Meditation verse - யோவான் 14: 1 / John 14:1

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,419

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 27, 2024. 💚வெள்ளிக்கிழமை

"உங்கள் இருதயம் கலங்காதிருப்பதாக; தேவனிடத்தில் விசுவாசமாயிருங்கள், என்னிடத்திலும் விசுவாசமாயிருங்கள்." ( யோவான் 14: 1)

இன்றைய தியான வசனத்தில் ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து நமக்கு ஆறுதலான வார்த்தைகளைக் கூறுகின்றார். ஒருவேளை நாம் இன்று பல்வேறுவித எண்ணங்களால் கலங்கிக்கொண்டிருக்கலாம். நமது பிரச்சனைகள், நோய்கள், கடன் பாரங்கள் நம்மை அழுத்தி என்ன செய்வோம் என ஏங்கிக்கொண்டிருக்கலாம். ஆனால் ஆண்டவராகிய இயேசு நம்மைப் பார்த்துக் கூறுகின்றார், "உங்கள் இருதயம் கலங்காதிருப்பதாக."

தொடர்ந்து இந்த வசனத்தில் அவர் கூறுகின்றார், "தேவனிடத்தில் விசுவாசமாயிருங்கள், என்னிடத்திலும் விசுவாசமாயிருங்கள்." என்று. அதாவது பிதாவிலும் என்னிலும் உங்கள் உள்ளமானது விசுவாசம் கொள்ளட்டும் என்கின்றார். நமது உள்ளமானது கலக்கமடைய முக்கிய காரணம் பயம். நாம் பிரச்சனைகளையும் சூழ்நிலைகளையும் கண்டு பயந்து பயத்துக்குள்ளாகி கலங்கி நிற்கின்றோம். 

அப்போஸ்தலரான யோவான் எழுதுகின்றார், "அன்பிலே பயமில்லை; பூரண அன்பு பயத்தைப் புறம்பே தள்ளும்; பயமானது வேதனையுள்ளது, பயப்படுகிறவன் அன்பில் பூரணப்பட்டவன் அல்ல." (1 யோவான்  4 : 18) என்று. ஆம், சூழ்நிலைகளைப் பார்த்து பயந்து கொண்டிருக்கின்றோமென்றால் இன்னும் நாம் தேவன்மேலுள்ள அன்பில் பூரணப்படவில்லையென்று அர்த்தம். அவர்மேல் பூரண அன்பு கொள்ளும்போது எப்படியும் தேவன் என்னை இந்த இக்கட்டான நிலையிலிருந்து விடுவிப்பார் எனும் உறுதி நமக்குள் ஏற்படுவதால் கலக்கங்கள் நம்மைவிட்டு அகன்றுவிடும். 

தனது பெண்பிள்ளையின் திருமணச் செலவுக்காக ஒருதாய் ஒருவரிடம் பணஉதவி கேட்டிருப்பாரானால் அந்த நபர் தருகிறேன் என்று கூறியிருந்தாலும் அவர் கூறியபடி அந்தப் பணம் கைக்கு வரும்வரை அந்தத் தாயின் மனமானது கலங்கிக்கொண்டிருக்கும். காரணம் பயம். ஒருவேளை அந்த நபர் தான் கூறியபடி பணத்தைத் தரவில்லையானால் என்னச்செய்வோம் என்று எண்ணிக் கலங்கிநிற்கின்றாள் அவள். ஆனால் பணத்தை வாக்களித்து கொண்டுவருவேன் என்றவர் வெளிநாட்டில் பணிபுரியம் அந்தப் பெண்ணின் கணவனோ தகப்பனோ என்றால் அவள் வீணாகக் கலங்கமாட்டாள். காரணம் தகப்பன் எப்படியும் கைவிடமாட்டார் என்று நம்புவதுதான் காரணம். 

இதுபோலவே நாம் தேவனை அன்பான தகப்பனாக எண்ணி அவரோடு தொடர்பில் இருப்போமானால் எந்தச் சூழ்நிலையும் நம்மைக் கலக்கமடையச் செய்யாது. காரணம், அன்பிலே பயமில்லை; பூரண அன்பு பயத்தைப் புறம்பே தள்ளும். எனவே அன்பானவர்களே, தேவனோடுள்ள நமது ஐக்கியத்தை உறுதிப்படுத்தும்போது நமது விசுவாசம் உறுதிப்படும். தேவ ஐக்கியத்தில் நாம் வளரவேண்டியதன் அவசியம் இதுதான். தேவ ஐக்கியம் நமது பயத்தைத் தள்ளி விசுவாசத்தை வலுப்படுத்தும். நமது உள்ளம் கலங்காதிருக்க  நமது சொந்த தகப்பனாக தாயாக தேவனோடு உறவுகொண்டு வாழும் ஆவிக்குரிய நிலையை அடைந்திட முயற்சிப்போம்.  அதற்கு நமது ஜெபங்களில் உலகப் பொருள் ஆசீர்வாதங்களை முன்னிலைப்படுத்தாமல் அவரை அடைந்துகொள்வதையே   முன்னிலைப்படுத்துவோம். 

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                  

Scripture Meditation - No. 1,419

AATHAVAN 💚 December 27, 2024 💚 Friday

"Let not your heart be troubled: ye believe in God believe  also in me." (John 14:1)

In today’s meditation verse, our Lord Jesus Christ gives us comforting words. Perhaps we are troubled by various thoughts today. Our problems, illnesses, and burdens of debt may press us, leaving us wondering what to do. Yet, the Lord Jesus tells us, "Let not your heart be troubled."

He further says, "Ye believe in God, believe also in me." He invites us to place our trust in the Father and in Him. The primary reason for our troubled hearts is fear. We are often distressed and afraid when we see our problems and circumstances.

The apostle John writes, "There is no fear in love; but perfect love casteth out fear: because fear hath torment. He that feareth is not made perfect in love." (1 John 4:18) This means that if we are gripped by fear, we have not yet been perfected in our love for God. When we have perfect love for Him, we gain the assurance that God will surely deliver us from difficult situations, and our anxieties fade away.

Consider the example of a mother who asks for financial help to meet the expenses of her daughter's wedding. Even if the person promises to give her the money, her heart remains troubled until she receives it. Fear grips her, wondering, "What if he doesn’t fulfill his promise?" But if the promise comes from someone close to her, like her husband or father working abroad, she won’t be troubled. Why? She trusts that her father will never abandon her.

Similarly, when we relate to God as a loving Father and maintain a close relationship with Him, no situation can disturb us. "There is no fear in love; but perfect love casteth out fear." Therefore, dear ones, when we strengthen our unity with God, our faith becomes firm. Growing in unity with God is essential because it drives away fear and strengthens our faith.

To keep our hearts from being troubled, we must strive to live in a spiritual state where God becomes our Father and Mother. Let us focus on building a relationship with Him, prioritizing His presence in our prayers over worldly blessings.

