

"மாம்சத்தின்  உயிர் இரத்தத்தில் இருக்கிறது." (லேவியராகமம் -17:11)

"சகல மாம்சத்திற்கும் இரத்தம் உயிராயிருக்கிறது. இரத்தம் ஜீவனுக்குச் சமானம். ஆகையால் எந்த   மாம்சத்தின் இரத்தத்தையும் புசிக்கவேண்டாம். சகல மாம்சத்தின் உயிரும் அதன் இரத்தமே"  (லேவியராகமம் -17:14)

மனிதன் பாவம் செய்யும்போது ஆத்தும மரணம் ஏற்படுகின்றது. எனவேதான் வேதம், " பாவத்தின் சம்பளம் மரணம்" (ரோமர் - 6:23) எனக் கூறுகிறது. மனிதனது உயிர் இரத்தத்தில் இருப்பதால் பாவத்தால் மரணமடைந்த ஆத்துமாவை மீட்க இரத்தம் கொடுக்கப்படவேண்டும். இதுவே கிறிஸ்தவத்தின் அடிப்படை.  

பழைய ஏற்பாட்டுக் காலத்தில் பாவ நிவாரணத்துக்காக மனிதர்கள் ஆடு; மாடு; காளை இவற்றைப் பலியிட்டு வந்தனர். லேவியராகமத்தில் இதுகுறித்த தெளிவான விளக்கத்தை நாம் காணலாம். ஆனால் மிருகங்களின் இரத்தம் மனிதனை முற்றும் முழுவதுமாக பாவத்திலிருந்து விடுவிக்கவில்லை. எனவே ஒருதரம் பலியிட்ட மனிதன் தன்னில் பாவம் உண்டு எனும் உணர்வு தொடர்ந்து இருப்பதால் வருடம்தோறும் மீண்டும் மீண்டும் பலி செலுத்தி வந்தான். இதுகுறித்து எபிரேயர் நிருபத்தில் பின்வருமாறு வாசிக்கிறோம்;

"..........வருஷம்தோறும் இடைவிடாமல் செலுத்தப்பட்டு வருகிற ஒரேவிதமான பலிகளினாலே அவைகளைச் செலுத்த வருகிறவர்களை ஒருக்காலும் பூரணப்படுத்தமாட்டாது. பூரணப் படுத்துமானால் ஆராதனைச் செய்கிறவர்கள் ஒருதரம் சுத்தமாக்கப் பட்டபின்பு  இன்னும் பாவங்கள் உண்டென்று உணர்த்தும் மனச்சாட்சி   அவர்களுக்கு இல்லாதிருப்பதினால் அந்தப் பலிகளைச் செலுத்தப்படுவது நிறுத்தப்படுமல்லவா?  அப்படி நிறுத்தப் படாதபடியால் பாவங்கள் உண்டென்று அவைகளினாலே வருஷந்தோறும் நினைவு கூருதல் உண்டாயிருக்கிறது. அல்லாமலும் காளை வெள்ளாட்டுக் கடா இவைகளுடைய இரத்தம் பாவங்களை நிவர்த்தி செய்யமாட்டாதே" (எபிரேயர் - 10:1-4)

இப்படி காளை வெள்ளாட்டுக் கடா இவைகளுடைய இரத்தம் பாவங்களை நிவர்த்தி செய்யமாட்டாதே போனதால் பாவமில்லாத கிறிஸ்து தனது சொந்த இரத்தினால் பாவ நிவாரணத்தை ஏற்படுத்தினார். இதனை எபிரேயர் நிருபம், " கிறிஸ்துவும் அநேகருடைய பாவங்களைச் சுமந்து தீர்க்கும்படி ஒரேதரம் பலியிடப்பட்டு.." (எபிரேயர் -  9:28) எனக் கூறுகிறது

மேலும் , "இயேசு கிறிஸ்துவின் சரீரம் ஒரேதரம் பலியிடப்பட்டதனால் அந்தச் சித்தத்தின்படி நாம் பரிசுத்தமாக்கப்பட்டிருக்கிறோம் " (எபிரேயர் -  10:10)

இயேசு கிறிஸ்து உலகினில் வந்த நோக்கமே இதுதான். தனது சொந்த இரத்தத்தைச் சிந்தி  மானுக் குலத்துக்கு இரட்சிப்பை அளிக்கவே கிறிஸ்து உலகினில் வந்தார்.  அன்பானவர்களே, நமது பாவங்கள் இயேசு கிறிஸ்துவின் இரத்தத்தால் கழுவப்பட வேண்டும். அதற்கு நமது பாவங்களை அவரிடம் முழு மனதுடன் அறிக்கையிடவேண்டும்.  அப்படி அறிக்கையிடும் போது கிறிஸ்து நமக்குள் வருவதையும் நமது வாழ்வு மாறுவதையும் நாம் அனுபவ பூர்வமாக உணர்ந்துகொள்ள முடியும்.  இதுவே இரட்சிப்பின் அனுபவம் - மறுபடியும் பிறக்கும் அனுபவம். இந்த அனுபவத்தைப் பெறாமல் ஒருவன் தேவனுக்காக எதனையும் செய்யமுடியாது, தேவன் அதனை அங்கீகரிக்கவும் மாட்டார்.

யோவான் மூன்றாவது அதிகாரத்தில் நிக்கோதேமு எனும் யூத குருவைப் பற்றி பார்க்கிறோம். அவர் கிறிஸ்து தேவனிடத்திலிருந்து வந்த போதகர் என்பதை அறிந்திருந்தார். அவர் இயேசுவிடம், "ரபீ , நீர்  தேவனிடத்திலிருந்து வந்த போதகர் என்று அறிந்திருக்கின்றோம், ஏனெனில் ஒருவனும் தன்னுடனே தேவன் இராவிட்டால் நீர் செய்கிற இப்படிப்பட்ட அற்புதங்களை செய்ய மாட்டான் என்றான் " (யோவான் - 3:2)  அவனுக்கு இயேசு கிறிஸ்து கூறிய பதிலைப் பாருங்கள் :-

" ஒருவன் மறுபடியும் பிறவாவிட்டால் தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக் காணமாட்டான் என்று மெய்யாகவே மெய்யாகவே உனக்குச் சொல்லுகிறேன் " என்றார்.  (யோவான் - 3:3) அன்பானவர்களே தேவனுடைய வேத ஆகமங்களை படித்து ,  தேவனை போதித்து வாழ்ந்த ஒரு குருவுக்கு மறுபடி பிறக்க வேண்டியது அவசியமானதாக இருக்குமேயானால், நமக்கு அது எவ்வளவு அவசியம் என்று எண்ணிப்பாருங்கள்! இயேசு தேவனுடைய குமாரன் என்று வாயினால் சொன்னால் மட்டும் போதாது, மறுபடி பிறக்கவேண்டும்.  இன்று நாமும் ஆலயங்களுக்குச் செல்லலாம், தேவனுக்கென்று அரிய பல செயல்களை செய்யலாம்,  ஆனால் மறுபடி பிறந்த அனுபவம் இல்லாவிட்டால் அனைத்துமே வீண்தான்.

கிறிஸ்து உலகினில் வந்தபோது உலகம் அவரை அறிந்துகொள்ளவில்லை. "அவர் உலகத்தில் இருந்தார், உலகம் அவர்மூலமாய் உண்டாயிற்று, உலகமோ அவரை அறியவில்லை" (யோவான் - 1:10) எனக் கூறுகிறது வேதம். அன்பானவர்களே இன்றும் உலகம் அவரை அறிந்துகொள்ளவில்லை.  அப்படி அறியாததனால்தான் இன்று அவரை அதிசயம் செய்ய வந்தார், அற்புதம் செய்ய வந்தார் என மந்திரவாதியாக அல்லது ஒரு மேஜிக் நிபுணனாக பார்க்கின்றனர். இப்படி கிறிஸ்தவ தொலைக்காட்சிகளிலும் பத்திரிகைகளிலும் , ஜெபக் கூட்டங்களிலும் கிறிஸ்துவை காண்பிப்பதால் மற்ற மக்கள் கிறிஸ்தவத்தின் உண்மைத் தன்மையை அறிய முடியவில்லை.