Devotional Message by: Brother M. Geo Prakash

Meditation verse - மத்தேயு 6: 21 / Matthew 6:21

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,418

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 26, 2024. 💚வியாழக்கிழமை

"உங்கள் பொக்கிஷம் எங்கேயிருக்கிறதோ அங்கே உங்கள் இருதயமும் இருக்கும்."( மத்தேயு 6: 21)

நாம் எதனை அதிகம் விரும்புகின்றோமோ அதனையே எண்ணிக்கொண்டிருப்போம். அதுவே நமது முழுநேர எண்ணமாக இருக்கும். அரசியலில் ஈடுபட்டு பதவிக்காக உழைப்பவர்கள் அதனையே தங்கள் இறுதி இலக்காக எண்ணிச் செயல்படுவார்கள். அவர்கள் பேச்சு, செயல்பாடுகள் முழுவதும் அதுபற்றியே இருக்கும். ஒரு பெண்ணைக் காதலிப்பவன் இரவும் பகலும் அவளது நினைவாகவே இருப்பான். அவளே அவனுக்கு எல்லாமாக இருக்கும். பணத்துக்காக அலைபவன் இரவுபகல் உறக்கமின்றி குடும்பத்தைக்கூட கவனிக்காமல் பணத்துக்காக அலைந்துகொண்டிருப்பான். 

இதுபோலவே, நாம் உண்மையாக தேவனிடம் அன்பு கொள்பவர்களாக இருப்போமானால் அவரைப்பற்றிய எண்ணமே நம்மில் மேலோங்கி அவர் விரும்புவதைச் செய்வதையே நோக்கமாகக் கொண்டு செயல்படுவோம். 

"என் படுக்கையின்மேல் நான் உம்மை நினைக்கும்போது, இராச்சாமங்களில் உம்மைத் தியானிக்கிறேன்." ( சங்கீதம் 63: 6) என்று தனது அனுபவத்தைக் கூறுகின்றார் தாவீது. அவர் யூதாவின் வனாந்தரத்தில் இருந்தபோது எழுதிய வார்த்தைகள் இவை என்று கூறப்பட்டுள்ளது. வனாந்தரம் என்பது காட்டுப்பகுதி. அங்கு சுகமாக வாழ்வதற்கோ, படுத்து இளைப்பாறுவதற்கோ வசதிகள் கிடையாது.  ஆனால் அந்தச் சூழ்நிலையிலும் அவர் தேவனைத் தியானிக்கின்றார் என்றால் அவரது மனம் தேவனால் நிரம்பியிருந்தது என்று பொருள். 

எப்போதும் நாம் தேவனையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் நமது சொந்த வேலைகளைக் கவனிப்பது எப்போது என்று சிலர் எண்ணலாம். ஆனால் அப்படி வேதத்தில்  கூறப்படவில்லை. நாம் என்ன உலக வேலை செய்தாலும் முன்னுரிமையினை தேவனுக்குக் கொடுக்கவேண்டும் என்றுதான் கூறப்பட்டுள்ளது. நமது இருதயம் நாம் செய்யும் வேலையை முன்னிலைப்படுத்தாமல் தேவனை முன்னிலைப்படுத்தவேண்டும். அப்படி நாம் வாழும்போது நமது உலகக் காரியங்களை அவர் வாய்க்கச்செய்வார். 

வேலை மட்டுமல்ல நமது எல்லா தேவைகளையும், பிரச்சனைகளையும் நாம் அணுகும்போதும் இப்படியே இருக்கவேண்டும். அதாவது, தேவைகள் பிரச்சனைகளை முன்னிலைப்படுத்தாமல் தேவனை நாம் முன்னிலைப் படுத்துபவர்களாக வாழவேண்டும். 

இதனையே இயேசு கிறிஸ்து, "முதலாவது தேவனுடைய ராஜ்யத்தையும் அவருடைய நீதியையும் தேடுங்கள், அப்பொழுது இவைகளெல்லாம் உங்களுக்குக்கூடக் கொடுக்கப்படும்." ( மத்தேயு 6: 33) என்று கூறினார். அவரை நாம் மெய்யாக அன்பு செய்வோமானால் அவரது வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொள்ளுகிறவர்களாக இருப்போம். அவரது வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொள்ளும்போது நம்மில் உறுதியான விசுவாசம் ஏற்படும். தேவன் என்னைக் கைவிடமாட்டார் என்று அவரை நம்பி, அவருக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து உறுதியுடன் வாழ்வோம். 

அன்பானவர்களே, நமது பொக்கிஷம் எங்கேயிருக்கின்றது என்று நிதானித்துப் பார்ப்போம்.  நமது பிள்ளைகள், வேலை, தொழில் எதுவாக இருந்தாலும் அவை அனைத்தையும்விட நமது இருதயம் தேவனைச் சார்ந்து இருக்கவேண்டியது அவசியம். இதனையே உவமையாக இயேசு கிறிஸ்து,  "அன்றியும், பரலோகராஜ்யம் நிலத்தில் புதைத்திருக்கிற பொக்கிஷத்துக்கு ஒப்பாயிருக்கிறது; அதை ஒரு மனுஷன் கண்டு, மறைத்து, அதைப்பற்றிய சந்தோஷத்தினாலே போய், தனக்கு உண்டான எல்லாவற்றையும் விற்று, அந்த நிலத்தைக்கொள்ளுகிறான்." ( மத்தேயு 13: 44) என்று கூறினார். 

பரலோக பொக்கிஷத்தின்மேல் நாம் மெய்யான அன்புகொள்வோமானால் தனக்கு உண்டான எல்லாவற்றையும் விற்று, அந்த நிலத்தை உரிமையாக்கிய  மனிதனைப்போல நமக்கு உரியவற்றுக்கு இரண்டாமிடம் கொடுப்பவர்களாக இருப்போம். ஆம், நமது பொக்கிஷம் எங்கேயிருக்கிறதோ அங்கே நமது  இருதயமும் இருக்கும்

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                                                  

Scripture Meditation - No. 1,418

AATHAVAN 💚 December 26, 2024 💚 Thursday

"For where your treasure is, there will your heart be also."

 (Matthew 6:21)

The things we love most dominate our thoughts. They become the focus of our lives. A person immersed in politics for power views it as their ultimate goal. Their conversations and actions are all aligned with that ambition. Similarly, a man in love constantly thinks about his beloved; she becomes everything to him. A person chasing wealth often sacrifices rest, ignoring even his family, in pursuit of money.

Likewise, if we truly love God, our thoughts will revolve around Him. We will act with a desire to fulfill His will. King David says, "When I remember thee upon my bed, and meditate on thee in the night watches." (Psalm 63:6) These words were written while David was in the wilderness of Judah. A wilderness is a harsh, uninhabitable place, yet even in such conditions, David meditated on God. This shows that his heart was filled with God.

Some may wonder, "If we are always thinking about God, when will we focus on our responsibilities?" The Bible does not suggest neglecting our worldly duties but prioritizing God above all else. Our hearts should not center on our work or worldly pursuits but on God. When we live this way, God will guide and provide for all our needs.

This principle applies not only to work but also to every challenge and need we face. Instead of magnifying our problems or desires, we must elevate God in our lives.

Jesus Christ reinforced this by saying, "But seek ye first the kingdom of God, and his righteousness; and all these things shall be added unto you." (Matthew 6:33) If we truly love Him, we will embrace His words. Accepting His words strengthens our faith, enabling us to trust that God will never forsake us. We will prioritize Him and live confidently.

Beloved, let us examine where our treasure lies. Be it our children, jobs, or businesses, our hearts must be firmly anchored in God above all else. Jesus illustrated this truth with a parable: "Again, the kingdom of heaven is like unto treasure hid in a field; the which when a man hath found, he hideth, and for joy thereof goeth and selleth all that he hath, and buyeth that field." (Matthew 13:44)

If we genuinely love heavenly treasures, we will act like the man who sold everything to acquire the field. We will willingly give second place to everything else for the sake of God’s kingdom. Yes, where your treasure is, there will your heart be also.

Devotional Message by: Brother M. Geo Prakash

Born to Die

 

                                                  - Bro. M. Geo Prakash

Every child born into this world is born to live. They are meant to grow up and fulfill the purpose for which they were created. When someone achieves greatness and lives a remarkable life, society often proclaims, “They were born to live!” Everyone has a purpose in life—whether it’s becoming a doctor, an engineer, or a successful entrepreneur.

However, there was one child who was born to die. His sole purpose was death.

Yes, the very purpose of Jesus Christ’s coming into this world was to die. Yet, this truth is often forgotten. Today, many prominent ministers present a false narrative that Jesus Christ came to perform miracles and wonders. Even highly educated theologians and clergy lack the enthusiasm or understanding to convey this truth to people. They fail to correct or reject baseless songs like, “He was born in a saintly womb to perform countless miracles.”

A magician or illusionist could perform wonders to amaze people—Christ did not need to come into the world for that.

Jesus Himself clearly stated the purpose of His coming:

"Even as the Son of man came not to be ministered unto, but to minister, and to give his life a ransom for many." (Matthew 20:28, KJV)

Jesus is referred to as the Lamb of God. He was the sacrificial lamb who was to shed His blood for humanity’s redemption. This divine plan was foretold by the prophet Isaiah approximately 750 years before Christ's birth:

"Surely he hath borne our griefs, and carried our sorrows: yet we did esteem him stricken, smitten of God, and afflicted. But he was wounded for our transgressions, he was bruised for our iniquities: the chastisement of our peace was upon him; and with his stripes we are healed. All we like sheep have gone astray; we have turned every one to his own way; and the Lord hath laid on him the iniquity of us all." (Isaiah 53:4-6, KJV)

Throughout His earthly ministry, Jesus revealed this truth to His disciples:

"From that time forth began Jesus to shew unto his disciples, how that he must go unto Jerusalem, and suffer many things of the elders and chief priests and scribes, and be killed, and be raised again the third day." (Matthew 16:21, KJV)

He emphasized: "Therefore doth my Father love me, because I lay down my life, that I might take it again. No man taketh it from me, but I lay it down of myself. I have power to lay it down, and I have power to take it again. This commandment have I received of my Father." (John 10:17-18, KJV)

The Need for Redemption

Sin separates man from God. To restore this relationship, sins must be cleansed, and this can only happen through the shedding of blood.

"Without shedding of blood is no remission." (Hebrews 9:22, KJV)

The Bible declares: "For the life of the flesh is in the blood." (Leviticus 17:11, KJV) "For it is the life of all flesh; the blood of it is for the life thereof." (Leviticus 17:14, KJV)

When man sins, spiritual death occurs, as the Bible states:

"For the wages of sin is death." (Romans 6:23, KJV)

In the Old Testament, animals such as lambs, bulls, and goats were sacrificed for the atonement of sins. However, their blood could not completely cleanse sin or provide a clear conscience. Thus, year after year, sacrifices continued. The book of Hebrews explains:

"For it is not possible that the blood of bulls and of goats should take away sins." (Hebrews 10:4, KJV)

This is why Christ, who was without sin, shed His own blood to atone for humanity’s sins: "So Christ was once offered to bear the sins of many." (Hebrews 9:28, KJV) "We are sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all." (Hebrews 10:10, KJV)

The purpose of Jesus’ coming into the world was to shed His blood and grant salvation to mankind.

The Experience of Salvation

Dear friends, our sins must be washed away by the blood of Jesus Christ. For this to happen, we must confess our sins with all sincerity. When we do so, we will experience Christ coming into our hearts and transforming our lives. This is the experience of salvation—being born again. Without this experience, one cannot do anything for God that He will accept.

Jesus told Nicodemus, a Jewish teacher who recognized Him as a divine teacher: "Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born again, he cannot see the kingdom of God." (John 3:3, KJV)

If it was essential for a knowledgeable religious leader like Nicodemus to be born again, how much more important is it for us? Merely professing Jesus as the Son of God is not enough; we must be born again.

The True Meaning of Christmas

As we celebrate Christmas, let us allow Christ to be born in our hearts. More than external festivities, our hearts must be renewed, and we must be born again. Let us confess our sins to Christ and be cleansed by His precious blood.

The very name “Jesus” means Savior: "And she shall bring forth a son, and thou shalt call his name JESUS: for he shall save his people from their sins." (Matthew 1:21, KJV)

"This is a faithful saying, and worthy of all acceptation, that Christ Jesus came into the world to save sinners." (1 Timothy 1:15, KJV)

Jesus declared: "I am the way, the truth, and the life: no man cometh unto the Father, but by me." (John 14:6, KJV)

Verses for Meditation யோவான் 1: 11 / John 1:11

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,417

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 25, 2024. 💚புதன்கிழமை

"அவர் தமக்குச் சொந்தமானதிலே வந்தார், அவருக்குச் சொந்தமானவர்களோ அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை." ( யோவான் 1: 11)

இந்த உலகத்தைப் படைத்து அதிலுள்ள உயிரினங்களையும்  படைத்து ஆளும் தேவாதி தேவன் மனிதனாக உலகத்தில் வந்தார். இந்த உலகமும் இதிலுள்ள மக்களும் அவருக்குச் சொந்தமானவர்கள்தான். ஆனால் அவர் உலகத்தில் வந்தபோது அவரை யாரும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. அவர் பிறப்பதற்கு சத்திரத்தில்கூட அவருக்கு இடமில்லை (லூக்கா 2:7);  வாழ்ந்தபோது தலை சாய்க்க இடமில்லை (மத்தேயு 8:20); அவர் மரித்தபோது அவரை அடக்கம்செய்ய சொந்த கல்லறையில்லை (மத்தேயு 27: 59, 60). 

அவர் யூதர்களுக்காக அன்று உலகத்தில் வந்திருந்தாலும் யூதர்கள் அனைவரும் அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. அவர்களே அவரைக் கொலையும் செய்தனர். அவரை ஏற்றுக்கொள்வது என்பது அவரது வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொள்வது. அதன்படி வாழ்வது. "என்னைத் தள்ளி என் வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொள்ளாதவனை நியாயந்தீர்க்கிறதொன்றிருக்கிறது; நான் சொன்ன வசனமே அவனைக் கடைசிநாளில் நியாயந்தீர்க்கும்." ( யோவான் 12: 48) என்று அவர் கூறவில்லையா? எனவே அவரை ஏற்றுக்கொள்வது என்பது அவரது வார்த்தையை ஏற்றுக்கொள்வது; அதனை வாழ்வாக்குவது. 

அவர் பல்வேறு அதிசயங்களையும் அற்புதங்களையும் செய்திருந்தாலும் யூதர்களில் பலரும் அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.  "அவர் இத்தனை அற்புதங்களை அவர்களுக்கு முன்பாகச் செய்திருந்தும், அவர்கள் அவரை விசுவாசிக்கவில்லை. கர்த்தாவே, எங்கள் மூலமாய்க் கேள்விப்பட்டதை விசுவாசித்தவன் யார்? கர்த்தருடைய புயம் யாருக்கு வெளிப்பட்டது என்று ஏசாயா தீர்க்கதரிசி சொன்ன வசனம் நிறைவேறும்படி இப்படி நடந்தது." ( யோவான் 12: 37, 38) என்று வாசிக்கின்றோம். 