இந்தக் கிறிஸ்துமஸ் நாளில் நாம் செய்யவேண்டியது இதுதான் .. கிறிஸ்து நமது உள்ளத்தில் பிறக்க இடம் கொடுக்கவேண்டும் வெறும் வெளி ஆடம்பரங்களல்ல ..நமது உள்ளம் புதிதாக்கப்பட்டு நாம் புதுப் பிறப்படையவேண்டும். அதற்கு நமது பாவங்களை கிறிஸ்துவிடம் அறிக்கையிட்டு அவரது பரிசுத்த இரத்ததால் கழுவப்பட வேண்டுவோம். அப்போது அந்த மேலான அனுபவம் நமக்கு கிடைக்கும்.

கிறிஸ்து என்ற பெயருக்கு அர்த்தமே இரட்சகர் என்பதே. "அவள் ஒரு குமாரனைப் பெறுவாள், அவருக்கு இயேசு என்று பெயரிடுவாயாக; ஏனெனில் அவர் தமது ஜனங்களின் பாவங்களை  நீக்கி அவர்களை இரட்சிப்பார்" (மத்தேயு - 1:21)  

"பாவிகளை இரட்சிக்க கிறிஸ்து இயேசு உலகத்தில் வந்தார் என்கிற வார்த்தை உண்மையும் எல்லா அங்கீகரிப்புக்கும் பாத்திரமானது ..." (1 தீமோத்தேயு - 1:15)   

" நானே வழியும், சத்தியமும் ஜீவனுமாயிருக்கிறேன் என்னாலேயல்லாமல் ஒருவனும் பிதாவினிடத்தில் வரான் " (யோவான் - 14:6) என்றார் கிறிஸ்து. ஆமென்  

10 Scientific Facts In Bible

10 Scientific Facts In Bible 

By -  DESI STORIES

1. Blood Clotting in a Newborn Baby

Circumcision on the eighth day is ideal (Genesis 17:12; Leviticus 12:3; Luke 1:59). Medical science has discovered that the blood clotting chemical prothrombin peaks in a newborn on the eighth day. This is therefore the safest day to circumcise a baby. How did Moses know?

Genesis 17:12 says “And he that is eight days old shall be circumcised among you, every man child in your generations, he that is born in the house, or bought with money of any stranger, which is not of thy seed.” Leviticus 12:3 and Luke 1:59 say pretty much the same thing.

2. Existence of Dinosaurs

The Bible describes dinosaurs (Job 40:15-24). In 1842, Sir Richard Owen coined the word dinosaur, meaning “terrible lizard,” after discovering large reptilian-like fossils. However in the Book of Job, written 4,000 years earlier, God describes the behemoth as: the largest of all land creatures, plant eating (herbivore), with great strength in its hips and legs, powerful stomach muscles, a tail like a cedar tree, and bones like bars of iron. This is an accurate description of sauropods – the largest known dinosaur family.


3. Wireless Communication

The Bible says that light can be sent, and then manifest itself in speech (Job 38:35). We now know that radio waves and light waves are two forms of the same thing – electromagnetic waves. Therefore, radio waves are a form of light. Today, using radio transmitters, we can send “lightnings” which indeed speak when they arrive.

Job 38:35 says “Canst thou send lightnings, that they may go and say unto thee, Here we are?”Lightnings, not light. There’s a bit of difference. Actually, there’s a freakin’ huge difference. And the part where “they” say “Here we are?” Thunder. Amazing! The Hebrews knew about lightning and thunder!

4. Blood circulation is the key factor in physical life

The book of Leviticus (written prior to 1400 BC) describes that:
Leviticus 17:11 – ‘For the life of the flesh is in the blood, and I have given it to you upon the altar to make atonement for your souls; for it is the blood that makes atonement for the soul.’

The blood carries water and nourishment to every cell, maintains the body’s temperature, and removes the waste material of the body’s cells. The blood also carries oxygen from the lungs throughout the body. In 1616, William Harvey discovered that blood circulation is the key factor in physical life—confirming what the Bible revealed 3,000 years earlier.

5. Principles of fluid dynamics

The Bible includes some principles of fluid dynamics.

Job 28:25

“To establish a weight for the wind,
And apportion the waters by measure.”

The fact that air has weight was proven scientifically only about 300 years ago. The relative weights of air and water are needed for the efficient functioning of the world’s hydrologic cycle, which in turn sustains life on the earth.