இன்று நாமும்கூட கிறிஸ்துவால் பல்வேறு நலன்களை பெற்றிருக்கலாம். அவரால் பல்வேறு அற்புதங்களை அனுபவித்திருக்கலாம். ஆனால் அது மட்டும் போதாது. அவரை தனிப்பட்ட முறையில் தகப்பனாக அறியவேண்டியது அவசியம். கிறிஸ்தவர்கள் என்று நம்மை நாம் கூறிக்கொண்டாலும் அவரை அறிந்தால் மட்டுமே உண்மையான கிறிஸ்தவர்கள். "தேவனுடைய ஆவி உங்களில் வாசமாயிருந்தால், நீங்கள் மாம்சத்துக்குட்பட்டவர்களாயிராமல் ஆவிக்கு உட்பட்டவர்களாய் இருப்பீர்கள்.  கிறிஸ்துவின் ஆவியில்லாதவன் அவருடையவனல்ல." ( ரோமர் 8 : 9 )

ஆம் அன்பானவர்களே, இன்று நாம் அவரை உள்ளத்தில் ஏற்றுக்கொள்வோமானால் நாமே அவரால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மக்களாக இருப்போம். அவரது பிள்ளைகளாக இருப்போம். "அவருடைய நாமத்தின்மேல் விசுவாசமுள்ளவர்களாய் அவரை ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் எத்தனை பேர்களோ, அத்தனை பேர்களும் தேவனுடைய பிள்ளைகளாகும்படி, அவர்களுக்கு அதிகாரங்கொடுத்தார்." ( யோவான் 1: 12) என்று கூறப்பட்டுள்ளது. நாம் பிள்ளைகளானால் அவரை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளோம் என்று பொருள். அவரது பிள்ளைகளாகும் அனுபவமே மறுபடி பிறத்தல். 

இந்த ஆவிக்குரிய அனுபவம் பெற்று வாழும்போதுதான் நாம் அவரை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளோம் என்பதனை உறுதியாகக் கூறமுடியும். இல்லையானால் வெறுமனே கிறிஸ்து பிறப்பை சாதாரண ஒரு மனிதனின் பிறப்பைப்போல கொண்டாடுகிறவர்களாகவே நாமும் இருப்போம். அவர் தமக்குச் சொந்தமான நம்மிடத்தில் வந்தார், அவருக்குச் சொந்தமான நாமோ அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை என்றுதான் பொருள்.

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்            

Scripture Meditation – No: 1,417

AATHAVAN – December 25, 2024 | Wednesday

“He came unto his own, and his own received him not.” (John 1:11)

The Almighty God, who created this world and all living beings in it, came to the world as a man. This world and its people belong to Him, yet when He came into the world, no one received Him. There was no room for Him in the inn at His birth (Luke 2:7); no place to lay His head during His life (Matthew 8:20); and no personal tomb for His burial after His death (Matthew 27:59-60).

Though He came into the world primarily for the Jews, not all of them received Him. They even crucified Him. To receive Him means to accept His words and live by them. Did He not say, “He that rejecteth me, and receiveth not my words, hath one that judgeth him: the word that I have spoken, the same shall judge him in the last day” (John 12:48)? Therefore, accepting Him means accepting His Word and living it out.

Even though He performed many miracles and wonders, many Jews did not believe in Him. As it is written: “But though he had done so many miracles before them, yet they believed not on him: That the saying of Esaias the prophet might be fulfilled, which he spake, Lord, who hath believed our report? and to whom hath the arm of the Lord been revealed?” (John 12:37-38).

Today, we too may have received countless blessings through Christ and experienced His miracles, but that alone is not sufficient. We must know Him personally as our Father. Merely identifying ourselves as Christians does not make us true followers of Christ. True Christians are those who have the Spirit of Christ dwelling in them. “Now if any man have not the Spirit of Christ, he is none of his” (Romans 8:9).

Beloved, if we receive Him into our hearts today, we will become His chosen people, His children. “But as many as received him, to them gave he power to become the sons of God, even to them that believe on his name” (John 1:12). Being His child means we have accepted Him. This experience is the essence of being born again.

Only by living this spiritual experience can we confidently say we have received Him. Otherwise, we will merely celebrate Christ’s birth as the birth of an ordinary man. He came unto His own, but if we fail to receive Him, we remain among those who rejected Him.

Gospel Message by Brother M. Geo Prakash

Meditation Verse - 1 யோவான் 1 : 1 / 1 John 1:1

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,416

'ஆதவன்' டிசம்பர் 24, 2024. 💚செவ்வாய்க்கிழமை

"ஆதிமுதல் இருந்ததும், நாங்கள் கேட்டதும், எங்கள் கண்களினாலே கண்டதும், நாங்கள் நோக்கிப்பார்த்ததும், எங்கள் கைகளினாலே தொட்டதுமாயிருக்கிற ஜீவவார்த்தையைக் குறித்து உங்களுக்கு அறிவிக்கிறோம்." (1 யோவான்  1 : 1)

இயேசு கிறிஸ்து வெறும் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பிறந்த ஒரு மனிதனல்ல.  உலகங்கள் தோன்றுவதற்குமுன்னே அவர் பிதாவோடு இருந்தவர். அவர்மூலமாகவே அனைத்தும் படைக்கப்பட்டன. "அவர் ஆதியிலே தேவனோடிருந்தார். சகலமும் அவர் மூலமாய் உண்டாயிற்று; உண்டானதொன்றும் அவராலேயல்லாமல் உண்டாகவில்லை." ( யோவான் 1: 2, 3) என்று அவரைக்குறித்து கூறப்பட்டுள்ளது. 

ஆதிமுதல் இருந்ததும், கேட்டதும், பலர் கண்களினாலே கண்டதும், நோக்கிப்பார்த்ததும், கைகளினாலே தொட்டதுமாயிருக்கிற ஜீவவார்த்தையாம் கிறிஸ்து  மனிதனாக உலகினில் வந்ததாக குறிக்கும் ஒரு   நாளையே நாம் கிறிஸ்து பிறப்பு விழாவாகக் கொண்டாடுகின்றோம். கிறிஸ்து பிறப்பு சாதாரண ஒரு உலக மகான் பிறந்ததுபோன்ற பிறப்பல்ல. அது ஏற்கெனவே பிதாவாகிய தேவனால் திட்டமிடப்பட்டதும் பல தீர்க்கதரிசிகளால் முன்குறிக்கப்பட்டதுமான பிறப்பு.  

அவர் ஒரு உன்னதமான நோக்கத்தோடு உலகினில் பிறந்தார். ஆம், பிதாவிடத்திலிருந்து புறப்பட்டு பூமிக்கு அவர் வந்த நோக்கம் நமக்கு பாவத்திலிருந்து விடுதலையளித்து நித்தியஜீவனை அளிக்கவே. இதனை யோசேப்புக்கு தேவதூதன் அறிவித்தச் செய்தியில் கூறுகின்றான்:-  "அவள் ஒரு குமாரனைப் பெறுவாள், அவருக்கு இயேசு என்று பேரிடுவாயாக; ஏனெனில் அவர் தமது ஜனங்களின் பாவங்களை நீக்கி அவர்களை இரட்சிப்பார்." ( மத்தேயு 1: 21) ஆம், இயேசு எனும் பெயருக்குப் பொருள் "இரட்சகர்" என்பதே. 

வேதாகமத்தில் எழுதப்பட்டுள்ள வாசகங்கள்  வாசித்து ஏற்றுக்கொள்ளவேண்டிய வார்த்தைகள் மட்டுமல்ல அனுபவத்தில் நாம் உணர்ந்து அனுபவிக்கவேண்டிய வார்த்தைகள். இந்த வார்த்தைகளின்படி நமது பாவங்கள் மன்னிக்கப்படும்போது அவர் தனிப்பட்ட முறையில் நமக்கு வெளிப்படுவார். அப்படித் தங்களுக்கு அவர்  வெளிப்பட்ட அனுபவத்தில் அப்போஸ்தலரான யோவான் கூறுகின்றார்,  "அந்த ஜீவன் வெளிப்பட்டது; பிதாவினிடத்திலிருந்ததும், எங்களுக்கு வெளிப்பட்டதுமான நித்தியமாயிருக்கிற அந்த ஜீவனை நாங்கள் கண்டு, அதைக்குறித்துச் சாட்சிகொடுத்து, அதை உங்களுக்கு அறிவிக்கிறோம்." (1 யோவான்  1 : 2)

பிதாவினிடத்திலிருந்ததும், நமக்கு வெளிப்பட்டதுமான நித்தியமாயிருக்கிற அந்த ஜீவனுள்ள கிறிஸ்துவை நாம் நமது வாழ்வில் கண்டுணர்ந்து அவரைக்குறித்து சாட்சிகொடுத்து வாழவேண்டும். அப்போதுதான் நாம் கொண்டாடும் கிறிஸ்துபிறப்பு விழா அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கும். இல்லையானால் உலக மக்கள் கொண்டாடும் சாதாரண ஒரு விழாவாகவே அது இருக்கும்.   

புத்தாடைகள்  அணிந்து, கிறிஸ்துமஸ் கேக் மற்றும் இனிப்புகளை மற்றவர்களுக்கு  வழங்கி,  அசைவ உணவுகளை உண்டு மகிழ்வதல்ல மெய்யான கிறிஸ்து பிறப்பு. அவர் நமது உள்ளத்தில் பிறப்பதே கிறிஸ்துமஸ்.   அது ஆண்டுக்கு ஒருமுறை கொண்டாடும் பண்டிகையல்ல, நாம் நம்மை அவருக்கு எப்போது ஒப்புக்கொடுக்கின்றோமோ அன்றே நமது உள்ளத்தில் அவர் பிறக்கும் அனுபவம். அதற்கு டிசம்பர் 25 ஆம் தேதிவரை காத்திருக்கவேண்டிய அவசியமில்லை.  நாம் உண்மையான மனம்திரும்புதலுக்கு வரும்போது அவர் நமக்குள் பிறக்கின்றார். அப்படி அவர் நம்மோடு என்றும் இருப்பதை நாம் வாழ்வில் அனுதினமும் அனுபவிப்பதே மெய்யான கிறிஸ்து பிறப்பு. 

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்               

Scripture Meditation - No. 1,416

AATHAVAN - December 24, 2024, Tuesday

"That which was from the beginning, which we have heard, which we have seen with our eyes, which we have looked upon, and our hands have handled, of the Word of life;" (1 John 1:1)

Jesus Christ is not merely a man who was born two thousand years ago. He existed with the Father before the worlds were formed. Through Him, everything was created. As it is written: "The same was in the beginning with God. All things were made by him; and without him was not anything made that was made." (John 1:2-3)

The day we celebrate as Christmas signifies the arrival of Christ, the Word of Life, into the world as a man. His birth is not like the birth of any great man of the world. It is a birth preordained by the Father and foretold by many prophets.

He was born into this world with a divine purpose. Yes, He came from the Father to deliver us from sin and to give us eternal life. This purpose is clearly conveyed by the angel’s message to Joseph: "And she shall bring forth a son, and thou shalt call his name JESUS: for he shall save his people from their sins." (Matthew 1:21) Indeed, the name Jesus means "Saviour."

The words written in the Bible are not just to be read and accepted; they are to be experienced personally. When our sins are forgiven as per these words, He reveals Himself to us. The apostle John, speaking from his experience, declares: "For the life was manifested, and we have seen it, and bear witness, and shew unto you that eternal life, which was with the Father, and was manifested unto us;" (1 John 1:2)

We are called to experience Christ, the eternal life from the Father, in our lives, and to bear witness of Him. Only then does our celebration of Christmas hold true meaning. Otherwise, it remains a mere festive occasion like any other worldly celebration.

Real Christmas is not about donning new clothes, sharing cakes and sweets, or feasting on lavish meals. True Christmas is Christ being born in our hearts. It is not a yearly celebration but a personal experience whenever we surrender ourselves to Him. There is no need to wait until December 25 for this. The moment we truly repent, He is born in us. Experiencing His presence with us daily is the essence of true Christmas.

Message by: Bro. M. Geo Prakash                                   

<script async src="https://pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js?client=ca-pub-5114613328844159"

     crossorigin="anonymous"></script>

Meditation Verse - வெளி. விசேஷம் 3: 1 / Revelation 3:1

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,415

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 23, 2024. 💚திங்கள்கிழமை

  

"......உன் கிரியைகளை அறிந்திருக்கிறேன், நீ உயிருள்ளவனென்று பெயர்கொண்டிருந்தும் செத்தவனாயிருக்கிறாய்." ( வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 3: 1)

சர்தை சபையின் தூதனுக்கு கூறும்படி சொல்லப்பட்ட வார்த்தைகளே இன்றைய தியான வசனம். ஆவிக்குரிய வாழ்வில் நான் சிறப்பாக இருக்கிறேன் என்று கூறிக்கொள்ளும் பலரது வாழ்க்கை தேவனுக்குமுன் சிறப்பானதாக இருப்பதில்லை. அவர்கள் தங்களை உயிருள்ளவர்கள் என்று கூறிக்கொண்டாலும் தேவனது பார்வையில் உயிரில்லாதவர்களே என்று இந்த வசனம் கூறுகின்றது. 

இதற்கான காரணத்தை அடுத்த வசனம் கூறுகின்றது, "நீ விழித்துக்கொண்டு, சாகிறதற்கேதுவாயிருக்கிறவைகளை ஸ்திரப்படுத்து; உன் கிரியைகள் தேவனுக்குமுன் நிறைவுள்ளவைகளாக நான் காணவில்லை." ( வெளிப்படுத்தின விசேஷம் 3: 2) அதாவது உனது செயல்பாடுகள் தேவனுக்குமுன் நிறைவுள்ளவைகளாகக் காணப்படவில்லை, எனவே முதலில் அவற்றைச் சீர்படுத்து  என்று கூறப்பட்டுள்ளது. 

கிறிஸ்துவின் இரத்தத்தால் நமது பாவங்கள் கழுவப்படும்போது மட்டுமே நாம் ஆவிக்குரிய மேலான நிலைக்கு வரமுடியும். காரணம், அப்படி நமது பாவங்கள் கழுவப்படும்போது நமது மனக்கண்கள் திறக்கப்பட்டு அதுவரை நாம் பாவம் என்று எண்ணாத பல காரியங்களை பாவம் என்று ஆவியானவர் நமக்கு உணர்த்தித்தருவார். ஆம், இதனையே நாம் எபிரெயர் நிருபத்தில், "நித்திய ஆவியினாலே தம்மைத்தாமே பழுதற்ற பலியாக தேவனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்த கிறிஸ்துவினுடைய இரத்தம் ஜீவனுள்ள தேவனுக்கு ஊழியஞ்செய்வதற்கு உங்கள் மனச்சாட்சியைச் செத்த கிரியைகளறச் சுத்திகரிப்பது எவ்வளவு நிச்சயம்!" ( எபிரெயர் 9: 14) என்று வாசிக்கின்றோம். 