6. Consuming fat contributes to heart disease

The Bible cautions against consuming fat (Leviticus 7:23). Only in recent decades has the medical community determined that fat clogs arteries and contributes to heart disease.

Leviticus 7:23 says “Speak unto the children of Israel, saying, Ye shall eat no manner of fat, of ox, or of sheep, or of goat.”

7. Scattering of light

Sir Isaac Newton studied light and discovered that white light is made of seven colors, which can be “parted” and then recombined. Science confirmed this four centuries ago – God declared this four millennia ago!

The words of Job 38:24 are “By what way is the light parted, which scattereth the east wind upon the earth?” 

8. Earth is not flat


The prophet Isaiah also tells us that the earth is round: “It is he that sitteth upon the circle of the earth, and the inhabitants thereof are as grasshoppers; that stretcheth out the heavens as a curtain, and spreadeth them out as a tent to dwell in:” (Isaiah 40:22). This is not a reference to a flat disk, as some skeptic maintain, but to a sphere. Secular man discovered this 2,400 years later. At a time when science believed that the earth was flat, is was the Scriptures that inspired Christopher Columbus to sail around the world.

9. All stars are unique and different

Centuries before the advent of the telescope, the Bible declared what only God and the angels knew – each star varies in size and intensity!

Corinthians 15:41 – There is one glory of the sun, another glory of the moon, and another glory of the stars; for one star differs from another star in glory.

All stars look alike to the naked eye.* Even when seen through a telescope, they seem to be just points of light. However, analysis of their light spectra reveals that each is unique and different from all others.

10. The Orbit of The Sun

Scientists have long believed that the earth revolved around the sun, which was stationary. This caused them to scoff at the following verses which, they said, taught the opposite…

“In them has He set a tabernacle for the sun, which is as a bridegroom coming out of his chamber, and rejoices as a strong man to run a race. His [the sun’s] going forth is from the end of the heaven, and his circuit unto the ends of it: and there is nothing hid from the heat thereof.” [Psalm 19:4-6]

However, it was later discovered that the sun has a “circuit” through the heavens, just as the Bible says. The Sun – in fact, our whole solar system – orbits around the center of the Milky Way. The Galaxy is so huge that the Sun requires 230 million years to complete one orbit, although it is moving through space at approximately 600,000 miles per hour.

சத்திய ஆவியாகிய தேற்றரவாளன்

சத்திய ஆவியாகிய தேற்றரவாளன் 

சகோ . எம் . ஜியோ பிரகாஷ்

(இக்கட்டுரை சகோதரரால் எழுதப்பட்டு 'ஆதவன்' செப்டம்பர் 2013 இதழில் பிரசுரமானது. ஒருசில புதிய கருத்துச்  சேர்க்கையுடன் இணைய தளத்தில் தற்போது வெளியிடப்படுகிறது )

இந்த உலகத்தில் கிறிஸ்தவ பெற்றோருக்கு குழந்தையாகப் பிறந்தவர்களும், கிறிஸ்தவப் பெயரைக் கொண்டவர்களும், இயேசு கிறிஸ்துவை விசுவாசிப்பவர்களும், அவரைத் தேவ குமாரன் என ஏற்றுக்கொண்டவர்களும் பொதுவாகக் கிறிஸ்தவர்கள் என அழைக்கப்பட்டாலும் வேதம் அதற்கு வேறொரு அளவுகோலைக் குறித்துள்ளது. ஆம், தேவனுடைய பரிசுத்த ஆவி உள்ளவனே கிறிஸ்தவன் எனக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எனவேதான் பவுல் அடிகள், " கிறிஸ்துவின் ஆவி இல்லாதவன் அவருடையவனல்ல" (ரோமர்-8:9) என்று கூறுகிறார்.

கிறிஸ்துவின் ஆவியாகிய பரிசுத்த ஆவி ஒரு மனிதனுக்குள் இருந்தால் மட்டுமே அவன் ஒரு சாட்சியுள்ள வாழ்க்கை வாழ்ந்து கிறிஸ்துவை உலகிற்கு வெளிப்படுத்தமுடியும். கிறிஸ்துவைப் பிரதிபலிப்பவனே கிறிஸ்தவன். "கிறிஸ்து அவன் " எனச் சொல்லும்படி வாழ்பவனே கிறிஸ்தவன். முதன் முதலில் கிறிஸ்துவைப்போல ஒரு வாழ்வு - ஒரு சீடத்துவ வாழ்வு - வாழ்ந்த ஒரு கூட்டம் மக்களுக்கே கிறிஸ்தவர்கள் எனும் பெயர் வந்தது என வேதம் கூறுகிறது. "முதல் முதல் அந்தியோகியாவிலே சீஷர்களுக்கு கிறிஸ்தவர்கள் என்கிற பெயர் வழங்கிற்று" (அப்போஸ்தலர் - 11:26)

இயேசு கிறிஸ்து மரித்து உயிர்த்து விண்ணகம் செல்லுமுன் இதனைத்தான் தனது சீடர்களுக்கு அறிவித்தார். "பரிசுத்த ஆவி உங்களிடத்தில் வரும்போது நீங்கள் பெலனடைந்து எருசலேமிலும், யூதேயாவிலும், சமாரியாவிலும் பூமியின் கடைசிபரியந்தம் எனக்குச் சாட்சிகளாய் இருப்பீர்கள்".  (அப்போஸ்தலர் - 1:8)

அதாவது ஒருவர் கிறிஸ்துவுக்குச் சாட்சியாக விளங்கவேண்டுமென்றால் அவர் பரிசுத்த ஆவியினால் பெலனடைய வேண்டியது அவசியமாய் இருக்கிறது.

மனிதர்களது வாழ்வு "இம்மை" எனும் இவ்வுலக ஆசைகள் நிறைந்த "மாம்ச வாழ்வு" எனவும்  "மறுமை " நிலை சார்ந்த "ஆவிக்குரிய வாழ்வு" எனும் இரண்டு நிலைகளில் உள்ளது. அதாவது , மாம்சம் சார்ந்த "ஊனியல்புக்குட்பட்ட வாழ்க்கை", "ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை" எனும் இரண்டு நிலைகளை உடையது மனித வாழ்க்கை.  

இவற்றில் ஊனியல்புக்குட்பட்ட வாழ்க்கை தேவனுக்கு உகந்த வாழ்க்கையல்ல. மாறாக ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை எனும் வாழ்வே தேவனுக்குரிய வாழ்க்கை. அப்படியொரு ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை வாழவே தேவன் நம்மை அழைத்துள்ளார். 

எனவேதான் வேதம் கூறுகிறது, " மாம்ச சிந்தை மரணம், ஆவியின் சிந்தையோ ஜீவனும் சமாதானமுமாம்" (ரோமர்-8:6). மேலும், "தேவனுடைய ஆவி உங்களில் வாசமாயிருந்தால் நீங்கள்   மாம்சத்துக்குட்பட்டவர்களாய் இராமல் ஆவிக்குரியவர்களாய் இருப்பீர்கள்"  (ரோமர்-8:9) என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

பரிசுத்த ஆவி என்பது கிறிஸ்துவின் ஆவி (ரோமர்-8:9). இயேசு கிறிஸ்து உலகத்தில் வாழ்ந்தபோது அதனை அவரது சீடர்களுக்கு அளித்தார். "அவர்கள்மேல் ஊதி பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்" என்றார். (யோவான் - 20:22)

தேவனுடைய பரிசுத்த ஆவியானவருக்கு வேதத்தில் பல்வேறு பெயர்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. 

"எங்கும் நிறைந்தவர் " (சங்கீதம் - 139:7-10

"சத்திய ஆவி"  (யோவான் - 15;26)

"தேற்றரவாளன் "   (யோவான் - 15;26)

"இரட்சிக்கும் ஆவி" (தீத்து  - 15;26)

"ஜீவத் தண்ணீர் " (யோவான் - 4;13,14)

"மீட்கப்படும் நாளுக்கான முத்திரை" (எபேசியர் - 4:30)

"பெலன் அளிப்பவர் " ( அப்போஸ்தலர் - 1:8)

"பெலவீனங்களில் உதவுபவர்" (ரோமர்-8:26,27)