கிறிஸ்துவினுடைய இரத்தம் ஜீவனுள்ள தேவனுக்கு ஊழியஞ்செய்வதற்கு நமது மனச்சாட்சியைச் செத்த கிரியைகள் நீங்கச்   சுத்திகரிக்கின்றது என்று மேற்படி வசனம் கூறுகின்றது. அதாவது கிறிஸ்துவின் இரத்தம் நம்மைக் கழுவும்போது அதுவரை நாம் நம்மைக் கிறிஸ்தவர்கள்; கிறிஸ்துவுக்கு உரியவர்கள் என்று கூறிக்கொண்டாலும்  நாம் கடைபிடித்துவந்த செயல்பாடுகளில்  செத்த செயல்பாடுகள் என்னென்ன என்பதை நமது மனச்சாட்சி நமக்கு படம்பிடித்துக் காட்டிவிடும். அவற்றை கழுவி நம்மைச் சுத்திகரிக்கும். 

ஆம் அன்பானவர்களே, நமது செயல்பாடுகளில் தேவனுக்கு ஏற்புடையவைகள் எவையெவை என்பதனை அறிய நாம் நமது பாவங்கள் கழுவப்பட்டு ஒப்புரவாகவேண்டியது அவசியம். அப்படி கழுவப்படவில்லையானால் நாம் நமது பாவங்களை உணராமல் இருப்போம். நமது பல பாவங்களை உணரமாட்டோம். அப்படி வாழ்வது நம்மை நாமே வஞ்சிப்பதாகும்.  "நமக்குப் பாவமில்லையென்போமானால், நம்மை நாமே வஞ்சிக்கிறவர்களாய் இருப்போம், சத்தியம் நமக்குள் இராது." (1 யோவான் 1:8) 

நாம் உயிருள்ளவர்கள் என்று கூறிக்கொண்டால் போதாது உண்மையிலேயே உயிருள்ளவர்களாக இருக்கவேண்டும். அதற்கு முதல்படியாக நமது பாவங்களை கிறிஸ்துவிடம் அறிக்கையிட்டு அவரது இரத்தத்தால் கழுவப்படும் அனுபவத்தைப் பெறவேண்டும். "நம்முடைய பாவங்களை நாம் அறிக்கையிட்டால், பாவங்களை நமக்கு மன்னித்து எல்லா அநியாயத்தையும் நீக்கி நம்மைச் சுத்திகரிப்பதற்கு அவர் உண்மையும் நீதியும் உள்ளவராயிருக்கிறார்." (1 யோவான் 1:9)

உண்மையான மனதுடன் மேலான இந்த அனுபவத்தைப் பெற தேவனிடம் வேண்டுவோம். "அன்பான இயேசுவே எனது பாவங்கள், மீறுதல்களை நான் உணர்ந்திருக்கிறேன். உமக்கு பிரியமில்லாத பல பாவ காரியங்களில் ஈடுபட்டு வாழ்ந்துள்ளேன் குறிப்பாக (குறிப்பிட்ட பாவங்களை இங்கு அறிக்கையிடவும்) என்னை உமது பரிசுத்த இரத்தத்தால் கழுவி சுத்திகரியும். உமது மீட்பை நான் காணவும் மறுபடி பிறக்கும் மேலான அனுபவத்தை நான் அனுபவித்து மகிழவும் கிருபை செய்யும்.  என்னைத் தாழ்த்தி உமக்கு ஒப்புக்கொடுக்கிறேன்.  இயேசு கிறிஸ்துவின் நாமத்தில் ஜெபிக்கிறேன் ஜீவனுள்ள நல்ல பிதாவே ஆமென்".

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்                                                  

Scripture Meditation - No. 1,415

AATHAVAN 💚December 23, 2024. 💚Monday

"...I know thy works, that thou hast a name that thou livest, and art dead." 

Revelation 3:1, KJV)

The words addressed to the angel of the church in Sardis are the meditation verses for today. Many claim to live a life that is pleasing to the Spirit and say that they are in a good standing with God, yet their lives do not reflect that before Him. While they profess to be alive, in God's sight, they are spiritually dead. This is the message revealed in this verse.

The reason for this is given in the next verse: "Be watchful, and strengthen the things which remain, that are ready to die: for I have not found thy works perfect before God." (Revelation 3:2, KJV). This means that their deeds were not complete or satisfactory in God's eyes, and the call is to first set things in order before they are lost.

Only when our sins are washed away by the blood of Christ can we rise to a higher spiritual level. This happens because when our sins are forgiven, our spiritual eyes are opened, and many actions we previously did without realizing their sinfulness are shown to us by the Holy Spirit. We read about this in Hebrews: "How much more shall the blood of Christ, who through the eternal Spirit offered himself without spot to God, purge your conscience from dead works to serve the living God?" (Hebrews 9:14, KJV).

The blood of Christ purifies our conscience from dead works and enables us to serve the living God. This means that when the blood of Christ washes us, the Holy Spirit reveals to us the dead works we have been practicing, even when we considered ourselves to be faithful followers of Christ. These works are shown to be dead and are cleansed by His blood.

Indeed, beloved, to know what actions are pleasing to God, we must first have our sins forgiven. Without this cleansing, we will not be able to recognize our sins. "If we say that we have no sin, we deceive ourselves, and the truth is not in us." (1 John 1:8, KJV).

It is not enough to claim we are alive; we must truly be alive in the Spirit. The first step is to confess our sins to Christ and experience the cleansing of His blood. "If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness." (1 John 1:9, KJV).

Let us sincerely seek this higher experience and cleanse ourselves through the precious blood of Jesus. "Dear Jesus, I confess my sins and transgressions. I have lived in many sinful ways that are not pleasing to You, particularly (mention specific sins here). Cleanse me with Your holy blood and restore me. I seek the experience of Your salvation and rebirth. I humble myself and surrender to You. I pray in the name of Jesus Christ, living Father,  Amen."

Message by: Bro. M. Geo Prakash

Bible Verses for Meditation மத்தேயு 7: 10 / Matthew 7:10

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,414

'ஆதவன்' டிசம்பர் 22, 2024. 💚ஞாயிற்றுக்கிழமை

"மீனைக் கேட்டால் அவனுக்குப் பாம்பைக் கொடுப்பானா?" ( மத்தேயு 7: 10)

தன்னிடம் கேட்பவர்களுக்கு நன்மையானவற்றையே கொடுப்பது தேவனது குணமாகும். எந்த ஒரு தகப்பனும் தாயும் எப்படி தனது பிள்ளைகளுக்குக்  கேடானவற்றைக் கொடுப்பதில்லையோ அதுபோலவே தேவனும் எந்த நிலையிலும் நமக்குக் கேடுண்டாக்கும் எதனையும் கொடுப்பதில்லை.  இதனையே இயேசு கிறிஸ்து, "ஆகையால், பொல்லாதவர்களாகிய நீங்கள் உங்கள் பிள்ளைகளுக்கு நல்ல ஈவுகளைக் கொடுக்க அறிந்திருக்கும்போது, பரலோகத்திலிருக்கிற உங்கள் பிதா தம்மிடத்தில் வேண்டிக்கொள்ளுகிறவர்களுக்கு நன்மையானவைகளைக் கொடுப்பது அதிக நிச்சயம் அல்லவா?" ( மத்தேயு 7: 11) என்று கூறினார். 