"நமக்காக வேண்டுதல் செய்பவர் "   (ரோமர்-8:26,27)

"விடுதலை அளிப்பவர்" (2 கொரிந்தியர் - 3:17)

"ஞானத்தை அளிப்பவர்" (எபேசியர் - 1:17)

வேதம் பரிசுத்த ஆவியானவரைப் பற்றி இப்படிக் கூறினாலும் இன்னும் பல கிறிஸ்தவர்கள் இதுபற்றிய ஒரு தெளிவோ அல்லது பரிசுத்த ஆவியானவரின் அனுபவமோ இல்லாமல் ஆவிக்குரிய சபை எனக் கூறப்படும் ஏதோ ஒரு சபையில் அமர்ந்துகொண்டு துள்ளுபவர்களாக, அல்லது சாதாரண ஒரு கிறிஸ்தவ சபையில் ஞாயிறு ஆராதனையில் கடமைக்காகக் கலந்துகொண்டு பரிசுத்த ஆவியானவரைப் பற்றியோ வேறு எதைப்பற்றியுமோ கவலை இல்லாமல் வாழும் ஒரு நிலைதான் இன்று இருக்கிறது.

ஆவிக்குரிய சபைகள் என்று கூறப்படும் பல சபைகளில் பரிசுத்த ஆவியைப் பற்றி தவறான கருத்தே பரப்பப்பட்டு, ஒருவர் "லப ..லப ..சபாலா ...லப் ..லப் " என ஏதோ உளறிவிட்டால் அவர் பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுவிட்டார் எனக் கூறி மற்றவர்களையும் அப்படிப் பேசத் தூண்டும் ஒரு நிலை இருக்கிறது. எப்படி அந்நிய பாஷை பேசுவது எனப் போதகர்கள் விசுவாசிகளுக்கு வகுப்பெடுக்கின்றனர். இதனால் தாங்களும் பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுள்ளோம் என மற்றவர்கள் நினைக்கவேண்டும் என்பதற்காக சுயமாக அந்நிய பாஷை பேச்சும் விசுவாசிகளும் பல சபைகளில் நிறைந்துள்ளனர்.

அந்நிய பாஷை பேசுவதுதான் பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுக்கொண்டதற்கு அடையாளம் என ஒரு தவறுதலான போதனையை போதகர்கள் கொடுத்துள்ளனர். ஆனால் வேதம் அப்படிக் கூறவில்லை. ஆவியின் பல்வேறு ஒன்பது வாரங்களில் அந்நிய பாஷையும் ஒன்று என்றுதான் கூறுகிறது. ஒருவர் அந்நிய பாஷை பேசுவதால் மட்டுமே பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுள்ளார் என்றோ  பேசாததால் அவர் பரிசுத்த ஆவியைப் பெறவில்லை என்றோ கூறிட முடியாது.

"எல்லோரும் அப்போஸ்தலர்களா? எல்லோரும் தீர்க்கதரிசிகளா? எல்லோரும் போதகர்களா? எல்லோரும் அற்புதங்களைச் செய்கிறவர்களா? எல்லோரும் குணமாகும் வரங்களுடையவர்களா? எல்லோரும் அந்நிய பாஷைகளைப் பேசுகிறார்களா? ....." (1 கொரிந்தியர் - 12:29,30) எனப் பவுல் அடிகள் எழுதுவதிலிருந்து  இதனை அறிந்துகொள்ளலாம். எனவே பரிசுத்த ஆவியின் நிறைவுக்கு அந்நியபாஷை அடையாளமல்ல என்பது தெளிவு.

இன்று பரிசுத்த ஆவியைப் பெற்றுள்ளேன் எனக் கூறும் பலரும் ஆராதனை வேளைகளில் பரலோக இன்பத்தை அடைந்துவிட்டதைப்போல துள்ளிக் குதித்தாலும் ஆராதனை வேளைக்குப் பின் இவர்களிடம் எந்த நல்லக்  குணங்களும் இருப்பதில்லை. உலகவாழ்கையில் உண்மையோ நீதியோ நேர்மையோ இவர்களிடம் இருப்பதில்லை. இப்படிப்பட்ட மனிதர்களால்தான் சத்திய மார்க்கம் தூஷிக்கப்பட்டு பிற மக்கள் கிறிஸ்தவத்தைப் பற்றி தவறாக நினைக்கக் கூடிய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.

"எவனாகிலும் மனுஷ குமாரனுக்கு விரோதமான விஷேஷத்தைச் சொன்னால் அது அவனுக்கு மன்னிக்கப்படும் ; பரிசுத்த ஆவிக்கு விரோதமாய் தூஷணஞ்சொல்லுகிறவனுக்கோ மன்னிக்கப்படுவதில்லை " (லூக்கா-12:10) பரிசுத்த ஆவியைப் பெறாமல் பெற்றதாகக் கூறுவதும் அவருக்கு விரோதமாகத் தூஷணம் சொல்வதுதான். இத்தகைய தவறுகள் நம்மிடம் இருந்தால் திருத்திக்கொண்டு வேதம் கூறும் பரிசுத்த ஆவியானவரைப் பெற  வேண்டுதல் செய்யவேண்டும்.

ஒருவர் தனது பாவங்களை உணர்ந்து  மெய்யான மனஸ்தாபப்பட்டு தேவனிடம் வேண்டுதல் செய்யும்போது  தேவன் அவரை இரட்சிப்பின் ஆவியால் நிரப்புகிறார். இரட்சிப்பின் ஆவி என்பதும் பரிசுத்த ஆவிதான். ஒருவர் இரட்சிக்கப்படுவதற்கு முத்திரை அடையாளமாக தேவன் பரிசுத்த ஆவியை அளிக்கிறார். எனவேதான், "நீங்கள் மீட்கப்படும் நாளுக்கென்று முத்திரையாகப் பெற்ற தேவனுடைய பரிசுத்த ஆவி  ....".(எபேசியர் - 4:30) என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

ஒருவர் இரட்சிக்கப்படும்போது பரிசுத்த  ஆவியைப் பெற்றாலும் மேலான ஒரு நிறைவின் அடையாளம் ஒருவரது ஆவிக்குரிய வளர்ச்சி நிலையையும் அவரது தனிப்பட்ட தாகத்தையும் பொறுத்து ஒருவர்க்கு கிடைக்கிறது. இதனையே "பரிசுத்த ஆவியின்  நிறைவு" என்கிறோம். இதனை பலப்படுத்தல் அல்லது திடப்படுத்தல் என்று கூறலாம். ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையில் நடக்க நாம் திடப்படுகிறோம்.

ஆனால் ஆவிக்குரிய காத்திருப்புக் கூட்டங்கள், ஆவியைப் பெற உபவாச ஜெபம் என ஊழியர்களால் வழிநடத்தப்படும் பல விசுவாசிகள் வெறும் மனக் கிளர்ச்சியை பரிசுத்த ஆவியென எண்ணிக்கொண்டு துள்ளிக் குதிக்கின்றனர். ஆவியின் நிறைவு வெறும் உடல் சார்ந்த குதூகலம் அல்ல. அது ஆத்துமா சார்ந்தது. ஒருவர் பரிசுத்த ஆவியினால் ஆட்கொள்ளப்படும்போது அவரது மனது மறு  ரூபமாகிறது. அது உள்ளான மனிதனில் மிகப் பெரிய மாறுதலைக் கொண்டு வருகிறது.

ஆவியின் நிறைவை மதுவால் ஆட்கொள்ளப்பட்ட ஒரு மனிதனுக்கு உவமைப்படுத்திக் கூறலாம். மதுவின் மயக்கத்தால் ஆட்கொள்ளப்பட்ட ஒரு மனிதனிடம் பல மாறுதல்களை நாம் காணலாம். அவனது நடை, பேச்சு, செயல் அனைத்தும் மதுவுக்கு அடிமையாகி அதனை வெளிப்படுத்தும். அவன் முற்றிலும் மதுவின் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பான்.