மீனையும் பாம்பையும் அவர் இன்றைய தியான வசனத்தில் உவமையாகக் கூறுகின்றார். காரணம், மீன் ஆசீர்வாதத்தின் அடையாளம். ஐந்துமீனை அவர் ஐயாயிரம் மக்களுக்கு உணவாகக் கொடுத்தாரே. ஆனால் பாம்பு சாபத்தின் அடையாளம். அது ஆதியில் ஏதேன் தோட்டத்தில் தேவனால் சபிக்கப்பட்ட ஒரு உயிரினம்.  எனவே தேவன் தன்னிடம் கேட்பவர்களுக்கு ஆசீர்வாதத்தினைக் கொடுப்பாரேத் தவிர சாபத்தைக் கொடுக்கமாட்டார்.  

ஆனால் இன்று மனிதர்கள் நாம் நமது பிள்ளைகளுக்கு நன்மையானவற்றைக் கொடுக்கிறோம் என்று எண்ணிக்கொண்டு சில வேளைகளில்  தீமையானவற்றைக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றோம். சிலவேளைகளில்  பெற்றோர்கள் தங்கள் சிறு குழந்தைகள் ஆசையுடன் கேட்பதால் செல்போனைக்  கொடுத்து விளையாடவைக்கின்றனர். குழந்தைகளுக்கு உடலிலும் மனதிலும் இது ஏற்படுத்தும் பல்வேறு பாதிப்புகளை அவர்கள் எண்ணிப்பார்ப்பதில்லை. இப்படிச் செய்வது மீனுக்குப்பதில் பாம்பைக் கொடுப்பது போன்ற செயலாகும்.  

இதுபோலவே நாம் தேவனிடம் கேட்கும் பல காரியங்கள் நமக்குத் தீமை வருவிப்பவனவாக இருக்கக்கூடும். எனவே தேவன் அவற்றை நமக்குத் தராமல் இருக்கலாம். அல்லது இப்போதைக்கு இது தேவையில்லை என்று கருதி அதனைக் கொடுக்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் ஏற்ற காலத்தில் நாம் விரும்பியதைக் கொடுப்பதே தேவனின் செயலாக இருக்கின்றது. 

நாம் மேலே பார்த்த செல்போன் உதாரணத்தை வைத்தே இதனை விளக்கலாம். ஒரு ஐந்து அல்லது ஆறு வயது குழந்தைக்கு செல்போன் தேவையில்லாதது. அந்த வயதில் அக்குழந்தை கேட்டாலும் நாம் வாங்கிக் கொடுப்பதில்லை.  ஆனால் இன்றைய காலச் சூழ்நிலையில் கல்லூரி படிக்கும் மாணவர்களுக்கு அது தேவையாக இருக்கின்றது. அப்போது நாம் நமது பிள்ளைகளுக்கு அதனை வாங்கிக் கொடுக்கின்றோம். இதுபோலவே தேவன் காலம், நேரம்,  சூழ்நிலை கருதி நமது விண்ணப்பத்துக்குப் பதிலளிக்கின்றார். 

அன்பானவர்களே, நாம் தேவனிடம் எதனையாவது கேட்கும்போது நாமே நம்மை நிதானித்துப் பார்ப்போமானால் நமது விண்ணப்பங்கள் தேவனால் கேட்கப்படாமல் இருக்கும்போது மனமடியமாட்டோம்.  நமது தேவன் மீனைக் கேட்டால் அதற்குப் பதிலாக பாம்பைக் கொடுக்கும் கொடூர குணமுள்ளவரல்ல. ஏற்ற காலத்தில் ஏற்றவைகளைக்கொடுத்து நம்மை அவர் ஆசீர்வதிப்பார். எனவே தேவனுக்கு ஏற்றகாலம் வரும்வரைப் பொறுமையாக நமது விண்ணப்பங்கள் நிறைவேறக் காத்திருப்போம். 

"கர்த்தரின் ஆசீர்வாதமே ஐசுவரியத்தைத் தரும்; அதனோடே அவர் வேதனையைக் கூட்டார்." ( நீதிமொழிகள் 10: 22)

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்            

AATHAVAN❤️ December 22, 2024. ❤️ Sunday

"Or if he ask a fish, will he give him a serpent?" (Matthew 7:10, KJV)

It is in God’s nature to give only good things to those who ask Him. Just as no father or mother would knowingly give something harmful to their children, in the same way, God will never give us anything that will bring harm to us. Jesus Christ affirms this truth, saying, “If ye then, being evil, know how to give good gifts unto your children, how much more shall your Father which is in heaven give good things to them that ask him?” (Matthew 7:11, KJV).

In today’s scripture verse, Jesus uses fish and serpent as metaphors. Fish is a symbol of blessing. Remember, He fed five thousand people with five loaves and two fish. On the other hand, a serpent symbolizes a curse. The serpent is the creature that was cursed by God in the Garden of Eden. Thus, God, who gives blessings to those who ask, will never give anything cursed or harmful.

However, today many people, thinking they are giving good things to their children, unintentionally provide harmful things. For instance, some parents give mobile phones to their young children because they ask for it with great desire. But parents fail to consider the harmful effects such gadgets can have on their children’s physical and mental health. In such cases, it is like giving a serpent instead of a fish.

Similarly, many of the things we ask God for may not actually be good for us. Therefore, God may withhold them for our benefit. Sometimes He knows that the time is not yet right and chooses not to give us what we ask for immediately. But at the appropriate time, God will provide what is truly good for us.

Let me use the mobile phone example again to explain this. For a five or six-year-old child, a mobile phone is unnecessary. Even if they ask, we will not buy it for them. However, in today’s context, mobile phones are essential for college students, and we are willing to give it to them. In the same way, God answers our prayers according to the right time, place, and circumstance.

Beloved, when we ask God for something, if we take a moment to reflect on our requests, we will not feel discouraged when our prayers seem unanswered. Our God is not cruel to give a serpent when we ask for a fish. At the right time, He will give us what we need and bless us abundantly.

“The blessing of the LORD, it maketh rich, and he addeth no sorrow with it.” (Proverbs 10:22, KJV)

God’s Message by Bro. M. Geo Prakash

God's Words - 1 Peter 5:6 / 1 பேதுரு 5: 6

 வேதாகமத் தியானம் - எண்:- 1,413

'ஆதவன்' 💚டிசம்பர் 21, 2024. 💚சனிக்கிழமை

"ஆகையால், ஏற்றகாலத்திலே தேவன் உங்களை உயர்த்தும்படிக்கு, அவருடைய பலத்த கைக்குள் அடங்கியிருங்கள். " (1 பேதுரு 5: 6)

பலரது வாழ்வில் தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தினை அவர்கள்  பெறுவதற்குத் தடையாக இருப்பது அவர்களது அவசர புத்தியும் அவசர எண்ணங்களும்தான். பொதுவாகவே மனிதர்கள் நாம் நமது செயல்களுக்கு உடனடியாக தேவனிடமிருந்து ஏற்ற பிரதிபலன் வரவேண்டுமென்று எண்ணுகின்றோம். "நான் தேவனுக்காக எவ்வளவோ செயல்கள் செய்கின்றேன் ஆனால் எனக்கு அவர் ஏற்ற பதிலைத் தரவில்லை; கைமாறு செய்யவில்லை" என்று எண்ணுகின்றோம். ஆனால் அப்படி எண்ணுவது தவறு. தேவனுக்கு ஏற்ற காலம் ஒன்று உண்டு. அந்தக்காலம் வரும்வரை நாம் காத்திருக்கவேண்டியது அவசியம் என்று இன்றைய தியான வசனம் கூறுகின்றது. 