இதுபோலவே தேவனது ஆவியால்  நிறையும்போது ஒருவன் ஆவியானவரின் முழுக் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பான். உலகில் அவனது நடை, பேச்சு, செயல்பாடுகள் அனைத்தும் ஆவிக்குட்பட்டதாக இருக்கும். சாதாரண மக்களைவிட வித்தியாசமானதாக இருக்கும். இதுவே ஆவியில் நிரம்புதல். அதாவது பரிசுத்த ஆவியானவரின் முழுக் கட்டுப்பாட்டில் இருத்தல்.  பவுல் அடிகள் இதனை, "துன்மார்க்கத்துக்கு ஏதுவான மதுபான வெறி கொள்ளாமல் ஆவியினால் நிறைந்து" (எபேசியர்- 5:18) என்று கூறுகிறார். இப்படி ஆவியால் நிரம்பி ஆவியானவரின் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பவர்களே தேவனுடைய மக்கள் என்கிறது வேதம்.

"எவர்கள் தேவனுடைய ஆவியினாலே நடத்தப்படுகிறார்களோ, அவர்கள் தேவனுடைய புத்திரராயிருக்கிறார்கள்" (ரோமர்-8:14)

இப்படி ஒருவர் ஆவியினால் நிறையும்போது மட்டுமே அவரில் ஆவியின் கனிகள் வெளிப்படும், அதாவது ஆவிக்குரிய குணங்கள் வெளிப்படும். "ஆவியின் கனியோ அன்பு, சந்தோஷம், சமாதானம், நீடிய பொறுமை, தயவு, நற்குணம், விசுவாசம், சாந்தம், இச்சையடக்கம் ......"(கலாத்தியர் -  5:22,23) இத்தகைய ஆவியின் கனிகள் எனும் குணங்களுள்ளவனே ஆவியில் நிறைந்தவன். அத்தகையவனே  கிறிஸ்துவின் சீடன்.

இயேசு கிறிஸ்து எனவேதான் கூறினார், " நீங்கள் மிகுந்த கனிகள் கொடுப்பதினால் என் பிதா  மகிமைப் படுவார், எனக்கும் சீஷராயிருப்பீர்கள்"  (யோவான் - 15;8)

இப்படி ஒரு கனி கொடுக்கும் வாழ்வு வாழவே கிறிஸ்து நம்மை அழைத்திருக்கிறார். "நீங்கள் போய்க் கனி கொடுக்கும்படிக்கும், உங்கள் கனி நிலைத்திருக்கும்படிக்கும் நான் உங்களை ஏற்படுத்தினேன் " (யோவான் - 15;16) என்று இயேசு கிறிஸ்துக் கூறவில்லையா?

மேலும், தேவனுடைய பரிசுத்த ஆவியில் வலுப்படும்போது இயேசு கிறிஸ்து நமக்குத் பெரியவராகத் தோன்றுவார். கிறிஸ்துவில் நமது விசுவாசம் வலுப்பெறும். ஏனெனில் பரிசுத்த ஆவியானவர் கிறிஸ்துவைக் குறித்தே சாட்சியளித்துப் பேசுகிறார்.

"பிதாவினிடத்திலிருந்து நான் உங்களுக்கு அனுப்பப் போகிறவரும்  பிதாவினிடத்திலிருந்து புறப்படுகிறவருமான சத்திய ஆவியாகிய தேற்றரவாளன் வரும்போது அவர் என்னைக் குறித்துச் சாட்சி கொடுப்பார்" (யோவான் - 15;26)

எனவே இயேசு கிறிஸ்துவைக் குறித்து அறியவேண்டுமானால் கூட நாம்  பரிசுத்த ஆவியானவரையே அதிகம் தேடவேண்டும். ஏனெனில், "பரிசுத்த ஆவியினாலேயன்றி இயேசுவைக் கர்த்தர் என்று எவனும் சொல்ல முடியாது என்று உங்களுக்குத் தெரிவிக்கிறேன்" (1 கொரிந்தியர் - 12:3) என எழுதுகிறார் பவுல் அடிகள்.

அன்பானவர்களே, பரிசுத்த ஆவியினால் நிறைந்து துள்ளிக் குதிப்பதற்கல்ல, கிறிஸ்துவை இன்னும் அதிகம் அதிகம் அறிந்து கனியுள்ள ஒரு வாழ்க்கை வாழ நம்மை ஒப்புக் கொடுப்போம்; அதன்  மூலம் கிறிஸ்துவை உலகிற்கு வெளிப்படுத்துவோம் , ஆமென்.