தேவனுடைய கை வல்லமை மிக்கது. எனவே  அவருடைய பலத்த கைகளுக்குள் நாம் பொறுமையோடு அடங்கி இருக்கவேண்டும் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. பலரும் தேவனிடம் ஆசீர்வாதங்களுக்காக ஜெபிக்கின்றனர்; ஆனால் தேவ ஆசீர்வாதங்களைப் பெறுவதற்குப் பொறுமையாகக் காத்திருக்காமல் சுயமாகச்  சில குறுக்கு வழிகளைக் கையாண்டு வெற்றிபெற முயலுகின்றனர். எனவே பலவேளைகளில் மேலான தேவ ஆசீர்வாதங்களைப் பெறமுடியாமல் போய்விடுகின்றனர். 

தேவ கரங்களுக்குள் அடங்கி இருப்பதை நாம் முட்டைக்குள் அடங்கி இருக்கும் கோழிக்குஞ்சுக்கு ஒப்பிடலாம். தாய்க்கோழியின் உடல் வெப்பத்தைப் பெற்று அது முழு வளர்ச்சியைப் பெற அடங்கி 21 நாட்கள்  காத்திருக்கவேண்டும். அதுபோலவே நாமும் நம்மை தேவ கரத்துக்குள் ஒப்புக்கொடுத்து அடங்கி இருந்து அனலடைந்து வளர்ச்சிபெறவேண்டியது அவசியம். இதுபோலவே வண்ணத்துப் பூச்சியின் வாழ்க்கையும் இருக்கின்றது.  அது புழுவாக இருந்து, கூட்டுப் புழுவாக மாறி அந்தக் கூட்டுக்குள் அடங்கி இருந்தால்தான் அழகிய பட்டாம்பூச்சியாக மாறி வானில் சிறகடித்துப் பறக்க முடியும். 

நமது உலக வாழ்க்கையிலும்கூட  நாம் ஒரு மருத்துவராகவோ பொறியாளராகவோ மாறவேண்டுமானால் எத்தனை ஆண்டுகள் பொறுமையாகக் காத்திருந்து படிக்கின்றோம்?. ஆனால் ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை என்று வரும்போது நாம் தேவனிடம் அவசரப்படுகின்றோம். ஆம் அன்பானவர்களே, ஏற்றகாலத்திலே தேவன் நம்மை உயர்த்தும்படிக்கு, அவருடைய பலத்த கைக்குள் நாம் பொறுமையாக அடங்கியிருக்கவேண்டியது அவசியம்.

பன்னிரண்டு வயதிலேயே இயேசு ஞானத்தில் தேறினவராக இருந்தாலும் அவர் பிதாவாகிய தேவன் தனக்குக் குறித்த காலம் வரும்வரை நாசரேத்தூரில் சென்று தாய்தந்தையருக்கு கீழ்ப்படிந்து பொறுமையாகக் காத்திருந்தார். "பின்பு அவர் அவர்களுடனே கூடப்போய், நாசரேத்தூரில் சேர்ந்து, அவர்களுக்குக் கீழ்ப்படிந்திருந்தார்." ( லுூக்கா 2: 51) என்று வாசிக்கின்றோம். மட்டுமல்ல, சிலுவை மரணம்வரை அவர் பிதாவுக்கு கீழ்ப்படிந்து அடங்கியிருந்தார். "அவர் மனுஷரூபமாய்க் காணப்பட்டு, மரணபரியந்தம், அதாவது சிலுவையின் மரணபரியந்தமும் கீழ்ப்படிந்தவராகி, தம்மைத்தாமே தாழ்த்தினார்." ( பிலிப்பியர் 2: 8)

இப்படி அவர் தன்னைத் தாழ்த்தி அடங்கி இருந்ததால் பிதாவாகிய தேவன் அவரை எல்லாருக்குமேலாக உயர்த்தி, அனைவரது கால்களையும் அவருக்குமுன் முடங்கும்படியான மாட்சியை அவருக்குக் கொடுத்தார் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. எனவே நாமே நம்மை உயர்த்தாமல் தேவன் நம்மை உயர்த்தும் காலம் வரும்வரை பொறுமையாக அவரது பலத்தக் கைகளுக்குள் அடங்கியிருப்போம். அடங்கி இருப்பது அவமானமல்ல; அது வெற்றிக்காக தேவன் குறித்துள்ள ஒரு மேலான யுக்தி.

தேவ செய்தி :- சகோ. எம். ஜியோ பிரகாஷ்              

Scripture Meditation - No. 1,413

AATHAVAN💚 December 21, 2024 💚 Saturday

"Humble yourselves therefore under the mighty hand of God, that he may exalt you in due time." (1 Peter 5:6, KJV)

In many lives, impatience and hurried thinking often stand as barriers to receiving God’s blessings. Humans tend to expect immediate responses from God for their actions. We may think, “I’ve done so much for God, yet He hasn’t given me the response or reward I deserve.” However, this mindset is incorrect. Today’s scripture reminds us that God has an appointed time for everything. Until that time comes, we must patiently wait.

The mighty hand of God is powerful, and we are instructed to submit ourselves patiently under His hand. Many pray for God’s blessings but fail to wait patiently. Instead, they seek shortcuts to achieve success on their own, often missing out on greater blessings that God had planned for them.

Being under God’s hand can be compared to a chick inside an egg. It waits for 21 days under the warmth of the mother hen, growing fully before breaking out of the shell. Similarly, we must submit ourselves to God’s hand, remain patient, and allow Him to refine and develop us. A butterfly’s life also mirrors this process. It begins as a caterpillar, transforms into a cocoon, and only after a period of waiting does it emerge as a beautiful butterfly, soaring high in the sky.

Even in our worldly pursuits, such as becoming a doctor or engineer, we spend years patiently studying and preparing. Yet, when it comes to spiritual growth, we often grow impatient with God. Beloved, we must humble ourselves under God’s mighty hand and wait for Him to lift us at the right time.

At the age of twelve, Jesus was already filled with wisdom, but He submitted Himself to the will of the Father and waited patiently in Nazareth, being obedient to His earthly parents. As it is written: "And he went down with them, and came to Nazareth, and was subject unto them." (Luke 2:51, KJV)

Not only this, but Jesus humbled Himself and was obedient unto death, even the death of the cross: "And being found in fashion as a man, he humbled himself, and became obedient unto death, even the death of the cross." (Philippians 2:8, KJV)

Because of His humility and submission, the Father exalted Him above all, giving Him a name above every name, and authority over all creation. Therefore, let us not strive to exalt ourselves but wait patiently under the mighty hand of God, trusting Him to lift us in due time. Submission is not humiliation; it is God’s higher strategy for success.

Message By: Bro. M. Geo Prakash